Ανοιχτή επιστολή στον Λευτέρη Αυγενάκη, την Επιτροπή Λοιμωξιολόγων και κάθε άλλο αρμόδιο επί του θέματος έστειλε ο Σύνδεσμος Ελλήνων Αθλητών Υδατοσφαίρισης, ζητώντας εξηγήσεις για το νέο απαγορευτικό στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και πιο συγκεκριμένα στο Water Polo.
Ο Σύνδεσμος καταγράφει με ακρίβεια τις προσπάθειες αθλητών και σωματείων να ορθοποδήσουν το προηγούμενο διάστημα, εξηγεί ότι στο χώρο μας έχουμε μηδενικά κρούσματα και διερωτάται ποιος κάνει τον διαχωρισμό ανάμεσα στα αθλήματα που αποτελούν εστίες μετάδοσης, ειδικότερα από τη στιγμή που έρευνες ομολογούν ότι οι πισίνες είναι ασφαλές μέρος.
Τέλος, ο ΣΕΑΥ ευελπιστεί η εν λόγω επιστολή να μην ξεχαστεί πάλι στα πολιτικά συρτάρια, αλλά να γίνει εφαλτήριο επικοινωνίας μεταξύ των αυτών.
Οι αθλητές υψώνουν τη φωνή τους για να υπερασπιστούν το δίκιο και τους εαυτούς τους. Είμαστε όλοι μαζί τους!
Η επιστολή:
Προς
Υφυπουργό αθλητισμού κ. Λευτέρη Αυγενάκη
Επιτροπή Λοιμωξιολόγων
Και κάθε άλλο Αρμόδιο
Αξιότιμοι κύριοι,
Ως Σύνδεσμος Ελλήνων Αθλητών Υδατοσφαίρισης παρακολουθούμε με τεράστια αγωνία τις εξελίξεις στη χώρα μας όσον αφορά στην προσπάθεια που γίνεται να ανασχεθεί η περαιτέρω εξάπλωση του κορονοϊού covid-19. Προχθές, λοιπόν, με μεγάλη λύπη, ενημερωθήκαμε για τα νέα μέτρα που αποφάσισαν εκ νέου οι ειδικοί και τα οποία προβλέπουν την αναστολή όλων των ερασιτεχνικών αθλητικών δραστηριοτήτων και το κλείσιμο όλων των αθλητικών εγκαταστάσεων (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων). Δυστυχώς, επειδή αδυνατούμε πλέον να κατανοήσουμε ορισμένες αποφάσεις και βιώνουμε την όλη κατάσταση σαν μια μορφή απαξίωσης στα πρόσωπα των αθλητών μας, θεωρούμε καθήκον μας να πάρουμε θέση στο ζήτημα που έχει προκύψει.
Η, με όλο το σεβασμό, αβασάνιστη λογική που, όπως φαίνεται, ακολουθείται από τους αρμόδιους επί του θέματος πρέπει να σταματήσει. Δε θεωρούμε ότι ζητάμε ευνοϊκή μεταχείριση, δε νοιαζόμαστε μόνο για το δικό μας καλό, ούτε αδιαφορούμε για το κοινωνικό σύνολο. Έχουμε επίγνωση της κατάστασης και αντιλαμβανόμαστε τη σοβαρότητα αυτής. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όλοι οι συμπολίτες μας μοχθούν και δε βγάζουμε τους εαυτούς μας απέξω. Όσον αφορά στα αθλήματα του υγρού στίβου όμως, αδυνατούμε να κατανοήσουμε με ποιόν τρόπο η συνέχιση των προπονήσεων και των πρωταθλημάτων θα επιδεινώσει την τρέχουσα κατάσταση. Την στιγμή άλλωστε, που σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη διεξάγονται κανονικά αγώνες σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μετά από μία τρίμηνη, περίπου, διακοπή, οι πισίνες άνοιξαν από τις αρχές Ιανουαρίου. Από τις αρχές Ιανουαρίου, λοιπόν, και μέχρι σήμερα, τηρήθηκαν με ευλάβεια και ακρίβεια όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα και όλες οι ομάδες υποβλήθηκαν σε εβδομαδιαία test covid. Τόσοι αθλητές και αθλήτριες σε Α1 ανδρών και γυναικών, τόσες εκατοντάδες test, και όμως ούτε ένα επιβεβαιωμένο κρούσμα. Μηδέν! Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, ομάδες με μηδενικά έσοδα, (καθώς τα έσοδα τους προέρχονται, κυρίως, από συνδρομές των ακαδημιών που δεν λειτουργούν λόγω της πανδημίας) υποβλήθηκαν σε περαιτέρω έξοδα για να καλύψουν το κόστος των test και να συμμορφωθούν πλήρως με τις οδηγίες που ετέθησαν από τους αρμόδιους.
