Νέο έτος, «φρέσκες» προκλήσεις, παλιές συνήθειες. Το 2024 βρήκε στις πισίνες την ελίτ των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων της «γηραιάς ηπείρου» με το πρώτο μεγάλο ραντεβού για τον καινούργιο χρόνο να βρίσκεται πλέον μια ανάσα από την έναρξή του.
Την ίδια ώρα που σύσσωμη η υφήλιος βρίσκεται ακόμα σε γιορτινό mode ελέω της έλευσης του νέου έτους, στη Μέση Ανατολή ζουν υπό τον τρόμο βομβιστικών επιθέσεων με το μέλλον να μην μπορεί να τους εγγυηθεί τίποτα. Ούτε όσα μοιάζουν δεδομένα στα μέρη μας. Ποια θεωρούνται δεδομένα βέβαια όταν τρένα εκτροχιάζονται και μπουκαπόρτες κλείνουν εν κινήσει; Εν πάση περιπτώσει και ας όψεται η συνθήκη για αισιόδοξες σκέψεις.
Η εμπόλεμη κατάσταση λοιπόν ανάγκασε την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία να επαναπροσδιορίσει τα πλάνα της και να μεταφέρει το πρωτάθλημα της «γηραιάς ηπείρου» από τη Νετάνια του Ισραήλ, λόγω της ρευστότητας του τόπου και της ανασφάλειας, σε Κροατία και Ολλανδία.
Και μετά από μία κάποια περιπέτεια, η εκκίνηση της 36ης έκδοσης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (4-16/1) που έχει διττή σημασία για κάποιες ομάδες λόγω και των τελευταίων εισιτηρίων για το Παρίσι που ψάχνουν κάτοχο, απέχει λίγες μονάχα ώρες. Αφορμή έψαχνε το #AQF24 να… ψαχουλέψει και να ανασύρει μνήμες, γεγονότα, στατιστικά.
Από τις 4 στις… 32 ομάδες
Η πρώτη διοργάνωση χρονολογείται πίσω στο μακρινό 1926 στη Βουδαπέστη. Η οικοδέσποινα, σε ένα γκρουπ με Γερμανία, Βέλγιο και Σουηδία, έκανε το 3/3 και κατέκτησε το χρυσό. Στη Γερμανία κατέληξε το ασημένιο και στη Σουηδία το χάλκινο.
98 ολόκληρα χρόνια μετά, στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2024 θα συμμετάσχουν συνολικά 32 ομάδες και στα δύο φύλα μετά την αύξηση σε 16 και για τις γυναίκες.
Σε επίπεδο γυναικών, στο Αϊντχόβεν θα λάβει χώρα η 19η διοργάνωση από το 1985 στη Νορβηγία. Τη χρονιά εκείνη ήταν η πρώτη και τελευταία φορά μέχρι φέτος που το Πανευρωπαϊκό διεξήχθη σε δύο διαφορετικές χώρες. Οι πόλεις υποδοχής τότς ήταν η Σόφια για τους άνδρες και το Όσλο για τις γυναίκες.
Αξίζει να αναφερθεί πως το 1999 στην Ιταλία έγινε το πρώτο ξεχωριστό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Υδατοσφαίρισης που αποσχίστηκε από τα υπόλοιπα αγωνίσματα του υγρού στίβου. Δέκα χρόνια νωρίτερα είχε αλλάξει και το φορμάτ στη Βόννη καθώς η πρωταθλήτρια χώρα προέκυψε από τελικό αγώνα, παιχνίδι δηλαδή που έκρινε τίτλο με τη σημερινή μορφή και όχι μέσω της φάσης των γκρουπ.
