Θέλοντας να ξεφύγουμε από την πεπατημένη, τις τυπικές προσεγγίσεις και τις μονότονες συνεντεύξεις που πολύ συχνά βλέπουμε, αποφασίσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα και να δώσουμε «βήμα» σε ένα νεαρό – ανερχόμενο «αστέρι» του υγρού στίβου που ήδη από το 2021 μας απασχολεί με τις επιδόσεις του. Γυρίσαμε δηλαδή, στα θεμέλια πάνω στα οποία δομήθηκε αυτή η ιστοσελίδα, δηλαδή στο να αποτελεί την «φωνή» των αθλητών, πάντα… κι όχι μόνο όταν υπάρχει ανάγκη.
Ο χώρος του υγρού στίβου και η δουλειά μας είναι πτυχές τέτοιες που περνούν μπροστά μας δεκάδες ή και εκατοντάδες αθλητές κι αθλήτριες καθημερινά, όμως στο τέλος εμείς επιλέγουμε να βγάλουμε προς τα έξω κάτι ποιοτικό, κάτι που θα αποτελέσει τροφή για σκέψη και θα δείξει τον δρόμο σε πολλούς κι όχι σε λίγους. Το #Aquafeed24 έχει διαρκώς τα «μάτια» του και τα «αυτιά» του ανοιχτά, χωρίς αυτό να υποδηλώνει κάποια καιροσκοπία, αλλά γιατί επιδιώκουμε συνεχώς να βρισκόμαστε διπλά στους πρωταγωνιστές και όλους εκείνους κι εκείνες που μοχθούν.
Είναι πλέον κλισέ να μιλάμε για τις επιτυχίες των αθλημάτων υγρού στίβου, όμως ποτέ δεν είναι αρκετό να μιλάμε για τα παιδιά που προσωποποιούν αυτές τις επιτυχίες και που πολλές φορές αγνοούμε την πορεία τους μέχρι το κάθε μεγάλο τους αποτέλεσμα. Με ιδιαίτερη χαρά και τιμή, γνωρίσαμε καλύτερα τον Απόστολο Σίσκο τις προηγούμενες μέρες, συνομιλήσαμε για απλά, καθημερινά θέματα και συζητήσαμε σ’ ένα αξιοζήλευτο πλαίσιο.
Η τύχη έφερε έτσι τα πράγματα που ο Απόστολος γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες, μετακομίζοντας στην Θεσσαλονίκη για να εξελίξει σε υψηλότερο επίπεδο τις ικανότητές του στην κολύμβηση – όπως του είχαν επισημάνει από πολύ μικρή ηλικία οι πρώτοι του προπονητές. Βάλαμε… καφέ κι ανοίξαμε το “Zoom” ένα απόγευμα Κυριακής σαν να ανοίγαμε το σπίτι μας στον νεαρό Πρωταθλητή, ο οποίος απευθείας μας κέρδισε με την ταπεινότητα, αλλά και την περίσσεια όρεξή του για συζήτηση.
«Πώς πήγε η προπόνηση»; … ήταν μία από τις πρώτες μας ερωτήσεις γνωρίζοντας ότι ο Απόστολος έπρεπε να βρίσκεται στο Ποσειδώνιο για προπόνηση το μεσημέρι της Κυριακής. Η απάντηση θετική και η εξήγηση για το περίεργο της ώρας, αφορούσε ορισμένους αγώνες που έπρεπε να ολοκληρωθούν, προκειμένου ο Τάσος Παπαδόπουλος και ο αθλητής του να χρησιμοποιήσουν την πισίνα. Η συζήτηση κύλησε «από μόνη της» έκτοτε και σιγά-σιγά μάθαμε περισσότερα για την καθημερινότητα, τις φιλοδοξίες, αλλά και τον τρόπο σκέψης του 18χρονου κολυμβητή, ο οποίος μέσα σε περίπου 3 εβδομάδες κατέρριψε δυο φορές το Πανελλήνιο Ρεκόρ Εφήβων στα 200μ ύπτιο (1:57.73 στις 14/01/23… 1:56.79 στις 03/02/2023). Απίστευτο κι όμως αληθινό – το 1:56.79 του Απόστολου, είναι η τρέχουσα καλύτερη επίδοση στον κόσμο για το 2023, ενώ αποτελεί και επίδοση – πρόκριση για τους ΟΑ του Παρισιού, ωστόσο το χρονικό «παράθυρο» των ορίων ξεκινά από την 1η Μαρτίου.
