Σύννεφα πάνω από τον χώρο του Υγρού Στίβου και του αθλήματος της καλλιτεχνικής κολύμβησης έχει προκαλέσει το «κόψιμο» της Κρυσταλένιας Γιαλαμά και της Έλενας Φραγκάκη από την Εθνική γυναικών, ύστερα από τεστ το οποίο διενεργήθηκε τον προηγούμενο μήνα από την Ομοσπονδιακή τεχνικό, Αναστασία Γκούτσεβα, στο ΟΑΚΑ, μια απόφαση που αφήνει εκτός ομάδας τις δύο ταλαντούχες αθλήτριες, οι οποίες τα τελευταία χρόνια έχουν φέρει μεγάλες επιτυχίες στη «γαλανόλευκη».
Σύμφωνα με αντικειμενικούς παρατηρητές και γνώστες του αθλήματος, κάτι το οποίο εμείς επουδενί δεν είμαστε και θέλουμε να το τονίσουμε αυτό στα πρακτικά, ο αποκλεισμός των δύο συγκεκριμένων πρωταθλητριών είναι σοκαριστικός, ενώ η συνέχεια της ιστορίας έρχεται για να ταράξει τα νερά στον ελληνικό Υγρό Στίβο.
Το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής, το #AQF24 συνάντησε τις δύο Ελληνίδες πρωταθλήτριες και συνομίλησε μαζί τους για την εν λόγω απόφαση και κάπως έτσι γίναμε δέκτες της απογοήτευσης που νιώθουν, καθώς και της οργής τους για πολλά τα οποία κρατούσαν μέσα τους, όμως τώρα αποφάσισαν να φέρουν στο φως της δημοσιότητας, εμπιστευόμενες την κορυφαία ιστοσελίδα για τον Υγρό Στίβο.
Οι καταγγελίες και οι μαρτυρίες των δύο αθλητριών στο #Aquafeed24, θα μπορούσαν να είναι σενάριο μιας κακόγουστης φάρσας, ωστόσο αποτελεί την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι αθλητές στον ερασιτεχνικό αθλητισμό στη χώρα μας και εγείρονται ερωτηματικά προς κάθε κατεύθυνση για το αν οι αθλητές αποτελούν ένα «αναλώσιμο προϊόν» ή όχι από το κράτος και τις εκάστοτε Διοικήσεις των Ομοσπονδιών, κάτι το οποίο ξέχωρα από την πικρία των Γιαλαμά και Φραγκάκη αξίζει να παρατηρηθεί και να διορθωθεί άμεσα όχι μόνο στην καλλιτεχνική κολύμβηση, αλλά στο ευρύ φάσμα του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Ξέρετε, του ερασιτεχνικού, που συνοδεύεται από δεκάωρες προπονήσεις καθημερινά και που δεν υπάρχει ισάξια ή ελάχιστη ανταμοιβή, τουλάχιστον σε οικονομικό επίπεδο.
Η Έλενα Φραγκάκη και η Κρυσταλένια Γιαλαμά ερωτούν δημόσια για να μάθουν τους πραγματικούς λόγους που κόπηκαν από την Εθνική γυναικών, καθώς θεωρούν άτοπη και ανεπαρκή την αιτιολόγηση της Ομοσπονδιακής προπονήτριας, ενώ περιγράφουν τις ζοφερές συνθήκες που ζουν στην Αθήνα, σε μια αχανή μεγαλούπολη που ήρθαν για πρώτη φορά στα 14 τους χρόνια, για να μπουν στην Εθνική ομάδα, αφήνοντας την ασφάλεια της οικογένειάς τους σε μια άκρως ευαίσθητη ηλικία.
