Η τελευταία συνέντευξη του Josip Pavic στην Ελλάδα,
στο Aquafeed24 και τον Ορέστη Κανελλόπουλο.
Τη στιγμή που θα διαβάζετε το εν λόγω κείμενο ο Josip Pavic θα βρίσκεται στην Κροατία με την οικογένεια του και θα ζει τις πρώτες του ημέρες, έχοντας πια κρεμάσει το σκουφάκι με το #1.
Αγαπήθηκε από τους Έλληνες, αγάπησε την Ελλάδα, έκανε σπίτι του τον Ολυμπιακό. Ποιος είναι ο Πάβιτς; Το γνωρίζουν πια όλοι, είναι καλό που το γνωρίζουν. Τι είναι ο Πάβιτς; Ένας μύθος, ένα πρότυπο, τα χέρια που έσωσαν αμέτρητα γκολ και σήκωσαν οποιοδήποτε διαθέσιμο τρόπαιο και μετάλλιο υπάρχει.
Η συγκεκριμένη συνέντευξη έγινε ελάχιστες ώρες πριν την πτήση του Γιόσιπ για την πατρίδα του και έγινε λίγο τυχαία, χωρίς προετοιμασία, αλλά είχε ως αφετηρία το 2013. Περίεργο ε; Για εμένα, όχι τόσο και με αυτόν τον τρόπο αιτιολογείται το α’ ενικό πρόσωπο στη συνέχεια του κειμένου.
Το 2013 τυγχάνει και βρίσκομαι στο Ζαντάρ της Κροατίας για ένα διεθνές τουρνουά Beach Waterpolo. Είναι από τα πρώτα μου ταξίδια στο εξωτερικό, ο κύριος σκοπός είναι το πόλο και η διασκέδαση, αλλά ευρισκόμενοι εκεί μαθαίνουμε ότι τερματοφύλακας, στον οποίο εμείς έπρεπε να βάλουμε γκολ (σ.σ Χαχα) θα ήταν ο Γιόσιπ Πάβιτς. Στη δημοσιογραφία όχι απλά νεογνό, αλλά ούτε καν στον πρώτο χρόνο της σχολής. Τον Πάβιτς τον γνώριζα ως παιδί που έβλεπε πόλο και θαύμαζε κάποιον που ήδη ήταν στο πάνθεον της ιστορίας. Όπως κάνετε πολλοί από τους αναγνώστες του Aquafeed24 τώρα, με όλους τους σπουδαίους αθλητές.
Το τουρνουά ολοκληρώνεται, ο Πάβιτς μας αφήνει να βάλουμε κανένα γκολ, συμπαθούσε μάλλον λίγο περισσότερο την ελληνική ομάδα, αλλιώς δεν… Εκεί, του ζητάω με τεράστια ποσότητα ντροπής μια συνέντευξη. Μου απαντάει ευχαρίστως και μου δίνει το email του για να του στείλω ερωτήσεις. Δεν πιστεύω ποτέ ότι ένας τόσο μεγάλος αστέρας θα απαντήσει σε ένα… παιδί μέσω email. Και εκεί κάνω το λάθος γιατί δεν γνωρίζω ποιος είναι ο Γιόσιπ.
Του γράφω περίπου 15 ερωτήσεις με θράσος και δεν αναμένω απάντηση. Ίσως ενδόμυχα να το πίστευα, αλλά ελάχιστα. Είναι το καλοκαίρι του 2013, έναν χρόνο μετά το χρυσό της Κροατίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ένας χρυσός Ολυμπιονίκης απαντάει μετά από δύο ημέρες στο email και αποτελεί έναν από τους λίγους λόγους που δεν τα παράτησα έπειτα.
Είμαστε ακόμη εδώ και θα ήθελα να διαβάσετε όσα είπαμε, σε μια πολύ χαλαρή κουβέντα με αυτόν τον τεράστιο αθλητή και άνθρωπο, που λέει τη γνώμη του για το άθλημα και περιγράφει συναισθήματα που έχει βιώσει.
Οι έπαινοι για το ποιόν του ποικίλουν, δεν αποτελούν δημοσιογραφικό περιτύλιγμα και πραγματικά αν είχα ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή μου μαζί του, ίσως οι ερωτήσεις μου να έφθαναν σε τριψήφιο αριθμό.
Σημείωση: Η συνέντευξη έγινε στα ελληνικά. Δεν πίστευα ότι μπορεί να μιλήσει για περίπου 20′ λεπτά άπταιστα. Στο τέλος αναρωτήθηκα μήπως εγώ δεν έχω μάθει καλά τη γλώσσα. Επίσης ο Πάβιτς ξέρει να μαγειρεύει παστίτσιο, αντιθέτως εγώ μόνο βραστά αυγά και μακαρόνια.