Ένα από τα πρώτα πράγματα τα οποία έφερε η κουβέντα μας με τον Απόστολο, ήταν εκείνο για το πως ήρθε το κολύμπι στην ζωή του και η σύντομη ιστορία του μέχρι σήμερα, όπου κολυμπά στην Θεσσαλονίκη, αποτελώντας έναν από τους πολυτιμότερους αθλητές του Άρη: «Ξεκίνησα την κολύμβηση όταν ήμουν 5 ετών στις Σέρρες, με σκοπό αρχικά να μάθω να κολυμπάω καλύτερα στην θάλασσα. Γρήγορα οι προπονητές μου είδαν σε μένα χαρακτηριστικά και δυνατότητες που δεν βλέπουν σε όλους τις αθλητές της ηλικίας μου. Οπότε γι’ αυτό βρίσκομαι σήμερα στην Θεσσαλονίκη – γιατί, αποφασίσαμε νωρίς με τους γονείς μου να μετακομίσουμε, ώστε να εξελίξω όσο περισσότερο μπορώ το ταλέντο μου. Πιστεύω ότι αυτή μας η απόφαση σαν οικογένεια, ανταμείφθηκε κατά κάποιο τρόπο…».
Η γνώμη μας; Ο Απόστολος και η οικογένεια του ανταμείφθηκαν στο 100% και όπως του τονίσαμε χαριτολογώντας, πιστεύουμε ότι θα συνεχίσουν να ανταμείβονται και να είναι περήφανοι για πολλά χρόνια ακόμη…
«Έχει διαφορά να σου λένε ότι έχεις ταλέντο και να το ακούνε οι γονείς σου, από το να το ακούει και να το βλέπει ένας προπονητής με εμπειρία και γνώση»
Μας είπε ο Απόστολος όταν τον ρωτήσαμε πότε αντιλήφθηκε μέσα του ότι έχει ταλέντο, ότι είναι αρκετά γρήγορος για την ηλικία του και ικανός για μεγάλα πράγματα. Έψαξε στην μνήμη του και κατέληξε ότι στην ηλικία των 13 ετών, όταν εντάχθηκε στην προαγωνιστική, κατάλαβε μέσα από πολλούς αγώνες, συνεχείς προπονήσεις και αποτελέσματα ότι είναι πιο ανταγωνιστικός από συνομήλικους αθλητές τους, με αρκετούς από τους οποίους τρέφουν ωραίο συναγωνισμό μέχρι και σήμερα όπως είπε.
«Όταν έκανα το πρώτο Πανελλήνιο ρεκόρ, τύχαινε οι γονείς μου να γνωρίζουν έναν άνθρωπο του χώρου που ασχολείται με την στατιστική και την ανάλυση, ο οποίος μέχρι σήμερα εργάζεται στην Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος. Τότε που με είχε δει, είχε ασχοληθεί και αναλύσει τις δυνατότητες μου, προβλέποντας ότι θα φτάσω σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο… και να’ μαι»!
Βλέποντας τις συμμετοχές του Απόστολου Σίσκου, την ραγδαία εξέλιξη του και μαθαίνοντας την νοοτροπία του στον πρωταθλητισμό, είναι εύλογο κανείς να βλέπει μπροστά του έναν… «νεότερο Απόστολο Χρήστου» με κλίση στα 200μ ύπτιο… «Ναι σίγουρα με έχουν παρομοιάσει με άλλους μεγαλύτερους κολυμβητές, όλη η κολυμβητική κοινότητα στην Ελλάδα συχνά συγκρίνει (με καλό τρόπο) τους αθλητές μεταξύ τους. Δεν έχει τύχει να με παρομοιάσει κάποιος προπονητής όμως», μας είπε.