Προφανώς, υπάρχει πικρία, υπάρχει παράπονο και απογοήτευση για το γεγονός ότι έχουν αφιερώσει όλη τους τη ζωή στο συγκεκριμένο άθλημα και τώρα βλέπουν τα όνειρα τους να γκρεμίζονται, λίγους μήνες πριν την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου, σε μια απόφαση που της αναγκάζει να αποσυρθούν από την ενεργό δράση μόλις στα 19 τους χρόνια, καθώς πρέπει να αφοσιωθούν στην ακαδημαϊκή τους καριέρα και να βάλουν τέλος στην αθλητική τους σταδιοδρομία τόσο νωρίς.
Η συγκεκριμένη εισαγωγή θα μπορούσε να είναι άκρως μεγαλύτερη σε λεπτομέρειες και όγκο, ωστόσο πιστεύουμε ότι αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω από τις δύο Ελληνίδες πρωταθλήτριες, έχουν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από τη δική μας γνώμη.
Η Κρυσταλένια Γιαλαμά και η Έλενα Φραγκάκη σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση στο #AQF4
Για την απόφαση της Ομοσπονδιακής προπονήτριας να τις αφήσει εκτός Εθνικής ομάδας:
Κρυσταλένια Γιαλιαμά: «Είναι σοκαριστικό γιατί είχαμε έναν στόχο, δεν ήμασταν απλά στην Εθνική ομάδα και πηγαίναμε σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αλλά πηγαίναμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ειδικά με ότι έγινε στο Τόκιο που δε μας… πήγε καθόλου καλά. Πλέον δε θα πάμε και ήταν 4 μήνες πριν την πρόκριση. Από εκεί που ήμασταν βασικά μέλη της ομάδας, μετά από ένα τηλέφωνο βρεθήκαμε εκτός. Δε το περιμέναμε και πόσω μάλλον δε με αυτόν το τρόπο, ούτε καν να μας κοιτάνε στα μάτια. Ότι πλάνο είχαμε και ότι στόχο είχαμε, όλα αλλάζουν».
Έλενα Φραγκάκη: «Μας έδιωξαν με αβάσιμες δικαιολογίες όπως ότι ήμασταν βαριές στο νερό, ενώ με τα ίδια κιλά ήμασταν πέρσι και πρόπερσι, ότι δε κολυμπάμε γρήγορα ενώ κολυμπούσαμε στους ίδιους ρυθμούς τις προηγούμενες σεζόν. Από ότι φάνηκε αυτό φέτος ήταν πρόβλημα για την προπονήτρια. Χρησιμοποίησε δύο δικαιολογίες απλά να μας διώξει. Πράγμα που άρχισε να γίνεται από πέρσι, ενώ μας είχαν πει ότι θα ήμασταν ολυμπιακό ντουέτο (αυτά είναι πράγματα που δεν τα ξέρει ο κόσμος) και στην ηλικιακή μας κατηγορία στη Junior. Μας έβγαλε από το ένα με πρόφαση ότι ήμασταν βαριές, μετά από 2-3 μήνες δε δούλευε το δικό μας ντουέτο και είπε οι κοπέλες που έπεσαν τώρα θα έκαναν το ένα ντουέτο κι εμείς το άλλο. Εν τέλει μας έβγαλε κι απ’ αυτό και τώρα είναι το τελειωτικό χτύπημα».
Για αν το υπάρχει οργή μέσα τους:
«Σίγουρα υπάρχει γιατί ήταν μεγάλη αδικία αυτό που έγινε. Αν ήταν δίκαιο ή αν είχε βάσιμη αιτιολόγηση θα έλεγα εντάξει. Όμως τώρα που ξέρω ότι άξιζα να είμαι κι εκεί και με έβγαλαν με το ζόρι προφανώς υπάρχει οργή. Έχει ξαναγίνει, συνεχίζει και γίνεται και δεν αλλάζει κάτι».