Γιόσιπ, σε ευχαριστούμε για όλα!
Ο θρύλος της παγκόσμιας υδατοσφαίρισης, Γιόσιπ Πάβιτς, στο Aquafeed24!
- Δεύτερη διαδοχική χρονιά ο Ολυμπιακός στον τελικό και παράλληλα το τελευταίο σου παιχνίδι. Πώς το έζησες;
«Αλήθεια δεν είχα στο μυαλό μου ότι αγωνίζομαι για τελευταία φορά. Θέλαμε όλοι να το πάρουμε. Κάναμε δύο τεράστιες νίκες με Μπρέσια και εννοείται με τη Ρέκο, την οποία κερδίσαμε ξανά. Δεν τελειώσαμε τη σεζόν με τον τίτλο, αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι σε όσα πετύχαμε. Απλώς, μένει η πίκρα και θα μείνει για πολλά χρόνια, που δεν πετύχαμε αυτό τον στόχο.
Αν κοιτάξουμε όμως, έχουμε δύο τελικούς σε δύο χρόνια και τρεις τελικούς σε τέσσερα χρόνια. Καμία άλλη ομάδα δεν το έχει κάνει νομίζω. Είμαστε υπερήφανοι για αυτά που πετύχαμε, το ίδιο πρέπει να είναι όλο το ελληνικό πόλο και όλοι οι οπαδοί του Ολυμπιακού. Αλήθεια είναι κάτι τρομερό».
- Στην παρουσίαση του τελικού βγήκες από τη φυσούνα χορεύοντας με ένα πλατύ χαμόγελο…
«Ήταν ακριβώς έτσι. Τους είπα πάμε να γουστάρουμε γιατί είναι μια γιορτή. Είναι τελικός και πρέπει να το χαρούμε, χωρίς άγχος και χωρίς πίεση. Φουλ κόσμος, μας στήριξαν ξανά. Θέλαμε πάρα πολύ και το δείξαμε, αυτό έδειξε η ανατροπή από το -3 στο τελευταίο οκτάλεπτο. Δεν θέλαμε να αφήσουμε το παιχνίδι, γυρίσαμε πίσω αλλά στα πέναλτι…».
- Υπήρχε κούραση και από τον ημιτελικό με την Προ Ρέκο.
«Αυτό είναι σίγουρο. Δεν θέλαμε να το παραδεχθούμε, αλλά όλοι από έξω μας το επισήμαναν. Φαινόταν ότι ήμασταν πιο κουρασμένοι από τη Φερεντσβάρος. Δεν ψάχνουμε δικαιολογίες, ο αντίπαλος ήταν καλύτερος και τους αξίζουν συγχαρητήρια».
- Με την Προ Ρέκο φάνηκε να είσαστε εξαιρετικά διαβασμένοι, σαν να ξέρατε κάθε τους κίνηση.
«Ειλικρινά, δεν κάναμε καθόλου προετοιμασία για τη Ρέκο πριν τον αγώνα. Κάναμε μόνο για τη Μπρέσια. Δεν είδαμε βίντεο της Ρέκο, απλά ήμασταν πολύ πολύ συγκεντρωμένοι. Έτσι κάνουμε όλα τα χρόνια. Βήμα-βήμα και παιχνίδι με παιχνίδι».
- Τα παιδιά έπαιξαν και για εσένα στο FINAL 8, οι οπαδοί στο τέλος σε αγκάλιασαν και σε φιλούσαν, τι σημαίνει αυτό για τον Γιόσιπ;
«Έχω πει ήδη. Είναι ωραία όλα τα μετάλλια που κατακτάς στην πορεία σου και τα βρίσκει κανείς στη Wikipedia όταν τα αναζητά. Για εμένα όμως το πιο μεγάλο που έχω πετύχει είναι ότι έχω 20 φίλους στον Ολυμπιακό, όλοι οι συμπαίκτες που είχα ήταν φοβερά παιδιά και με βοήθησαν πάρα πολύ. Ένας ποτέ δεν κάνει κάτι μόνος. Αν βάλεις 11 Μέσι στο ποδόσφαιρο, δεν ξέρεις αν θα τα καταφέρουν. Εμείς αυτό που είχαμε είναι η παρέα. Με τον Φουντούλη συζητούσαμε πόσο ωραία ήταν οι πρώτες ημέρες και πόσο πιο ωραίες είναι οι τελευταίες. Εγώ μπήκα σε αυτή την ομάδα και ένιωσα ότι είμαι στο σπίτι μου. Η οικογένεια μου αλήθεια. Το λέω τώρα, δεν έχω να κερδίσω κάτι γιατί φεύγω και σταματάω το πόλο. Σαν να ξέρω αυτούς τους συμπαίκτες όλη μου τη ζωή, σαν να μεγάλωσα μαζί τους».
