Ο ανθρώπινος νους έχει την τάση να γίνεται ευρηματικός σε κάθε δυσκολία, γενετική και μη. Να βρίσκει διεξόδους και τρόπους ώστε η κάθε δομική βλάβη οργάνων και μελών του σώματος, να δίνει τη θέση της στην περαιτέρω ανάπτυξη των υπολοίπων για να καλύψουν το οποιοδήποτε… κενό αυτή φέρνει. Ωραία μέχρι εδώ;
Για να συμβεί αυτή όμως η περαιτέρω ανάπτυξη χαρακτηριστικών πρέπει αφενός να μην ληφθεί υπόψιν ως ένα γεγονός που μετατρέπει εκείνον με τον οποίο συμπορεύεται σε ανίκανο να συμπεριληφθεί σε ένα «υγιές» σύνολο και αφετέρου να αποφευχθεί η μυστικοπάθεια που αυξάνει τις πιθανότητες του αυτοπροσδιορισμού ως ξένο σώμα. Καλά μέχρι εδώ;
«Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας» ισχυρίζεται ένα σοφό ελληνικό γνωμικό. Τη φράση αυτή, αν σκεφτείς και την αναλύσεις θα σε πάρει με το μέρος της. Για να προοδεύσει στα αλήθεια αυτή η κοινωνία που έχει την τάση να… τσουβαλιάζει, να συντάσσεται με το όλον όταν τη συμφέρει και να διαφοροποιείται ως ανώτερη ύπαρξη όταν ξεπροβάλει η αποτυχία και κρύβεται η δική της περηφάνεια, οφείλει να επαναπροσδιορίσει κάποιες έννοιες, αν γίνεται να τις διαγράψει κιόλας από τη μνήμη. Αυτό θα ήταν το ιδανικό, να τις ξεγράψει μια για πάντα και να επανασυζητηθούν υπό άλλη βάση ξανά από την αρχή με τρόπο ορθό. Συμφωνούμε μέχρι εδώ;
Ως μιλήσει λίγο και η επιστήμη, ο ορθός λόγος που αν και ορθός, χαροπαλεύει εν τη αύτη περιπτώσει. Κώφωση είναι η απώλεια ή ελάττωση της ακουστικής ικανότητας ως αποτέλεσμα βλάβης σε κάποιο τμήμα του οργάνου, του αυτιού. Μια άλλη περίπτωση που συνδέεται με τα αίτια της κώφωσης, είναι η εκ γενετής αυτή βλάβη η οποία οφείλεται σε γενετική μετάλλαξη που εξουδετερώνει την δράση του χρωμοσώματος 21. Εντάξει ως εδώ;
Θα αναρωτηθείτε άραγε το λόγο που αναφέρονται τα παραπάνω. Εύλογο. Η αφορμή δόθηκε από τον προπονητή του Απόλλωνα Σμύρνης, Νίκο Δεληγιάννη και ένα ποστάρισμά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διότι στο #AQF24 που σβήνει και οκτώ κεράκια σήμερα στην τούρτα, έχουμε μάθει τις πηγές/αφορμές μας να τις αναφέρουμε ονομαστικά. Η πληροφορία με οποιονδήποτε τρόπο δίνεται στη δημοσιογραφία και από εκεί και πέρα είναι δικό της θέμα τι θα την κάνει, πόσο θα εντρυφήσει σε αυτή, θα τη σκαλίσει, θα ασχοληθεί μαζί της, θα την αναδείξει. Και είναι περιπτώσεις μικρών και μεγάλων ηρώων στις οποίες αξίζει να πέσει φως και με το παραπάνω διότι αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση αλλά και ταύτισης για εκείνους που φοβούνται, που νιώθουν μόνοι, που αισθάνονται πως δεν έχουν από κάπου να πιαστούν. Ο Γεράσιμος Σπηλιόπουλος, για τους κοντινούς του Ασημάκης, αποτελεί μία τρανή απόδειξη πως έχουν να παραδειγματιστούν. Η δύναμη και η θέληση ψυχής δεν υπάρχουν μονάχα στη σφαίρα του ιδεατού, είναι φορές που γίνονται έννοιες χειροπιαστές.
Το απόγευμα της Κυριακής (31/3) στο κατάμεστο Κολυμβητήριο του Λαιμού, ο τοπικός Ναυτικός Όμιλος αντιμετώπισε τον ΠΑΟΚ στον τελικό της ηλικιακής κατηγορίας των νέων ανδρών (Κ19), με φόντο την κορυφή. Τα καλώς κείμενα στη Βουλιαγμένη δεν έχουν να κάνουν με κουλούρια… φρέσκα. Η σταθεροποίηση των τμημάτων στην υδατοσφαίριση, ανεξαρτήτως ηλικιακού γκρουπ και φύλου στην γαλανόλευκη ελίτ στο πέρασμα των χρόνων ανάμεσα σε τόσα πολυαθλητικά σωματεία, «μιλά» από μόνη της.