«Το έκαναν πρώτον τελευταία στιγμή και σε παιδιά που ήμασταν τόσα χρόνια στην ομάδα. Από το 2017 είμαστε βασικά μέλη της ομάδας και μας είπαν να κόψουμε την σχολή μας κάτι που κάναμε για να πηγαίνουμε στις προπονήσεις εννέα ώρες την ημέρα. Δεν μας πλήρωνε κανένας. Δεν είχαμε καμία στήριξη από την Ομοσπονδία κι εμείς ήμασταν εκεί κάθε μέρα και τους υποστηρίζαμε. Δεν πήγαμε ποτέ κόντρα ούτε στην ΚΟΕ ούτε στις Ομοσπονδιακές προπονήτριες και μας διώχνουν χωρίς λόγο».
Για το τι σημαίνει ότι σας ζήτησαν να σταματήσετε την σχολή για μικρό χρονικό διάστημα: «Πέρσι μπαίναμε πρώτο έτος στο Πανεπιστήμιο κι εμείς κι άλλα κορίτσια. Οι σχολές η ιατρική και η οδοντιατρική είναι πολύ απαιτητικές με εργαστήρια κτλ. Είχαμε ζητήσει από την αρχή της χρονιάς αν μπορούμε κάποιες μέρες της εβδομάδας να λείπουμε από την προπόνηση για να πηγαίνουμε στα εργαστήρια μας. Από τις δέκα ώρες προπόνηση να λείψουμε την μία. Δεν μας είπαν απλά όχι αλλά να διαλέξουμε ανάμεσα στην Εθνική ομάδα και τις σχολές μας. Ουσιαστικά μας απείλησαν. Διαλέξτε είτε το ένα ή το άλλο. Πρέπει να βάλετε προτεραιότητες. Αν συνεχίσετε την σχολή για 1-2 ώρες ξεχάστε την ομάδα. Θα σας βγάλω εγώ. Η έφορος το είπε χωρίς να τη νοιάζει η γνώμη της προπονήτριας. Η προπονήτρια δεν είχε λόγο σε αυτό απλά συμφωνούσε. Εμείς βρεθήκαμε σε μια κατάσταση από το πουθενά να πρέπει να επιλέξουμε την Εθνική ομάδα ή το Πανεπιστήμιο που θα μας δώσει δουλειά, χρήματα, επαγγελματική αποκατάσταση. Η Εθνική ομάδα δεν είχε χρήματα. Δεν μας έχουν δώσει τίποτα ποτέ. Από την Ομοσπονδία δεν έχουμε πάρει ούτε ένα ευρώ, ούτε οδοιπορικά».
Για το πώς ζούσαν ενώ πήγαιναν τόσες ώρες προπονήσεις κάθε μέρα:
Κρυσταλένια Γιαλαμά: «Οι γονείς μας να είναι καλά. Δεν είναι ότι δε το έχουμε κάνει θέμα γιατί το έχουμε συζητήσει με την διοίκηση και μας είπαν ότι θα μας πληρώνουν. Ευτυχώς εγώ είχα τη χορηγία της εταιρείας COSMOS».
Έλενα Φραγκάκη: «Εμείς ήταν να πάρουμε μια ολυμπιακή υποτροφία. Είχαμε συμπληρώσει τα χαρτιά. Εν τέλει τα χρήματα δε τα πήραμε ποτέ. Δεν ξέρουμε καν αν εγκρίθηκε ή όχι. Δεν είχαμε περαιτέρω ενημέρωση. Ρωτήσαμε την ίδια γυναίκα για τα χρήματα και μας είπε ότι εμείς φταίμε που δε το κυνηγήσαμε και το ψάξατε. Απαντήσαμε ότι εσείς είστε υπεύθυνοι για μας. Όλο το φταίξιμο σε μας, που δε μας πληρώνουν. Τα χρήματα από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βουδαπέστης είναι 5.500 για την κάθε μια και τα λάβαμε έναν χρόνο μετά και σε δόσεις. Έπρεπε να κάνουμε θέμα και από όσο γνωρίζουμε αυτό ίσχυε και για τα υπόλοιπα κορίτσια».