Πρωταθλητισμός και υψηλοί στόχοι σημαίνουν θυσίες και στερήσεις από ιδιαίτερα μικρή ηλικία. Ο Απόστολος δεν έκρυψε ότι χρειάστηκε να παραμερίσει ορισμένα κομμάτια της κοινωνικής του ζωής σαν έφηβος, για την κολύμβηση, όμως η αγάπη του γι’ αυτό που κάνει είναι και το μεγαλύτερό του κίνητρο, με ένα από τα πρώτα όνειρά του να υλοποιείται όταν το 2021 εντάχθηκε επίσημα στην Εθνική ομάδα μετά την πολύ δύσκολη περίοδο της πανδημίας:
«Στερήθηκα αρκετά πράγματα είναι η αλήθεια – μέχρι και σήμερα στερούμαι. Οι βόλτες τα Σαββατοκύριακα αυτόματα είχαν κοπεί από ένα σημείο της εφηβικής μου ηλικίας και μετά, τόσο λόγω χρόνου, αλλά και λόγω διαβάσματος και προπόνησης. Δεν περίμενα βέβαια να ανταμειφθώ κάπως για τις θυσίες που έκανα… αγαπώ αυτό που κάνω και ήθελα / θέλω να το κάνω καθημερινά. Για παράδειγμα, μια μέρα που θα είχα ρεπό ή θα ήταν μια μέρα πιο χαλαρή, δεν άντεχα να είμαι εκτός πισίνας. Συνεχίζω να κολυμπάω γιατί αγαπάω αυτό που κάνω και πάντα προσπαθώ να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό στους αγώνες, είτε μιλάμε για αγώνες προετοιμασίας ή για αγώνες που έχω στοχεύσει».
«Εννοείται πως αποτελούσε όνειρο μου από μικρή ηλικία να ενταχθώ στην Εθνική ομάδα και να εκπροσωπήσω την χώρα μου σε διεθνές επίπεδο. Φυσικά ήταν από τα πιο ευχάριστα νέα για μένα όταν έμαθα για την πρώτη μου συμμετοχή σε αποστολή της Εθνικής. Αν και η πρώτη μου αυτή φορά… ακυρώθηκε. Θυμάμαι πως η αποστολή ήταν για Πολυεθνείς Αγώνες στην Ουκρανία και λόγω κορωνοϊού, ακυρώθηκε η διοργάνωση. Οπότε τα πράγματα πήραν μια πολύ δύσκολη τροπή τότε στην καραντίνα, δεν είχαμε χώρο να κολυμπάμε, ώρες… Όλα αυτά με πήγαν πίσω και έπρεπε να καταβάλλω διπλάσια προσπάθεια, ώστε να μπορώ να εκπροσωπήσω την Ελλάδα σε μια διεθνή διοργάνωση. Να φανταστείτε, όλοι οι νεαροί κολυμβητές όταν ξεκινούν να εκπροσωπούν την Εθνική ομάδα, έχουν ως πρώτη τους συμμετοχή αυτούς τους Πολυεθνείς Αγώνες (Multination) και μετά συνεχίζουν σε Πανευρωπαϊκά, Παγκόσμια κλπ… Εμένα η πρώτη μου διοργάνωση με την Εθνική ήταν το Πανευρωπαϊκό Εφήβων του 2021».
«Στην πρώτη μου κούρσα με την Εθνική σε εκείνο το Πανευρωπαϊκό στην Ρώμη το 2021, δεν περιμέναμε με τον προπονητή μου να κάνουμε κάτι “μεγάλο”. Είχα πέσει 100μ ύπτιο και θυμάμαι δεν είχα προκριθεί στην 16άδα, όμως στα 200μ ύπτιο που αποδεικνύεται το καλό μου αγώνισμα μέχρι στιγμής πήγα εξαιρετικά καλά. Ήμουν ο μικρότερος σε ηλικία αθλητής του τελικού, βγήκα 5ος και είχα σημειώσει Πανελλήνιο ρεκόρ και στον ημιτελικό και στον τελικό – ήταν κάτι που δεν περιμέναμε με τον προπονητή μου και ήμασταν ιδιαίτερα χαρούμενοι»!
«Από τότε πράγματι ανέβηκαν οι στόχοι μου, μεγαλοποιήθηκαν ορισμένα πράγματα, όμως η περσινή χρονιά δεν πήγε και πολύ καλά για μένα… Ήμουν εξαιρετικά άτυχος θα έλεγα. Στο Πανευρωπαϊκό Εφήβων που βγήκα 4ος και 9ος και στο Πανευρωπαϊκό των ανδρών που από 8ος ξαφνικά βρέθηκα 9ος, αλλά και στο Παγκόσμιο Εφήβων είχα τερματίσει πάλι 4ος… Γενικά, ήμουν πάντα λίγο πριν καταφέρω κάτι που ήθελα. Έφτανα στην πηγή και δεν έπινα νερό».