Οι αθλητές μας από την πλευρά τους, ανέβηκαν το δικό τους Γολγοθά καθημερινά για να επιστρέψουν σε μία επιθυμητή αγωνιστική κατάσταση, χωρίς κανένα επίδομα και χωρίς καμία οικονομική στήριξη κατά την περίοδο που δεν προπονούνταν. Κλήθηκαν να το κάνουν μία πρώτη φορά τον περσινό Ιούνιο μετά το πρώτο κλείσιμο, το έκαναν μία δεύτερη φορά κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου, και τώρα εκ νέου μετά από την τρίμηνη αυτή αποχή, ολοκλήρωσαν μία τρίτη, μέσα στον ίδιο χρόνο, επίπονη προετοιμασία. Για κάποιον που έχει υπάρξει στο παρελθόν αθλητής ή ασχολείται ενεργά με τον αθλητισμό, γίνεται εύκολα αντιληπτό το πόσο δύσκολη και ψυχοφθόρα διαδικασία είναι αυτή. Ιδιαίτερα δε, όσον αφορά στα αθλήματα του υγρού στίβου, επισημαίνουμε ότι, καλώς ή κακώς, λόγω της φύσης αυτών, η αποχή από το νερό δημιουργεί δυσαναπλήρωτα κενά στη φυσική κατάσταση των αθλητών, διότι δεν καλύπτεται επουδενί με ασκήσεις εδάφους, τρέξιμο ή άλλου είδους γυμναστική. Παρά τις αντιξοότητες, όμως, η ώρα έφτασε και προχθές οι αθλητές μας μπήκαν μετά από πολλούς μήνες να αγωνιστούν στην επανεκκίνηση του ελληνικού πρωταθλήματος. Σήμερα, μόλις δύο μέρες μετά, είναι και πάλι αναγκασμένοι να μείνουν στο σπίτι. Σήμερα, και για τις επόμενες δεκαπέντε ημέρες.
Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, με ποιά πρόφαση θεωρήθηκε αναγκαίο το νέο λουκέτο που επιβλήθηκε στον υγρό στίβο. Πώς, εφόσον έχουμε μηδενικά κρούσματα και έχουν εκπονηθεί μελέτες που δείχνουν ότι ο ιός δεν μεταδίδεται στο νερό, εξακολουθούν κάποιοι να θεωρούν τις πισίνες επικίνδυνες εστίες μετάδοσης; Γιατί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες επιλέγουν να συνεχίσουν τις αθλητικές δραστηριότητες και στη χώρα μας ισχύει το αντίθετο; Και εν τέλει, διαπιστώνουμε με λύπη ότι γίνεται ένας κάποιος διαχωρισμός ανάμεσα στα αθλήματα. Λες και ο ιός ξεχωρίζει “επαγγελματίες” και “ερασιτέχνες”. Διότι σε αλλά αθλήματα, (που δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ονομαστικά), οι προπονήσεις και τα πρωταθλήματα συνεχίζονται κανονικά, παρά το γεγονός ότι σε πολλές ομάδες έχουν βρεθεί πολλαπλά επιβεβαιωμένα κρούσματα και έχουν τεθεί αθλητές σε υποχρεωτική καραντίνα. Γιατί, αντίθετα, να τυγχάνει τέτοιας αντιμετώπισης το άθλημα μας, που δεν έχει παρουσιάσει κρούσματα και έχει χειριστεί υποδειγματικά την όλη κατάσταση; Ένα άθλημα που μόλις πριν λίγες ημέρες εξασφάλισε την 11η συνεχόμενη πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, 16η συνολικά, και αποτελεί τον μόνο, μέχρι τώρα, ομαδικό εκπρόσωπο της χώρας μας στο Τόκιο. Είναι σωστό να στερήσουμε τη δυνατότητα διάκρισης σε αυτά τα παιδιά; Να στερήσουμε απ’ τους αθλητές μας το δικαίωμα στο όνειρο;
Πριν από λίγες μόνο ημέρες, μετά από ένα σπουδαίο επίτευγμα, πολλοί από εσάς έσπευσαν να δώσουν συγχαρητήρια στην Εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης των ανδρών για την πρόκριση της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τώρα, στη σκιά του επιτεύγματος αυτού, αντί για συγχαρητήρια, αναζητούμε εξηγήσεις.
ΥΓ: με όλο το σεβασμό, ελπίζουμε πως αυτή η επιστολή δεν θα διαβαστεί και έπειτα θα ξεχαστεί λίαν συντόμως. Αντίθετα, ευελπιστούμε πως θα αποτελέσει δίαυλο ουσιαστικής επικοινωνίας μεταξύ μας για να επανεκτιμηθεί η κατάσταση και να δοθούν σύντομα οι απαραίτητες λύσεις.