Για το αν πιστεύουν ότι η ΚΟΕ θεωρεί τους αθλητές «αναλώσιμους»: «Δεν είμαστε στην Εθνική όσο θέλουμε εμείς να είμαστε, αλλά όσο θέλουν αυτοί είμαστε. Με το παραμικρό βρίσκουν άτοπες δικαιολογίες και πετάνε έξω αθλητές που κανονικά θα έπρεπε να στηρίζουν με όλα όσα έχουμε κάνει. Δεν είχαμε ποτέ στήριξη από κανέναν, ότι κάναμε το κάναμε επειδή αγαπάμε το άθλημα και δεν μας έδινε κανένας κίνητρο. Το να πας στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι πράγματι ένα μεγάλο κίνητρο, αλλά δεν μπορείς να διαβιώσεις με αυτό. Πέρα από τα χρήματα, εμείς οι δύο ειδικότερα αφήσαμε τα σπίτια μας 14 ετών για να έρθουμε στην Αθήνα, έχουμε κάνει πάρα πολλές θυσίες και διαπιστώνουμε ότι αυτό το πετάνε στα σκουπίδια. Δεν είναι λίγα τα χρόνια και δεν είναι λίγα όσα έχουμε κάνει για τον χώρο και το άθλημα μας».
Για το γεγονός ότι από την περιφέρεια ήρθαν στην Αθήνα σε τόσο ευαίσθητη ηλικία, αφήνοντας την ασφάλεια της οικογένειας: «Ειδικά στην αρχή ήταν πάρα πολύ δύσκολο, καθώς η Ολυμπιάδα ήταν να διεξαχθεί το 2020. Ήρθαμε το 2019 στην Αθήνα. Κάναμε 12ώρες προπονήσεις, γυμναστήρια. Σπίτι, προπόνηση, σχολείο, σπίτι προπόνηση, δεν είχαμε ζωή, δεν είχαμε τίποτα. Πηγαίναμε σχολείο 8:00 με 14:00, στις 15:00 προπόνηση, τελειώναμε στις 23:00 και δεν μας γυρνούσε κανείς σπίτι, φθάναμε στη Γλυφάδα από το ΟΑΚΑ στις 01:00 τα ξημερώματα. Στην αρχή κάναμε στον Άγιο Κοσμά και μετά στο ΟΑΚΑ, επομένως το κάναμε κάθε μέρα. Όλα τα κορίτσια από επαρχεία μέναμε στο ίδιο σπίτι που νοίκιαζε η ΚΟΕ. Ένα σπίτι για τετραμελή οικογένεια, στο οποίο φθάσαμε μέχρι και έντεκα (!). Ακόμη και στα καμπ, όποιο κορίτσι ερχόταν από μακριά, έμενε εκεί.
Πάρα πολύ δύσκολο. Μαζευτήκαμε σε ένα σπίτι κορίτσια που δεν γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Ζούσαμε σε μικρές πόλεις, δεν ξέραμε πώς λειτουργεί η Αθήνα. Δεν ήρθε ποτέ κανένας να μας βοηθήσει, να μας εξηγήσει πώς θα πηγαίνουμε στο κολυμβητήριο και πώς θα γυρνάμε. Ήμασταν με ένα GPS στο χέρι».
-Δηλαδή δεν υπήρχε κάποιος συνοδός; «Που νομίζεις ότι είμαστε…; Μας είχαν πει πριν έρθουμε ότι θα μας έχουν catering με φαγητό. Τίποτα απολύτως, τρώγαμε κατεψυγμένα από τις οικογένειες μας και ότι μαγειρεύαμε εμείς στο σπίτι».
Εδώ ήρθε η φυσιολογική απορία, τότε γιατί το κάνατε και γιατί συνεχίζατε παρά τις δυσκολίες; «Για το γαμώτο. Έγινε όλη μας η ζωή. Το θέλαμε πάρα πολύ. Αγαπούσαμε αυτό που κάναμε, θέλαμε να πάμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όταν είσαι μικρός, μια μεγάλη διοργάνωση, όπως ένα παγκόσμιο, ήταν ένας τεράστιος στόχος. Για αυτό ανεβήκαμε στην Αθήνα. Δεν θα φεύγαμε ηττημένες, δεν θα τα παρατούσαμε».