Ο Απόστολος δεν έδειξε στιγμή να καταβάλλεται από αυτή την σειρά ατυχιών το καλοκαίρι του 2022, αντιθέτως άντλησε δύναμη για να συνεχίσει και να φτάσει ακόμα υψηλότερα, παρά τις αντίξοες συνθήκες προπόνησης που αντιμετωπίζει καθημερινά με τον προπονητή του στο Ποσειδώνιο και που ανοιχτά εκφράζει στο #Aquafeed24…
«Το 2022 ήταν μεν μια καλή χρονιά από πλευράς προπόνησης και προετοιμασίας, παρόλα αυτά αντιμετωπίζαμε πάρα πολλά θέματα καθημερινά. Το Ποσειδώνιο κολυμβητήριο εξυπηρετεί πάρα πολλές ομάδες στην Θεσσαλονίκη, είναι το μοναδικό κλειστό και η αλήθεια είναι πως πραγματικά, δεν χωράμε. Υπάρχουν προβλήματα χωρητικότητας, προβλήματα ωρών… έφτανα να κολυμπάω στην διαδρομή με 20-25 άτομα. Οπότε, όσο θέληση και να είχαμε εγώ και ο προπονητής μου, η προπόνηση πολλές φορές δεν έβγαινε στο 100%. Αντιμετωπίζαμε πολλά προβλήματα, τα οποία δεν διευθετήθηκαν σε όλη την διάρκεια της σεζόν… Μόνο τον Αύγουστο που όλοι ήταν σε διακοπές, βελτιώθηκε η κατάσταση στο κολυμβητήριο, όμως δεν γίνεται να καλύψεις πολλά πράγματα 10-15 μέρες πριν τον αγώνα… Η βασική προετοιμασία έχει γίνει ήδη και κατά κάποιον τρόπο, δεν ήταν επαρκής».
«Η ζωή μου στον πρωταθλητισμό μόνο εύκολη δεν γίνεται με όλες αυτές τις συνθήκες… Η Θεσσαλονίκη θα μπορούσε να έχει πάρα πολλούς κολυμβητές στο υψηλότερο επίπεδο, όμως λόγω όλων των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε εδώ, είναι ακατόρθωτο για έναν αθλητή κι έναν προπονητή να βγάλουν στο 100% αυτό που στοχεύουν και προγραμματίζουν. Το θέμα είναι ότι δεν γίνεται τίποτα για να βελτιωθεί αυτή η κατάσταση… Υπάρχουν 7-8 παιδιά στην Θεσσαλονίκη που θα μπορούσαν να εκπροσωπήσουν την Εθνική ομάδα και δεν υπάρχει καμία μέριμνα, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου. Κολυμπάμε με τις ομάδες και τους συλλόγους μας, με όλα τα παιδιά των τμημάτων, χωρίς να έχουμε κάποιον χώρο για να προπονηθούμε όπως πρέπει».
«Στην Αθήνα δίνουν περισσότερη βοήθεια στους κολυμβητές. Οι αθλητές της Εθνικής ομάδας στην Αθήνα έχουν όλα τα προνόμια που χρειάζονται από πλευράς υποδομών και εγκαταστάσεων κι αυτό είναι το φυσιολογικό, δεν το κατακρίνω. Δεν έχουμε σε καμία περίπτωση, όλα όσα έχει ένας ευρωπαίος ή ένας Αμερικανός κολυμβητής… Και αυτομάτως, μου είναι σχεδόν αδύνατο να συναγωνιστώ αυτό το επίπεδο. Σε όσα καμπ κι αν πας, στην Αθήνα ή κάπου αλλού, δεν μπορείς να καλύψεις όλα όσα απαιτούνται καθημερινά στην προπόνηση».
«Κάθε κολυμβητής όπως εγώ, χρειάζεται μια βασική λωρίδα όπου μπορεί να δουλέψει με τον ρυθμό του και να εστιάσει στις λεπτομέρειες. Πέρσι, έχασα το ευρωπαϊκό μετάλλιο για 3 κλάσματα, που αν είχα δουλέψει καλύτερα και όπως πρέπει, θα μπορούσα να το είχα κερδίσει… Οπότε αν δεν έχεις γερές βάσεις, ό,τι και να κάνεις δεν θα είναι αρκετό»…
Ακούγοντας με προσοχή τον Απόστολο, ένιωσα την ανάγκη να του τονίσω ότι πολλές φορές τα πράγματα δεν περνούν εξ ολοκλήρου από το χέρι μας… Ειδικά όταν μιλάμε για υποδομές και συνθήκες προπόνησης. Με λίγη σκέψη συμφώνησε, αφού τονίσαμε όμως ότι αυτές οι λεπτομέρειες ή οι συνθήκες, κρίνουν συχνά το τελικό αποτέλεσμα μιας μεγάλης προσπάθειας.