Μετά από έναν συναρπαστικό τελικό κόντρα σε μια ομάδα που κάνει διαρκώς βήματα προόδου και στο «Δικέφαλο» είναι άξιοι συγχαρητηρίων για το γεγονός αυτό, οι «μπέμπηδες» του Γιώργου Χατζηδάκη τα κατάφεραν και στέφθηκαν πρωταθλητές. Φόρεσαν το χρυσό μετάλλιο στο στήθος, πήραν την κούπα ανά χείρας και το χάρηκαν σαν μικρά παιδιά. Παιδιά είναι άσχετα που πολλές φορές αυτό λησμονείται και έχουμε όλοι ευθύνη.
Ένας εκ των πρωταγωνιστών, ο μεγαλύτερος ίσως μεταξύ ίσων ήταν ο Ασημάκης Σπηλιόπουλος με τα δύο κομβικά του τέρματα από τα τρία συνολικά, εκεί που η μπάλα «ζύγιζε» περισσότερο. «Οικονομικός» στην επίθεση αφού δεν έκανε κατάχρηση όντας αποτελεσματικός εκτελεστικά σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50%, καθοριστικός και στην άμυνα αλλά και στην εν γένει λειτουργία της ομάδας. Μία περίπτωση παιδιού με πραγματικές δυσκολίες που για άλλους, τους περισσότερους αν όχι όλους, θα αποτελούσαν αποτρεπτικές για να συνυπάρξει αρμονικά στο σύνολο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο νεαρός Σπηλιόπουλος με γονείς που έχουν μεγαλώσει και εκείνοι στις πισίνες, έχει πρόβλημα ακοής κατά 90% και ό,τι καταφέρνει και ακούει συμβαίνει χάρις τα ακουστικά του τα οποία φοράει πάντοτε ως προέκταση του σώματός του από μικρό παιδί. Σε ένα άθλημα που λαμβάνει χώρα στο νερό (συνεπώς η ακοή δυσκολεύει ακόμα περισσότερο) και η επικοινωνία συχνά πυκνά χάνεται ακόμα και για τους «ακούοντες», ο Ασημάκης όχι μόνο ζει και διακρίνεται όπως όλοι οι υπόλοιποι συμπαίκτες του αλλά και ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ. Σε ένα άθλημα του νερού που τα σφυρίγματα των διαιτητών, από τα οποία καθορίζεται η ροή του παιχνιδιού, είναι συνεχή, ο Ασημάκης έβαλε το δικό του λιθαράκι ή κοτρόνα μεγάλη πιο σωστά, για να ανέβει μαζί με τους συναθλητές του στο ψηλότερο σκαλί του πόντιουμ και να φορέσουν άπαντες στον Όμιλο πλατιά χαμόγελα της ικανοποίησης.
Ποτέ του δεν έκρυψε το δομικό αυτό «πρόβλημά» του. Έμαθε να ζει με εκείνο, σχεδόν το αγάπησε και σίγουρα βγήκε πιο δυνατός από όλους μας. Δεν επέτρεψε σε κανέναν να τον… ρίξει, να τον μειώσει. Δεν το είδε σαν «δυσλειτουργία», δεν τον άφησαν και οι δικοί του άνθρωποι, οι γονείς, οι συγγενείς, οι άνθρωποι του Ομίλου, οι συμπαίκτες και οι προπονητές του να αισθανθεί μειονεκτικά.
Και επειδή οι πρωταγωνιστές κουβαλούν πάντοτε τη δική τους περιπέτεια και την εξιστορούν καλύτερα από όλους μας, δεσμευόμαστε ως #AQF24 πως αυτό θα συμβεί και με τον Ασημάκη Σπηλιόπουλο λίαν συντόμως, αν φυσικά το επιθυμεί και ο ίδιος.
Πείτε στα παιδιά σας, στους φίλους σας, στους γονείς σας την ιστορία του νεαρού Ασημάκη Σπηλιόπουλου και όταν ξαπλώνετε στο κρεβάτι, σκέφτεστε το αύριο και καταλήγετε πως «δεν μπορώ να το κάνω», ανακαλέστε τον, εκείνον και άλλους τόσους μικρούς και μεγάλους μαχητές και αναθεωρείστε, πιστέψτε στους εαυτούς σας και χαμένοι δεν θα βγείτε.