Για το πώς τους ανακοινώθηκε ότι μένουν εκτός Εθνικής γυναικών και γιατί το θεωρούν αδικία, με γνώμονα ότι πολλοί αθλητές μένουν εκτός Εθνικής κάποια στιγμή: «Κάθε χρόνο, στο ξεκίνημα, η συγκεκριμένη προπονήτρια κάνει ένα τεστ για να επιλέξει τις αθλήτριες της ομάδας. Διαρκεί μια ημέρα περίπου, καθώς είναι 30-40 παιδιά. Περιλαμβάνει κάποια κολύμπια και χορευτικό, το οποίο φέτος ήταν αυτό που εμείς οι δύο δουλέψαμε για έναν χρόνο για το Παγκόσμιο της Φουκούοκα. Κριθήκαμε ανεπαρκείς στο δικό μας χορευτικό. Θεωρήσαμε ότι το τεστ πήγε αρκετά καλά και για τις δυο μας. Υπήρχαν προπονητές από όλους τους συλλόγους στην κερκίδα και μαθεύτηκε ότι πήγαμε πολύ καλά και το ίδιο είπε και η προπονήτρια! Μετά από δύο ημέρες χτυπάει το τηλέφωνο από την προπονήτρια και μας είπε copy paste τα ίδια και στις δύο, λες και διάβαζε χαρτάκι. Ότι βλέπει τα αποτελέσματα του τεστ, τα οποία κανείς ποτέ δεν είδε, όπως ούτε και το βίντεο που υπάρχει. Μας είπε ότι έχουμε κάνει κάποια basemark, ας τα πούμε λάθη, στο χορευτικό που εμείς δουλεύουμε ήδη έναν χρόνο για το Παγκόσμιο, δηλαδή το ξέραμε, επομένως αυτή ήταν η πρώτη άκυρη δικαιολογία, ενώ η δεύτερη ότι είμαστε πιο βαριές στο νερό από άλλα κορίτσια».
Ρωτήσαμε επίσης, αν η σύνθεση της Εθνικής ομάδας είθισται να βγαίνει από τεστ και όχι από τα αποτελέσματα των μεγάλων διοργανώσεων: «Τα πήγαμε πάρα πολύ καλά ακόμη και στο τεστ. Μας δουλεύει δύο χρόνια, μας ξέρει και γνωρίζει πώς αντιδράμε υπό πίεση σε αγώνες, αν έχουμε άγχος. Έχουμε ζήσει πολλούς αγώνες και πολλές προπονήσεις με τη συγκεκριμένη προπονήτρια. Ξέρει ότι μπορεί να μας εμπιστευτεί, ότι είμαστε από τις αθλήτριες με τα λιγότερα λάθη, από τις πιο ήρεμες. Ακόμη και κάποιος που δεν γνωρίζει το άθλημα, καταλαβαίνει ότι αυτά δεν στέκουν και είναι δικαιολογίες. Κάτι ακούστηκε επίσης για ανάρμοστη συμπεριφορά…».
- Που μπορεί να οφείλεται αυτό; «Δεν γνωρίζουμε πραγματικά. Ειλικρινά. Ήμασταν η ψυχή της ομάδας, έχουμε άψογες σχέσεις με όλα τα κορίτσια. Εμείς βάζαμε μουσική, εμείς βοηθούσαμε τις μικρότερες. Φτιάχναμε όλο το κλίμα στην προπόνηση και αυτό που λέμε ισχύει. Μάθαμε ότι ερωτήθηκαν οι υπόλοιπες αθλήτριες για το θέμα μας από τις προπονήτριες και απάντησαν ότι αποτελεί ένα μεγάλο λάθος που δεν έπρεπε να γίνει. Ότι πλέον είναι πολύ διαφορετικό το κλίμα στην ομάδα και η προπονήτρια σημείωσε ότι δεν αντιλαμβάνεται το ίδιο. Λες και περνούσαμε απαρατήρητες και δεν τη νοιάζει καν πλέον.