- Ξεχωρίζεις το Ευρωπαϊκό στη Γένοβα ως την κορυφαία σου στιγμή στον Ολυμπιακό να φανταστώ…
«Δεν είναι δύσκολο να το πω (σ.σ γέλια). Η Γένοβα και τα όσα ζήσαμε μετά στο «Καραϊσκάκης» θα τα έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου. Κανείς δεν περίμενε αυτό που έγινε μετά. Πάντα εκεί για εμάς οι οπαδοί μας. Σε εκτός έδρας, σε εντός έδρας, παντού. Άλλες ομάδες δεν το έχουν αυτό…».
https://www.youtube.com/watch?v=opncKR0OFvk
- Ποια είναι η γνώμη σου για την Ελλάδα και τους Έλληνες;
«Φοβερή χώρα, φοβεροί άνθρωποι. Πάντα είχαν όρεξη να βοηθήσουν ότι και αν χρειαζόμουν. Πάντα είχαν λύση για εμένα. Σίγουρα θα ξαναέρθω εδώ για διακοπές. Την αγαπάω πάρα πολύ την Ελλάδα».
- Ποια είναι η κορυφαία αθλητική στιγμή σου; Το χρυσό στο Λονδίνο ή ότι ήσουν σημαιοφόρος της Κροατίας στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο;
«Ειλικρινά το χρυσό στο Λονδίνο είναι το μοναδικό που ξεχωρίζω, απ’όλα τα άλλα μετάλλια. Τα ατομικά δεν με ενδιαφέρουν τόσο πολύ. Αν είμαι ο καλύτερος στον κόσμο αλλά δεν έχω κερδίσει τίποτα με την ομάδα, δεν με ενδιαφέρει. Αυτό το χρυσό είναι κάτι μοναδικό και μετά το Ευρωπαϊκό με τον Ολυμπιακό».
- Θα ήταν δύσκολο να σε φανταστούμε εκτός πόλο. Τι έχεις στο μυαλό σου;
«Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα είμαι προπονητής. Τώρα που θα γυρίσω στην Κροατία έχω συναντήσεις με την Ομοσπονδία και τους ανθρώπους εκεί. Πρέπει να μιλήσουμε, μου έχουν προτείνει κάποια πράγματα. Εγώ θέλω να μείνω δίπλα στο πόλο. Έχω δώσει τη ζωή μου στο άθλημα. Νομίζω ότι μπορώ να προσφέρω από άλλες θέσεις και να βοηθήσω κάποιους άλλους».
- Τι θα άλλαζες και τι θα κρατούσες από το ελληνικό πόλο;
«Αλήθεια δεν θα άλλαζα κάτι. Θυμάμαι όταν υπέγραψα στον Ολυμπιακό ότι με πήραν δημοσιογράφοι και με ρωτούσαν για το πόλο εδώ. Νομίζω παίζει ένα τρομερό πόλο η Εθνική ανδρών της Ελλάδας, όπως παίζουμε και εμείς στον Ολυμπιακό. Ομαδικότητα, ομαδικότητα, ομαδικότητα. Δεν έχεις έναν να παίζει για την πάρτη του. Όλη η Ευρώπη μιλάει για αυτό το στοιχείο της ελληνικής ομάδας. Πρέπει να το συνεχίσετε. Παράλληλα, χρυσό οι Νέοι Άνδρες, χρυσό οι Έφηβοι της Ελλάδας πέρυσι. Έρχονται πολλοί παίκτες που θα αλλάξουν αυτούς που είναι τώρα στην κορυφή».
- Πώς ήταν ο Θοδωρής Βλάχος ως προπονητής; Σου στάθηκε όσο θα ήθελες;
«Και πιο πολύ! Είναι ένας τεράστιος προπονητής και το έδειξε στον Ολυμπιακό. Όλα είναι υπογραφή του. Έμαθα πάρα πολλά από αυτόν. Τώρα, μπορώ να πω ότι με βοήθησε πάρα πολύ. Όχι μόνο στο πόλο, αλλά έξω από την πισίνα. Με άφηνε πολλές φορές να πάω σπίτι μου, στην οικογένεια μου. Όταν είσαι σε μια ξένη χώρα όλοι περιμένουν το παραπάνω από εσένα. Κανείς ποτέ δεν έκανε παράπονο που έφευγα, γιατί θα έλειπα από μερικές προπονήσεις. Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Ευχαριστώ τον Θοδωρή και τους συμπαίκτες μου για όλα…»!
- Είναι ο τελικός του Ανόβερο η πιο στενάχωρη στιγμή για εσένα;
«Με την εμπειρία μου, η πίκρα θα μείνει όπως είπα και πριν για αυτόν τον τελικό, αλλά και αυτός με τη Γιούγκ γιατί ήταν η μοναδική μας ήττα εκείνη τη σεζόν. Μια ήττα και να το χάσεις στο τέλος… Είναι άσχημο. Κάναμε μια ανεπανάληπτη τετραετία και είμαι περήφανος που υπήρξα μέλος της ομάδας τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Δεν θα άλλαζα κάτι».