«Θέλω να είμαι απόλυτα προετοιμασμένος για τον επόμενο μου στόχο, για τον επόμενο αγώνα – αυτό είναι το καθημερινό μου κίνητρο. Δεν θέλω να επαναλάβω λάθη της προηγούμενης χρονιάς, οπότε κάθε φορά που μπαίνω στο νερό, προσπαθώ να τα δίνω όλα. Θυμάμαι προπονήσεις όπου ήμουν κυριολεκτικά σε άθλια κατάσταση μετά, να κλαίω από την κούραση, όμως ξέρω ότι έχω βελτιωθεί. Υπάρχουν αντίστοιχα όμως πολλά πράγματα που δεν μας δίνουν κίνητρο να πηγαίνουμε στην πισίνα. Το Ποσειδώνιο λόγω οικονομικών προβλημάτων διατηρεί το νερό του στους 25-26°C, που για μια δίωρη προπόνηση είναι ομολογουμένως κρύο».
– Στο τέλος της ημέρας αισθάνεσαι ότι παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στην προπόνηση, τα έχεις δώσει όλα; Είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις εντάξει και πλήρης με τον εαυτό σου – ότι έκανες ό,τι μπορείς πραγματικά.
– «Σίγουρα ναι, αλλά παράλληλα σκέφτεσαι ότι αν δεν υπήρχαν όλα αυτά θα μπορούσα να είχα πάει πολύ καλύτερα. Αυτή πιστεύω είναι η σκέψη που βασανίζει τους περισσότερους αθλητές εδώ στην Θεσσαλονίκη. Είναι άδικο κιόλας… Ποιος δεν θέλει να υψωθεί η ελληνική σημαία σε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα; Με τέτοιες συνθήκες είναι σχεδόν αδύνατο! Όσο θέληση κι αν έχει κανείς. Η θέληση είναι ένα από τους βασικότερους παράγοντες, όμως χρειάζεται και επιμονή, αλλά κυρίως υπομονή. Πρέπει να είσαι γενικότερα υπομονετικός στον πρωταθλητισμό και αποφασισμένος ότι θα στερηθείς κάποια πράγματα, αλλά θα κερδίσεις κάποια άλλα. Δίνεις και παίρνεις στον αθλητισμό».
Κυνηγώντας καλύτερες συνθήκες προπόνησης και παράλληλα μένοντας συνεπείς στις ακαδημαϊκές του βλέψεις, ο Απόστολος έχει ξεκάθαρα μπροστά του ένα φιλόδοξο πλάνο για το 2024, το οποίο συνοδεύεται από μια περιζήτητη υποτροφία στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ της Αμερικής.
«Σίγουρα οι ιδανικές συνθήκες για κάποιον που κάνει πρωταθλητισμό και έχει δει τι γίνεται στο εξωτερικό, δεν συναντώνται στην Ελλάδα γι’ αυτό και είναι πολύ μεγάλη ευκαιρία για μένα η υποτροφία στην Αμερική μετά την Ολυμπιάδα. Στις ΗΠΑ έχουν καταφέρει να συνδυάσουν πολύ καλά τον αθλητισμό με τις σπουδές, ο αθλητής έχει όλες τις παροχές που χρειάζεται και… καλώς ή κακώς, ο πρωταθλητισμός δεν είναι μονάχα ένας καλός προπονητής, ένας γυμναστής και η στήριξη της οικογένειάς σου. Είναι πολλά περισσότερα, όπως διατροφολόγοι, αθλητικοί ψυχολόγοι… γιατί η αλήθεια είναι πως τις περισσότερες μέρες της σεζόν δεν θα είσαι στα καλύτερά σου. Χρειάζεσαι την στήριξη ενός ανθρώπου που είναι ειδικός και μπορεί να σε βοηθήσει ακόμη και σε κάτι πολύ μικρό».