Μετά τις παραπάνω δικαιολογίες, μας τόνισε ότι θέλει να δώσει ευκαιρία σε πολύ νεαρές αθλήτριες, κάτι στο οποίο συμφωνούμε, αλλά όχι τέσσερις μήνες πριν την πρόκριση στην Ολυμπιάδα. Μας είπε ότι οι μικρότερες μας έχουν φτάσει, χωρίς να μας το τεκμηριώσει. Κρίνεται η πρόκριση στο Παρίσι, όχι τώρα, θα έχουν πάρα πολλές ευκαιρίες αυτά τα κορίτσια».
Για το αν επικοινώνησε μαζί τους κάποιος από τη Διοίκηση της ΚΟΕ, καθώς οι Διοικούντες δεν έχουν λόγο στις αποφάσεις των Ομοσπονδιακών: «Μας πήρε η προπονήτρια, μας ανακοίνωσε ότι είμαστε εκτός και τέλος. Μόνο οι συναθλήτριες μας κάλεσαν να μας ρωτήσουν πως νιώθουμε. Από την Ομοσπονδία κανείς. Για τις φωτογραφίες είναι πρώτοι. Δεν τους συμφέρει να μας πάρουν τηλέφωνο».
Σε περίπτωση που δεν αλλάξει αυτή η απόφαση της ομοσπονδιακής προπονήτριας, τι στόχο έχουν για το άθλημα που αγαπάνε: «Είχαμε τον στόχο για το Παρίσι. Με την επικρατούσα κατάσταση, με προπονητές, Διοίκηση και όλα αυτά, έχουμε αποφασίσει να απέχουμε. Δεν έχει νόημα το άθλημα πια για εμάς. Θα ασχοληθούμε με την ακαδημαϊκή μας καριέρα».
Αν έμπαιναν οι ίδιες σε Διοικητική θέση στο μέλλον, τι θα άλλαζαν στο άθλημα της καλλιτεχνικής: «Θα στηρίζαμε τις αθλήτριες οικονομικά, αλλά πέρα από τα χρήματα, στο ψυχολογικό κομμάτι. Για εμάς παίζει μεγάλο ρόλο ότι δεν είχαμε καμία στήριξη. Μας έφεραν δύο φορές μια ψυχολόγο, σε ένα έτος. Χρησιμοποιούν σε συνεντεύξεις ότι έχουμε ψυχολόγο, χορευτές, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι».
Για τη γενικότερη άποψη τους για το άθλημα της καλλιτεχνικής κολύμβησης στην Ελλάδα και που βαδίζει: «Είναι ένα τρένο που πηγαίνει προς τα πίσω. Ολοένα και χειροτερεύει. Και τώρα που άλλαξαν οι κανονισμοί και υποτίθεται το άθλημα έγινε πιο δίκαιο, φαίνεται ότι στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα υπάρχουν από πίσω συγκεκριμένα άτομα που θέλουν να βγάλουν μπροστά συγκεκριμένες αθλήτριες για τους δικούς τους λόγους. Δεν υπάρχουν κατάλληλες εγκαταστάσεις, εξοπλισμός, για να κάνουμε την προπόνηση που πρέπει.
