Έφυγε όπως της άρμοζε! Με ένα Κύπελλο στο οποίο συνέβαλε τα μέγιστα για να έρθει και το οποίο η ίδια σήκωσε ψηλά με ένα διάπλατο χαμόγελο στα χείλη. Για εκείνη, γι’ αυτά που κατάφερε με τόσο κόπο και μόχθο. Με θυσίες και δυσκολίες. Για εκείνη, τους δικούς της ανθρώπους που την πίστεψαν, την οικογένεια του Εθνικού στην οποία άνηκε τα τελευταία χρόνια και διψούσε για μία επιτυχία.
Ήξερε την 11η του Μάϊου 2024 στον Λαιμό της Βουλιαγμένης και με το βραβείο της MVP στα χέρια πως δεν θα είχε τη δυνατότητα να διεκδικήσει Κύπελλο ξανά; Το είχε αποφασίσει; Αυτό ελπίζουμε πως θα μας το απαντήσει όταν εκείνη νιώσει έτοιμη. Μέχρι τότε, το γεγονός.
Η Ελένη Σωτηρέλη με ένα εκτενές μήνυμά της στον λογαριασμό της στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αποφάσισε να κρεμάσει το σκουφάκι της και να ασχοληθεί με τις σπουδές της (ψυχολογία). Η επόμενη μέρα θα τη βρει στις ΗΠΑ.
Η Ελληνίδα διεθνής γκολκίπερ, λίγες ώρες αφότου ανακοίνωσε την απόσυρσή της και η Νικόλ Ελευθεριάδου, έβαλε τέλος στην αθλητική της καριέρα ευχαριστώντας όλους όσους τη βοήθησαν για να παραμείνει (και να διαπρέψει) στις πισίνες όλα αυτά τα χρόνια!
Ένα κορίτσι μάλαμα, ένα από τα καλύτερα παιδιά του χώρου που πάλευε πάντοτε με αξιοπρέπεια και ήθος., με το ανάστημα ευθυτενές. Έφυγε μικρή από το σπίτι της, έβαλε από κάτω εμπόδια και κατάφερε να φτάσει ψηλά. ΚΑΙ Τροπαιούχος Ευρώπης μεταξύ άλλων! Η Ελένη Σωτηρέλη δεν τα παράτησε ποτέ μα ποτέ!
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Όλα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν! Τα χρήματα είναι λίγα, η αναγνωσιμότητα μικρή και οι θυσίες μεγάλες. Όταν αυτά μπαίνουν στη ζυγαριά, δεν μπορεί πάντοτε να κερδίζει το συναίσθημα. Κάπου κάπου (πρέπει να) υπερτερεί και η λογική. Και η Ελένη Σωτηρέλη φεύγει πλήρης, αυτό τουλάχιστον έγραψε και η ίδια.
Αναλυτικότερα…
Κλείνω ως αθλήτρια έναν όμορφο κύκλο που αγαπώ ουσα πλήρης καθώς πήρα την απόφαση να ανοίξω έναν εξίσου όμορφο κύκλο για μένα και να αφιερωθώ στο αντικείμενο των σπουδών μου.
Ο πρωταθλητισμός μου δίδαξε τη σημασία του σεβασμού, της ταπεινότητας, της πειθαρχίας και της απόλυτης αφοσίωσης. Μου έμαθε πως το ΜΑΖΙ είναι πιο σημαντικό από το εγώ και πιο δυνατό από οτιδήποτε. Μου έδωσε τη δυνατότητα να μπορώ να ανακαλύψω και να εκφράσω ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων.
Είμαι ευγνώμων για όλα όσα έζησα, για όσες δυσκολίες αντιμετώπισα στην πορεία μου και συνέχισα, για όλες εκείνες τις νίκες και ήττες που η υπερένταση ή η στεναχώρια δεν μου επέτρεπαν να κοιμηθώ το βράδυ, για εκείνες τις προπονήσεις που πίστευα πως δεν έχω άλλες αντοχές όμως στο τέλος ένιωθα ικανοποίηση που τα κατάφερα, για όλες εκείνες τις φορές που αντάλλαζα δύναμη και κουράγιο με τις συμπαίκτριες μου και η καθημερινή ρουτίνα γινόταν πιο όμορφη.
Ευχαριστώ πολύ τη διοίκηση του Εθνικού Πειραιώς για την όλη στήριξη αυτά τα 6 χρόνια και κάθε μέλος του staff που με διάθεση ήταν πάντα παρόντες ώστε η ομάδα να πετυχαίνει τους στόχους της.
Ευχαριστώ τους προπονητές με τους οποίους είχα τη τύχη να αλληλεπιδράσω από την ηλικία των 10 ετών μέχρι και σήμερα, καθώς ο καθένας τους με διαφορετικό τρόπο μου πρόσφερε σημαντικές γνώσεις.
Ευχαριστώ τις συμπαίκτριες μου που με τη παρέα τους οι δυσκολίες εξαλείφονταν και οι χαρές πολλαπλασιάζονταν.
Ευχαριστώ τον σύντροφο μου που με κατανόηση και αγάπη μου στάθηκε οχι μόνο στις ευχάριστες αλλά και στις δύσκολες στιγμές.
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου για τη στήριξη και ιδιαιτέρως τη μητέρα μου που από μικρή ηλικία μου έδωσε τα ‘’φτερά‘’ ώστε να μπορώ να ρισκάρω και να δοκιμάζω νέες καταστάσεις και περιβάλλοντα.
Οι εμπειρίες που αποκόμισα από το μακρινό αυτό ταξίδι είναι αναντικατάστατες και νιώθω τυχερή που είχα την ευκαιρία να τις ζήσω. Ο αθλητισμός είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου που θα φυλάω για πάντα μέσα μου. Εις το επανιδείν