«Η ιδέα για την Αμερική ξεκίνησε περίπου από όταν ήμουν 1η Λυκείου και το σκεφτόμουν λίγο, το έψαχνα κλπ… Η πρόταση από το Χάρβαρντ ξεχώρισε από αρκετές ακόμη προτάσεις που είχα από διάφορα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και πιστεύω έκανα μια πολύ καλή επιλογή. Θέλω να το δοκιμάσω και νομίζω θα είναι μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία που θα έχω στην ζωή μου, οπότε μέχρι στιγμής έχω αποφασίσει ότι θέλω να πάω. Το κολύμπι δεν πρόκειται να το αφήσω και έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για την ομάδα του Χάρβαρντ, είναι αρκετά ενθαρρυντικό για μένα και έχω ενθουσιαστεί».
Η κουβέντα κύλησε με τέτοιο τρόπο που φτάσαμε στην σχέση αθλητή – προπονητή και φυσικά, ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του Απόστολου Σίσκου υποδήλωνε μια πολύ υγιή συνεργασία με τον Τάσο Παπαδόπουλο, ο οποίος προπονεί τον νεαρό κολυμβητή εδώ και αρκετά χρόνια, σημειώνοντας ταυτόχρονα πολλές επιτυχίες με τον Άρη Θεσσαλονίκης ως επικεφαλής.
«Μπορώ να πω ότι έχω μια από τις καλύτερες σχέσεις αθλητή – προπονητή τα τελευταία 13-14 χρόνια που κολυμπάω. Δεν έχω έρθει ποτέ ξανά τόσο κοντά με κάποιον προπονητή μου, μοιράζομαι αρκετά πράγματα μαζί του και μιλάμε φυσικά και για θέματα μη αγωνιστικά, θεωρώ πως τον έχω βοηθήσει κι εγώ μερικές φορές. Έχουμε μια πολύ καλή χημεία και πιστεύω αυτό είναι το κλειδί σε όσα έχουμε καταφέρει μαζί… Είναι μια δύσκολη απόφαση για μένα να αλλάξει όλο αυτό, γι’ αυτό και δεν έχω καταλήξει ακόμη 100% για το θέμα της Αμερικής. Αν και η πρόταση του Χάρβαρντ δεν αφορά μόνο το κομμάτι της κολύμβησης, είναι κάτι που αφορά όλη μου την ζωή ουσιαστικά. Ακόμη κι αν φύγω δεν θα χάσω τις επαφές μου με τον προπονητή μου. Τον Μάιο που ολοκληρώνεται η χρονιά στην Αμερική θα επιστρέφω και θα προπονούμαι μαζί του εννοείται. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα να συνεχίσω να προπονούμαι μαζί του έως το 2024, ώστε να πάμε μαζί Ολυμπιάδα».
Φτάνοντας στο βαρυσήμαντο θέμα των Ολυμπιακών Αγώνων, θέλησα να μάθω ποια ήταν η στιγμή που ο Απόστολος μέσα του, κατάλαβε ότι το Ολυμπιακό όνειρο είναι υλοποιήσιμο! Φυσικά, μιλήσαμε με αριθμούς και γεγονότα, αλλά και για τον ανταγωνισμό σε διεθνές επίπεδο…
«Είχαμε ξεκινήσει με τον προπονητή μου την σεζόν λέγοντας ότι θα κυνηγήσουμε το ολυμπιακό όριο. Είμαι και σε μια ηλικία που ναι μεν είμαι μικρός κατά κάποιο τρόπο, αλλά την χρονιά την ξεκίνησα με 1:58.65, οπότε υπολογίζαμε ότι γύρω στην άνοιξη ή το ευρωπαϊκό το καλοκαίρι θα πιάναμε μια επίδοση όπως αυτή που ήρθε στο χειμερινό πρωτάθλημα εφήβων. Κατέβηκα το 1:58 τον Δεκέμβριο και κυνήγησα ακόμη έναν αγώνα στην Καβάλα για να πιάσω τον χρόνο του ολυμπιακού ορίου, αλλά απείχα 25 κλάσματα. Οπότε στο Χειμερινό Πρωτάθλημα ήθελα απλά να κολυμπήσω κάτω από το 1:57.50 άσχετα που δεν μετρούσε σαν επίδοση πρόκρισης. Ήθελα να απλά να το πετύχω και να έχω την αίσθηση ότι έπιασα το ολυμπιακό όριο… Από εκεί και πέρα ήρθε μια πολύ μεγαλύτερη επίδοση, η οποία έχει μια βαρύτητα σε παγκόσμιο επίπεδο και εξασφαλίζει τους στόχους μου – δηλαδή για ένα ευρωπαϊκό μετάλλιο και ένα παγκόσμιο μετάλλιο στην κατηγορία των εφήβων».
