Γυρίζεις το χρόνο πίσω στον Απρίλη του 2017 και αναλογίζεσαι “Που έχω φτάσει; Τι έχουμε καταφέρει από τότε; Υπηρετήσαμε το χώρο με σεβασμό και ευλάβεια;” Όσο ενθαρρυντικά κι αν είναι τα σχόλια, όσο χειροπιαστά κι αν είναι τα αποτελέσματα στις προβολές, τα “χτυπήματα” και όλα αυτά τα συναφή που καθορίζουν θέλοντας και μη το βίο ενός ζωντανού διαδικτυακού οργανισμού στις μέρες μας, δεν είναι αρκετό. Το “μέσα μας” δεν αγαλλιάζει ποτέ, δεν ηρεμεί. Έτσι συμβαίνει με τους ανολοκλήρωτους ανθρώπους, τοιουτοτρόπως και με τους απαιτητικούς. Ξέρετε, σε όσες περισσότερες “πίστες” παίζεις, τόσο μεγαλώνει η όρεξη να ξεκλειδώσεις κι άλλες. Και κάπως έτσι οδηγηθήκαμε σε άλλη μια βουτιά στα βαθιά.
Η πρώτη απόπειρα για vidcast στα αχαρτογράφητα νερά του ελληνικού υγρού στίβου, ξεφύτρωσε απότομα αλλά σφηνώθηκε τόσο καλά στο μυαλό, που δεν γινόταν να μη γίνει πράξη. Οι προβληματισμοί αρκετοί. “Πως θα τα καταφέρουμε, δεν το έχουμε ξανακάνει”. “Θα αρέσει στον κόσμο, θα μας ακούνε, θα μας βλέπουν; Θα πετύχουμε τους σκοπούς μας;”.
Κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα δεν θα είχε/έχει απάντηση αν δεν περνούσαμε από τη θεωρία και τη σκέψη, στην πράξη. Οι συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις των καιρών για νέες δοκιμές έφερε το Aquapod. Ο κορεσμός και η βόλεψη δεν μας άρεσε ποτέ! Δεν τα ενστερνιζόμασταν και δεν θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Οι ελληνικές ομάδες έχουν ανοίξει τα σύνορα, τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου, διακρίνονται και εμείς οφείλουμε να τους ακολουθούμε στο γοργό βηματισμό τους με μία ιδέα ριψοκίνδυνη.
Το #AQF24 λοιπόν συνεχίζει να πρωτοπορεί. Να εντοπίζει τα κενά και να τα γεμίζει με τρόπους που μόνο εκείνο σε αυτό το μοναχικό δρόμο που έχει επιλέξει, ξέρει. Podcast κυρίες και κύριοι, μικροί και μεγάλοι φίλοι του υγρού στίβου και μη. Podcast για τους ακούοντες, vidcast για τους θεατές, τους λάτρεις της εικόνας.
Εκπομπές κοινώς με καλεσμένους ανθρώπους του χώρου. Μικρούς και μεγάλους ήρωες με τους οποίους μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για το νερό. Αθλητές αλλά και αθλήτριες, προπονητές και προπονήτριες, ινδάλματα και πρότυπα, θα κάνουν παρέλαση από το ταπεινό μας στούντιο που με τόση αγάπη και μόχθο δημιουργήθηκε. Γιατί πάνω από όλα είναι άνθρωποι και πρέπει να μάθουμε και την αθέατη πτυχή του εαυτού τους. Το έχουν και το έχει ο χώρος ανάγκη. Οι αθλητές του αύριο να βρουν ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο και εκείνοι του σήμερα ή του χθες, να δράσουν της ευκαιρίας και να ακουστούν, μεταφορικά και μη.
Με την αμέριστη αρωγή της xtremecameraproduction και του pixe1shot, το πρώτο Aquapod πήρε σάρκα και οστά. Ποδαρικό έκανε ο Μάριος Καπότσης, ένας σπουδαίος αθλητής και ένας ακόμα σπουδαιότερος άνθρωπος. Κοινωνικά ανήσυχος και ευαισθητοποιημένος.
Ο ασημένιος Ολυμπιονίκης του Τόκιο ανοίχτηκε στον Ορέστη Κανελλόπουλο για χάρη του πρώτου επισοδείου, τσαλακώθηκε, αφηγήθηκε. Ξανά έζησε στιγμές, επέστρεψε στις θύμησες του μυαλού, μίλησε για τους προβληματισμούς του, μετέφερε τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.
Επειδή όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ας “μιλήσει” το οπτικοαστικό υλικό . Είθε το “πείραμά” μας να πετύχει και ο υγρός στίβος στα μέρη μας να αποκτήσει περισσότερους φαν, εντός και εκτός νερού. Να ανοίξει μονοπάτια, να αγαπηθεί λίγο περισσότερο γιατί το έχει ανάγκη και το αξίζει. Μάριε, σε ευχαριστούμε για μία ακόμα φορά.
Πάρτε μία κούπα καφέ, δυναμώστε τον ήχο στο αυτοκίνητο, το τρένο, το καράβι και ελπίζουμε να αγκαλιάσετε την προσπάθειά μας.
