Σε ηλικία 86 ετών ο εμβληματικός Κροάτης προπονητής, Ίβο Τρούμπιτς, έφυγε από τη ζωή, όπως μεταδίδει το HRT, αφήνοντας πίσω του σπουδαία παρακαταθήκη και αθλητική κληρονομιά, η οποία πέραν της χώρας του, έπαιξε καθοριστικό ρόλο και στην ελληνική υδατοσφαίριση.
Μέλος του Hall Of Fame, χρυσός Ολυμπιονίκης το 1968 στο Μεξικό, εξαίρετος ως παίκτης και καινοτόμος ως προπονητής. Το πέρασμα του από την Ελλάδα μνημονεύεται και θα μνημονεύεται, καθώς άλλαξε την οπτική ματιά των πραγμάτων στην υδατοσφαίριση της χώρας μας.
Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1935 στο Σπλιτ, αλλά μεγάλωσε και ανδρώθηκε αθλητικά στο Ζάγκρεμπ, όπου εξελίχθηκε ως ένας από τους καλύτερους παίκτες της κροατικής και παγκόσμιας υδατοσφαίρισης. Με τη θρυλική Μλάντοστ Ζάγκρεμπ μεγαλούργησε κατακτώντας εγχώριους (πρωταθλητής της Γιουγκοσλαβίας) και ευρωπαϊκούς τίτλους. Στην αγαπημένη του Μλάντοστ, μάλιστα, είναι μέχρι σήμερα ειδικός σύμβουλος. Σε εθνικό επίπεδο, ως παίκτης, γνώρισε την κορύφωση με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου το 1968 στο Μεξικό με την αχτύπητη Εθνική ομάδα της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας.
Στα πρώτα του βήματα ως προπονητής ήρθε στην Ελλάδα, το φθινόπωρο του 1970, ανέλαβε τον Ολυμπιακό και κατάφερε να σπάσει την απόλυτη κυριαρχία του “αυτοκράτορα” Εθνικού, μετά από 30 χρόνια, κατακτώντας το πρωτάθλημα το καλοκαίρι του 1971. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Είχε καταφέρει, παράλληλα, να μεταλαμπαδεύσει τον δικό του τρόπο παιχνιδιού, που τον είχε κάνει Ολυμπιονίκη, άλλαξε εντελώς μέθοδο και τρόπο προπόνησης, διαφοροποίησε πλήρως την οπτική των Ελλήνων για το άθλημα. Ο ίδιος θυμάται από τότε:
«Θα μείνουν αξέχαστοι στη μνήμη μου οι θριαμβευτικοί πανηγυρισμοί για εκείνον τον τίτλο. Ο ιστορικός μας πρόεδρος, ο Νίκος Γουλανδρής, από τη χαρά του, είχε πέσει κι αυτός στην πισίνα. Αλλάξαμε τότε την πορεία του αθλήματος στην Ελλάδα. Όλοι μας θαύμαζαν».
Στον Ολυμπιακό έμεινε μέχρι το 1973 και στη συνέχεια πήγε στον ΝΟ Πατρών, τον άλλον σταθμό στην καριέρας του στην Ελλάδα, όπου επίσης άφησε εποχή, καθώς έβαλε τις βάσεις για να μεγαλουργήσει ο σύλλογος τεράστια παράδοση στο άθλημα.
«Αγαπώ την Πάτρα, αγάπησα και λάτρεψα τον Ολυμπιακό, αγαπώ γενικά την Ελλάδα και τους Έλληνες, έχω πολλούς φίλους εκεί. Παρότι δεν κρατάω πολλές επαφές, παρακολουθώ τα πάντα, γνωρίζω την εξέλιξη του ελληνικού πόλο και είμαι ευτυχισμένος που ο Ολυμπιακός διακρίνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παίρνοντας ακόμα και τίτλους. Αλλά και για την πρόοδο των οι Εθνικών σας ομάδων με τις σημαντικές διακρίσεις διεθνώς».
Έχει διατελέσει για λίγο καιρό και ομοσπονδιακός προπονητής της Ελλάδας, το 1985, αλλά δεν πρόλαβε να κάνει πολλά πράγματα και να ολοκληρώσει το έργο του.
ΛΙΣΤΑ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΩΣ ΠΑΙΚΤΗΣ:
– Χρυσός στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 (Πόλη του Μεξικού)
– Ασημένιος στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1964 (Τόκιο)
– Ασημένιος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (Λειψία 1967)
– Χάλκινος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (Ουτρέχτη 1966)
– Χρυσός στους Μεσογειακούς Αγώνες (Τυνησία 1967)
– Ασημένιος στους Μεσογειακούς Αγώνες (Νάπολη 1963)
– Πρωταθλητής Ευρώπης – European Champion: 1967, 1968 και 1969 (Μλάντοστ)
– Πρωταθλητής Γιουγκοσλαβιας: 1952 και 1960 (Jadran Split)
– Πρωταθλητής χειμώνα : 1962 και 1964 (Μλάντοστ)
ΛΙΣΤΑ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΩΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ:
– Πρωταθλητής Γιουγκοσλαβίας Νέων · 1962, 1967, 1969 (Μλάντοστ)
– Πρωταθλητής Ελλάδας: 1971 (Ολυμπιακός)
– Χάλκινο μετάλλιο στους στους Ολυμπιακούς Αγώνες (Μόντρεαλ 1976 – Ολλανδία)
– Προπονητής της Εθνικής Ελλάδος 8η θέση στους Πανευρωπαϊκούς της Σοφιας
– Πρωταθλητής Ευρώπης European Champion: 1987 (Πεσκάρα)
– Ευρωπαϊκό Super Cup: 1987 (Πεσκάρα)
– Πρωταθλητής Γιουγκοσλαβίας: 1981 και 1982 (Ντουμπρόβνικ)
– Κύπελλο: 1981 (Ντουμπρόβνικ)
– Πρωταθλητής Ιταλίας: 1987 (Πεσκάρα)
– Ιταλικό Κύπελλο: 1987 (Πεσκάρα)