Μέχρι και… γήπεδο ποδοσφαίρου έχει φιλοξενήσει την τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος σε μία κάπως… ατυχή απόφαση. Στο περίφημο Πράτερ της Αυστρίας τοποθετήθηκε μία προσωρινή πισίνα για τις ανάγκες του θεσμού όμως η πλειονότητα των 50χιλιάδων θέσεων έμενε κενή ενώ και η μακρινή απόσταση από τον αγωνιστικό χώρο, δεν βοήθησε από το να δημιουργηθεί μία «ζεστή» ατμόσφαιρα.
Οι Εθνικές μας ομάδες σε Ευρωπαϊκά
Αρχής γενομένης από την Εθνική γυναικών που ψάχνει και την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του καλοκαιριού, η πρώτη συμμετοχή της ήταν στη Βόννη (1989), δυο χρόνια πριν η διοργάνωση κάνει στάση στην Αθήνα.
Από τότε, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα συμμετέχει ανελλιπώς στις τελικές φάσεις του θεσμού με τα κορίτσια μας μάλιστα να έχουν φέρει στην πατρίδα τέσσερα ασημένια μετάλλια. Αφού «άγγιξαν» για πρώτη φορά το πόντιουμ των νικητών στο αχανές γήπεδο της Βιέννης (ήττα με 8-3 στο μικρό τελικό από την Ολλανδία), η πρώτη φορά στο βάθρο ήρθε στο Ζάγκρεμπ το 2010 (ήττα από Ρωσία στον τελικό με 11-6).
Από τότε ακολούθησαν τρεις ακόμα επιτυχίες (2012 και πάλι στο Αϊντχόβεν, 2018 στη Βαρκελώνη και 2022 στο Σπλιτ) με τη «γαλανόλευκη» να βρίσκεται στην 6η θέση στον πίνακα των μεταλλίων. Η πρωτιά ανήκει στην Ολλανδία (νυν ομάδα του Ευάγγελου Δουδέση και πρωταθλήτρια κόσμου) με 12 στο σύνολο και 5 χρυσά ενώ στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου ισάριθμες φορές έχει ανέβει και η Ιταλία με 10 όμως στο σύνολο.
Όσον αφορά τους άνδρες, η «παρθενική» συμμετοχή συναντάται το 1970 στη Βαρκελώνη όπου η Εθνική ομάδα κατέλαβε τη 10η θέση σε σύνολο 15 χωρών. Η επόμενη συμμετοχή της ήταν το 1985 (Σόφια), αλλά από το 1989 συμμετέχει συνεχώς. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως η «Επίσημη Πετυχημένη» θα παίξει για 19η φορά σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Η «κατάρα» ενός μεταλλίου για τους άνδρες δεν έχει σπάσει ακόμα και αυτό διότι μπορεί στο παγκόσμιο στερέωμα, η Εθνική ομάδα πόλο ανδρών να έχει διακρίσεις με κορυφαία όλων φυσικά το ασημένιο στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, παρόλα αυτά στα του… οίκου της δεν έχει καταφέρει ακόμα να ανέβει στο βάθρο των νικητών.
Πρώτης τάξεως ευκαιρία λοιπόν για το χαρισματικό και ικανότατο σύνολο του Θοδωρή Βλάχου να σπάσει και αυτό το ταμπού στο Ζάγκρεμπ. Αν όχι αυτή η ομάδα, τότε ποια; Τα εχέγγυα τα έχει και αυτό είναι δεδομένο.
Τη μερίδα του λέοντος με χαοτική διαφορά από τη δεύτερη Σοβιετική Ένωση (5, 3, 2) έχει η Ουγγαρία με 13 χρυσά, 7 ασημένια και 6 χάλκινα. Οι Μαγυάροι είναι αυτοί και με τις περισσότερες συμμετοχές, έχοντας χάσει μόλις μία από τις 36 ωσονούπω, διοργανώσεις.
Διαβάστε επίσης:
- Οι 15 του Θοδωρή Βλάχου για το Πανευρωπαϊκό!
- Η αποστολή της Εθνικής γυναικών για το Πανευρωπαϊκό – Επιστροφή Ασημάκη σε κορυφαία διοργάνωση!
