Έντονο ενδιαφέρον είχε η πρώτη εντός έδρας αναμέτρηση του Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης για τους Ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, το βράδυ της Τρίτης στον Πειραιά, με την ελληνική ομάδα να φιλοξενεί αγώνα της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στην «έδρα» της ύστερα από δέκα χρόνια.
Το γιορτινό κλίμα στο «Π. Καπαγέρωφ» ήταν διακριτό από νωρίς και το παιχνίδι αντέμειψε όλους όσοι το παρακολούθησαν, με την Βουλιαγμένη να δείχνει ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό πρόσωπο, κόντρα σε μια ομάδα – μεγαθήριο του σπορ, η οποία πρωταγωνιστεί στο Τσάμπιονς Λιγκ για δέκα διαδοχικά έτη. Από εκείνα τα παιχνίδια που η ιεροτελεστεία πριν το πρώτο σπριντ είναι σημαντική, όσο τα 32 λεπτά αγώνα και δεν είναι τυχαίο ότι βρεθήκαμε εκεί μια ώρα πριν την έναρξη.
Στα μικρά-μικρά, είδαμε τον Έλβις Φάτοβιτς να συνομιλεί με τον Βλάντιμιρ Βουγιασίνοβιτς πριν την αναμέτρηση σε ζεστόν κλίμα, ενώ το ίδιο έπραξε και ο Θοδωρής Βλάχος που αφίχθη νωρίς στον Πειραιά για το σπουδαίο παιχνίδι και μίλησε τόσο με τον Κροάτη τεχνικό, όσο και με τον Σέρβο προπονητή και τον Χρήστο Αφρουδάκη. Το παιχνίδι παρακολούθησε ο πρόεδρος της ΚΟΕ και αντιπρόεδρος της LEN, Κυριάκος Γιαννόπουλος. Επίσης, να σημειωθεί ότι οι Πέρις (Κροατία) και Όμε (Γερμανία) είχαν μια εξαιρετική απόδοση στη διαιτησία.
Πολύ σημαντικό, επίσης, το γεγονός ότι με πούλμαν κατέφθασαν τα παιδιά από τις ακαδημίες του ΝΟ Βουλιαγμένης στο κολυμβητήριο και έδωσαν ένα διαφορετικό χρώμα στην αναμέτρηση, αλλά κυρίως έφτιαξαν εικόνες που θα τους μείνουν για το μέλλον και γιατί όχι – όπως συμβαίνει τώρα στην ανδρική ομάδα – σε λίγα χρόνια να βρίσκονται στο νερό κάποια από αυτά σε αντίστοιχο παιχνίδι.
Η στιγμή που ξεχωρίσαμε είναι αδιαμφισβήτητα το ενός λεπτού σιγή που κρατήθηκε στο «Π. Καπαγέρωφ» μετά το πρώτο σπριντ, στη μνήμη του Χοσέ Μπράσκο Κατά, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 93 του χρόνια, έχοντας προσφέρει πάρα πολλά στην ισπανική και την ελληνική υδατοσφαίριση.
Στο αγωνιστικό πλαίσιο, η Βουλιαγμένη έδειξε ότι διψάει για τη διάκριση, διαθέτοντας παιδιά τα οποία διεκδικούν θέσεις στην Εθνική ομάδα ανδρών και η ανταγωνιστικότητά της ήταν αξιοσημείωτη. Εν τούτοις, επειδή είχαμε μάτια και αυτιά ανοιχτά για να αντιλαμβανόμαστε το σπορ βαθύτερα, δεν θα μπορούσαμε να μην επαναλάβουμε όσα ειπώνονται και όσα είναι αλήθεια για τη μοναδική ιδιοφυΐα που ονομάζεται Φελίπε Περόνε, ο οποίος κάθε φορά δίνει μια παράσταση του υψηλότερου επιπέδου και κρατάει ζωντανό το «Jogo Bonito».
Ο πολύπειρος περιφερειακός αλλάζει το παιχνίδι με… μισή κίνηση, με μια διαγώνια πάσα, βλέποντας πάντοτε τον «ανοιχτό» συμπαίκτη του και δείχνει ότι είναι διαρκώς μια φάση μπροστά στο παιχνίδι. Όπως του.. μαρτυρήσαμε στο φινάλε, οι εμφανίσεις του είναι για σεμινάριο και παρότι κάθε αντίπαλος προπονητής και παίκτης γνωρίζει ότι πρέπει να τον περιορίσει, αυτό δύσκολα συμβαίνει.
Πάσες, εκτελέσεις, κλεψίματα, όλα αυτά είναι δεδομένα στον τρόπο παιχνιδιού του Φελίπε Περόνε, ωστόσo θα θέλαμε να σταθούμε σε μια φάση που ενδεχομένως για πολλούς να μην είναι έτσι, αλλά εμείς την κρατήσαμε. Με το σκορ στο 4-6, ο Αγκίρε αποκρούει και ο Περόνε αντιλαμβάνεται τη φάση βρισκόμενος στο κέντρο της πισίνας. Βρίσκεται στη δεξιά πλευρά – προωθεί τη μπάλα πιο δεξιά του – κολυμπάει έως τα 2μ. – δηλαδή «τραβάει» όλη την άμυνα – και ανοίγει ο χώρος για την αριστερή πλευρά, εκεί όπου παραλήπτης της μπάλας γίνεται ο ολομόναχος Μπιέλ, που ευστοχεί από την περιφέρεια για το 4-7. Από το ριπλέι, χάνεται όλο το φάσμα της κίνησης, αλλά για εμάς που βρισκόμασταν στο μισό μέτρο από την πισίνα, ήταν ξεκάθαρο ότι η κίνηση του Περόνε «έφτιαξε» τη φάση για τη Μπαρτσελονέτα. Ως δημοσιογράφοι, με μικρό χρονικό περιθώριο καταγραφής φάσεων σε ένα παιχνίδι, δύσκολα προλαβαίνουμε να αναφέρουμε τέτοιες φάσεις και αθλητές που βοηθούν την ομάδα τους ποικιλοτρόπως, «χάνονται» πίσω από τους σκόρερ και εκείνους που βγάζουν ασίστ. Δυστυχώς, έτσι είναι, αλλά προσπαθούμε να το αλλάξουμε όπου είναι εφικτό.
Τέλος, είναι θεαματικός ο τρόπος που ο Ουνάι Αγκίρε μπαίνει στην ψυχοσύνθεση του αγώνα, ακολουθώντας συγκεκριμένα βήματα πριν την έναρξη του αγώνα που για τον ίδιο ξεκινάει από την παρουσίαση. Οι έντονες (σικ) αντιδράσεις του κάτω από τα δοκάρια έχουν.. εφαλτήριο ακόμη και την παρουσίαση και τον τρόπο που δίνει το χέρι του, με ορμή, στους αντιπάλους έξω από το νερό. Όχι, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Δεν σημαίνει ότι πιάνει πάντοτε, αλλά εκείνος έχει την πίστη.
ΥΓ: Να μελετηθεί ο εγκέφαλος του Περόνε στο μέλλον ή να τον κλωνοποιήσουμε.