Όταν ανεβήκαμε στην Αθήνα, στα 14 χρόνια μας, κάναμε προπόνηση στον Άγιο Κοσμά, μαζί με τα ποντίκια. Μετά ευτυχώς πήγαμε στο ΟΑΚΑ που είναι πολύ καλό. Έχουμε το κοινό δίπλα που τους ενοχλεί η μουσική μας βέβαια, ενώ δεν έχουμε και αποδυτήρια καθώς βάζουν ταμπέλες ότι η χρήση τους επιτρέπεται μόνο από το κοινό. Τώρα που το ΟΑΚΑ ήταν κλειστό, πηγαίναμε στη Γλυφάδα, παρότι πολλές εξ ημών μέναμε στο κέντρο ή σε άλλες περιοχές και δεν μας βρήκαν τρόπο για να μεταβαίνουμε στην προπόνηση. Το ίδιο ισχύει και για κάποια Σαββατοκύριακα που είμασταν στη Βουλιαγμένη. Δεν οδηγάμε όλες και προσπαθούσαμε μόνες μας. Για τους αγώνες, για την αναχώρηση μας από το αεροδρόμιο παρακαλούσαμε να έρθει κάποιος να μας πάρει. Υπάρχει και ένα βανάκι της Ομοσπονδίας, όπου και με αυτό υπάρχει ένα περιστατικό. Είχαμε προπόνηση στη Βουλιαγμένη και πήγα εγώ η ίδια (σ.σ Γιαλαμά) στην προπονήτρια και ζήτησα να περάσει το βαν από το κέντρο να μας πάρει. Μου απάντησε ότι θα το κανονίσει. Την επόμενη ημέρα μου αναφέρει ότι το βαν θα πάει στα Κάτω Πατήσια (σ.σ Το σπίτι που τώρα νοικιάζει η Ομοσπονδία), αλλά δεν μπορούσε να έρθει από τους Αμπελόκηπους να πάρει και εμένα, που το είχα αιτηθεί για όλες και ότι πρέπει να βρω τρόπο να πάω μόνη μου στη Βουλιαγμένη».
Έλενα Φραγκάκη: «Πέρυσι το Φθινόπωρο, μας έβγαλαν από το σπίτι της εθνικής ομάδας στη Νέα Ιωνία. Εμείς, ως πρωτοετείς, δεν είχαμε νοικιάσει ή αγοράσει κάποιο σπίτι στην Αθήνα. Μετά το καλοκαίρι στάλθηκε χαρτί από την Ομοσπονδία ότι το σπίτι είναι μόνο για αυτές που είναι κάτω των 18. Αυτό δεν το λες μια εβδομάδα πριν εμείς έρθουμε στην Αθήνα, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που δεν μας πλήρωναν τίποτα. Γυρνούσα με τις βαλίτσες σε θείους, συγγενείς μέχρι τον Φεβρουάριο σαν νομάς.
Τον περασμένο Φεβρουάριο μας είπαν ότι θα πάμε για καμπ στην Πτολεμαΐδα, επειδή εκεί οι συνθήκες είναι ιδανικές για προπόνηση και λόγω ότι στο ΟΑΚΑ δεν είχαμε επαρκείς ώρες. Στην αρχή μας έλεγαν για εξωτερικό, μετά για το Ναύπλιο, αλλά τελικά ανακοινώθηκε η Πτολεμαΐδα. Μας είπαν για τρομερές εγκαταστάσεις, για ζεστό νερό κλπ. Πηγαίνουμε στην Πτολεμαΐδα με το τρένο λίγες ημέρες πριν την τραγωδία των Τεμπών. Πέρα από τις βαλίτσες μας, κουβαλούσαμε μόνες μας το ηχείο, τον εξοπλισμό της προπόνησης, τσάντες προπόνησης, τις κάμερες. Φθάνουμε σε ένα χωριό και είχε έρθει ένα βανάκι για λιγότερα άτομα από τα 15 που ήμασταν. Έγιναν δύο διαδρομές για να φθάσουμε στην Πτολεμαΐδα. Το νερό στο κολυμβητήριο ήταν δύο φορές χειρότερο από τον Άγιο Κοσμά και τρέμαμε. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε προπόνηση. Κάναμε περίπου δύο εβδομάδες, δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε, οδηγούσε το βανάκι η προπονήτρια και ήμασταν η μια πάνω στην άλλη. Δεν είχαμε φυσιοθεραπευτή και φυσικά ούτε γιατρό. Ήμασταν όλες άρρωστες».