- Θα άλλαζες κάτι στην καριέρα σου τότε; Ίσως τους πολλούς μήνες που είχες μείνει απλήρωτος στη Μλάντοστ;
«Όχι! Έπαιξα σε τρεις από τις κορυφαίες ομάδες της ιστορίας στο πόλο. Στη Γιαντράν Σπλιτ ξεκίνησα, στη Μλάντοστ Ζάγκρεμπ για πολλά χρόνια και τέλος στον Ολυμπιακό που έκλεισα την καριέρα μου».
- Τι θα άλλαζες στις μεγάλες διοργανώσεις; Έρχονται και νέοι κανονισμοί…
«Το πρώτο πράγμα είναι ότι πρέπει να σταματήσει το FINAL 8. Είναι πάρα πολύ κουραστικό. Γιατί να παίζεις τρία σκληρά παιχνίδια σε τρεις ημέρες. Εμείς τώρα είχαμε τρία πολύ δύσκολα παιχνίδια, δεν γίνεται.
Με τους νέους κανονισμούς θα είναι ακόμη πιο δύσκολο. Πάντως, μου αρέσουν οι αλλαγές που έρχονται. Το είδα στο Ζάγκρεμπ στο Europa Cup. Πιο πολύ μου αρέσει που μειώνεται ο χρόνος μετά από κόρνερ ή στον παίκτη παραπάνω. Πρέπει να το κάνεις πιο γρήγορα και δεν έχεις παίκτη παραπάνω για 25 δευτερόλεπτα ουσιαστικά μέχρι να μπει ο παίκτης».
- Στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα έχεις 11 παίκτες όμως…
«Αυτό είναι μια βλακεία που δεν μπορώ να καταλάβω. Κάνεις τα πάντα πιο γρήγορα και μειώνεις τους παίκτες. Πώς θα γίνει αυτό»;
- Το παιχνίδι θεωρώ ότι πηγαίνει πιο πολύ στους διαιτητές.
«Υπάρχουν πολλοί καλοί διαιτητές, ειδικά στην Ευρώπη. Δεν νομίζω ότι έχει σημασία αυτό. Στο Ζάγκρεμπ, στο Ανόβερο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι κερκίδες είναι γεμάτες, κανείς δεν μιλάει για τους διαιτητές. Σίγουρα είναι κακό η μείωση των παικτών».
- Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στην Αθήνα;
«Πλατεία Αγίας Ειρήνης»!
- Στην Ελλάδα γενικά;
«Μου άρεσε στο Αγκίστρι. Πήγα Μετέωρα και Καλαμπάκα και ένιωσα ένα απίστευτο συναίσθημα».
- Θα προτείνεις στους φίλους σου να έρθουν στην Ελλάδα διακοπές;
«Εννοείται. Έχουν έρθει ήδη αρκετοί και θα έρθουν κι άλλοι»!
- Μιλάμε στα ελληνικά τόση ώρα, αλλά δεν μου είπες αν έχεις μάθει να φτιάχνεις κάποιο ελληνικό φαγητό;
«Πολλά. Το παστίτσιο μου είναι φοβερό»!
- Κλείνοντας, θέλεις να πεις κάτι σε όλους τους οπαδούς του Ολυμπιακού που σε αγάπησαν τόσο πολύ;
«Να είναι υπερήφανοι για τον Ολυμπιακό και ότι καταφέρνει και να είναι πάντα δίπλα του με τις κάρτες μέλους. Πάντα θα είναι στην κορυφή με αυτόν τον τρόπο».
- Έχω μάθει ότι θα είσαι σε όλα τα Beach Waterpolo που θα γίνουν…
«Μπορεί, θα δούμε, θα προσπαθήσω για το Akanthus (30/8-1/9). Μου αρέσει πολύ αυτό το project! Ξεχωρίζει. Είναι κάτι διαφορετικό και βοηθάει στην προώθηση του αθλήματος. Οι παραλίες είναι γεμάτες και βάζοντας ένα τερέν στη θάλασσα μπορούν όλοι να το δοκιμάσουν και να έρθουν παιδιά στις πισίνες από τον Σεπτέμβριο! Θα έχετε τη στήριξη μου»!
O Josip Pavic σας προσκαλεί στη φετινή Beach Waterpolo World League… Tour.. World Tour!
- Διαβάζεις το Aquafeed24;
«Ναι, συνέχεια»!
Εδώ, υπογράφει μαγιό του Ολυμπιακού που θα δοθεί σε διαγωνισμό από το Aquafeed24
