Για τα παιδιά που σημαδεύουν με το δάχτυλο τον ουρανό… 
Έχει σημασία. Έχει μεγάλη σημασία να είσαι εκεί και να μεγαλώνεις μαζί τους. Να ορίζεται αυτή η πορεία ως κοινή μέσα στα χρόνια και να μη λείπεις από τις χαρές, αλλά και από τις λύπες τους. Το έχουμε καταφέρει.
Και μέσα στην ταχύτητα που έχει σθένος, αλλά όχι λογική, περνάνε οι στιγμές και πολλές εξ αυτών χάνονται στον χρόνο. Είναι όμως και εκείνες οι παύσεις που δεν μπορούν να μας περάσουν απαρατήρητες. Όταν τα παιδιά αγωνίζονται και δείχνουν με το δάχτυλο προς τον ουρανό. Εκεί που βρέθηκαν δικοί τους άνθρωποι και τους αφιερώνουν μια δική τους στιγμή.
Για τα παιδιά που βίωσαν την απώλεια, αλλά πάλεψαν με τη θλίψη και αγωνίστηκαν. Για τα παιδιά που έχασαν ένα στήριγμα, αλλά σε ένα γκολ, σε ένα μπλοκ, σε μια κούρσα, έδειξαν τον ουρανό και ενώθηκαν με την αιώνια αγάπη προς κάποιον που έφυγε…
Για τα παιδιά που έχουν αγάπη μέσα τους και σταματάνε τον χρόνο για να αφιερώσουν μια στιγμή προς τους ουρανούς… Για αυτά τα παιδιά, είμαστε ευγνώμονες που βρισκόμαστε εκεί στις δύσκολες στιγμές τους και που η ψυχική τους δύναμη είναι εκθαμβωτική..
Μακάρι να είχαμε τον χρόνο να βιώνουμε τη θλίψη, να πενθούμε, όσο μας είναι απαραίτητο, αλλά η ζωή τρέχει και έχει απαιτήσεις. Να ακούμε τον εαυτό μας και να παίρνουμε όσο χρόνο χρειάζεται. Δεν είναι αδυναμία, είναι αξιοσέβαστο…
Με πολλή αγάπη, το #AQF24 σας.
Φωτογραφία: pixe1shot