Επανερχόμενοι στην απόφαση της Ομοσπονδιακής προπονήτριας να μείνουν εκτός: «Δεν μας προειδοποίησαν, δεν μας είπαν τι να προσέχουμε, τι να διορθώσουμε. Απλά μας είπαν, τέλος. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν πράγματα από πίσω και ότι θέλουν να βολέψουν τα «παιδιά» τους. Δεν έχουμε κάποιο θέμα με άλλα κορίτσια, αλλά σίγουρα υπάρχει παρασκήνιο».
Για το ενδεχόμενο να αγωνιστούν με άλλη Εθνική ομάδα, όπως οι αδερφές Αλεξανδρή: «Δεν γνωρίζουμε αν σε αυτή τη φάση θα το κάναμε. Αν μας παρείχαν ότι χρειαζόμαστε, ενδεχομένως ναι, αλλά τώρα βάζουμε ως προτεραιότητα τις σχολές μας».
Για το τι σημαίνει για τις ίδιες η Εθνική ομάδα: «Είναι κάτι απίστευτα τιμητικό, να ακούς τον Εθνικό Ύμνο, να κατακτάς μετάλλια για τη χώρα σου. Πολύ μεγάλο, πολύ σημαντικό».
Για το αν παρά την απογοήτευσή τους, άξιζαν όλες οι θυσίες που έκαναν τόσα χρόνια:
Έλενα Φραγκάκη: «Άξιζαν, έχουμε ζήσει πολλά και γίναμε οι άνθρωποι είμαστε σήμερα. Μετακομίσαμε 14 ετών στην Αθήνα και αυτό διαμόρφωσε το χαρακτήρα μας».
Κρυσταλένια Γιαλαμά: «Σίγουρα άξιζαν. Μπορεί αυτή τη στιγμή να εκφράζουμε το παράπονο μας, ωστόσο έχουμε κερδίσει πάρα πολλά. Το «άνευ» για το Πανεπιστήμιο, έχουμε ταξιδέψει σε υπέροχα μέρη σε όλον τον κόσμο. Ήταν πολύ σημαντικό για τον χαρακτήρα μας και κερδίσαμε εμπειρίες ζωής».
Κλείσανε τα μάτια και τους ζητήσαμε την πρώτη τους σκέψη όταν ακούν «Εθνική ομάδα»:
Έλενα Φραγκάκη: «Το βάθρο στη Ρώμη…»!
Κρυσταλένια Γιαλαμά: «Τους Ολυμπιακούς Αγώνες»!
Και για το τέλος ένα μήνυμα από τις ίδιες: «Να μην ξεχνάνε τα παιδιά που έχουν προσφέρει και έχουν θυσιάσει μέρος της ζωής τους τόσο εύκολα…»!
Για το τέλος, ένα ισχυρό δείγμα για το τι κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια οι δύο αθλήτριες, με το εθνόσημο:
Μεσογειακό πρωτάθλημα 2018 (Σεβίλλη) – 2η θέση κόμπο και 3η θέση ομαδικό
World Series 2019 (Αλεξανδρούπολη) – 2η θέση ομαδικό
European Cup 2019 (Αγία Πετρούπολη) – 3η θέση ομαδικό
Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2021 (Βουδαπέστη) – 2η θέση κόμπο
Qualification tournament 2021 (Βαρκελώνη) – 3η θέση ομαδικό και πρόκριση για Ολυμπιάδα
France Open 2022 (Παρίσι) – 2η θέση ντουέτο
World Series 2022 (Αθήνα) – 1η θέση κόμπο και 2η θέση highlight
Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2022 (Ρώμη) – 3η θέση κόμπο
Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νεανίδων 2022 (Αλικάντε) – 3η θέση κόμπο και highlight
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεανίδων 2022 (Κεμπέκ) – 3η θέση highlight
Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νεανίδων 2023 (Μαδέιρα) – 3η θέση ομαδικό και ακρομπάτικ