«Όσα παιδιά έχουν συμμετάσχει σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα έχουν αντιληφθεί την διαφορά στον ανταγωνισμό μεταξύ εντός και εκτός Ελλάδας. Ο ανταγωνισμός στην Ευρώπη έχει ξεφύγει κατά την γνώμη μου – πέρσι έπεσα σε μια “φουρνιά” αθλητών που θα δούμε να πρωταγωνιστεί τα επόμενα χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο. Δηλαδή, με τον χρόνο μου σήμερα, πριν 3 χρόνια θα ήμουν πρώτος στο ευρωπαϊκό εφήβων και φέτος τελικά ήμουν 4ος. Ήμουν σε εισαγωγικά, λίγο άτυχος, που έπεσα σε τέτοια φουρνιά κολυμβητών, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος που μπόρεσα να τους συναγωνιστώ και να φτάσω πολύ κοντά στο να τους περάσω. Οπότε φέτος κυνηγάμε αυτό, να ανεβάσουμε την ελληνική σημαία στο βάθρο κι από εκεί και πέρα θα δούμε πως θα εξελιχθεί».
Για τα ολυμπιακά όρια του Παρισιού που προκάλεσαν αρκετές συζητήσεις όταν γνωστοποιήθηκαν…
«Δεν μας φόβισαν ιδιαίτερα τα πολύ απαιτητικά όρια που γνωστοποιήθηκαν για το Παρίσι 2024. Οι ίδιοι οι αθλητές στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, έχουν καταφέρει να ρίξουν τόσο πολύ τις επιδόσεις… Όμως με τον προπονητή μου δεν ανησυχήσαμε για αυτήν την πρόκληση, καταφέραμε γρήγορα να δούμε την επίδοση που θέλαμε».
Καθημερινότητα, σχολείο, διπλές προπονήσεις, υποχρεώσεις, οικογενειακός χρόνος… αυτά είναι τα «συστατικά» της ζωής του Απόστολου Σίσκου τα τελευταία χρόνια και θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα για τις εξω-αγωνιστικές του πτυχές.
«Η καθημερινότητά μου ξεκινά στις 6 το πρωί και τελειώνει στις 9 το βράδυ… Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο διάλλειμα ενδιάμεσα, ίσως κάποιες μέρες βρίσκω μια ώρα για έναν γρήγορο μεσημεριανό ύπνο πριν την απογευματινή προπόνηση. Η ζωή χωρίς το κολύμπι δεν πιστεύω ότι θα ήταν βαρετή… ίσως πιο ήρεμη θα έλεγα. Τώρα είμαι συνεχώς σε μια ένταση, τρέχω για τις υποχρεώσεις μου κλπ. Δεν έχω μετανιώσει ποτέ τον δρόμο που έχω ακολουθήσει και ούτε θα το μετανιώσω στο μέλλον πιστεύω. Άλλα παιδιά αφοσιώνονται πλήρως στο διάβασμα για τις Πανελλήνιες, εγώ έδωσα όλη μου την προσοχή στο κολύμπι χωρίς να αφήσω φυσικά τα πλάνα των σπουδών μου ή να αμελήσω το μέλλον μου. Μέχρι στιγμής πιστεύω τα’ χω καταφέρει πολύ καλά στο να τα συνδυάσω και τα δυο… Μπορεί να μην έχω πάρα πολύ ελεύθερο χρόνο για να κάνω κάτι εκτός νερού, όμως οι συζητήσεις στο μεσημεριανό τραπέζι με τους γονείς μου είναι κάτι που με χαλαρώνει πολύ, παρόλο που λόγω εργασίας βλέπω τον πατέρα μου τρεις φορές την εβδομάδα, καθώς πηγαινω-έρχεται καθημερινά στις Σέρρες. Μερικές φορές μπορεί να βρω και κάποια ώρα ελεύθερη το βράδυ πριν κοιμηθώ για να ακούσω μουσική, να χαλαρώσω στο κρεβάτι μου αλλά πολύ γρήγορα αποκοιμάμαι… Ο ύπνος για μένα είναι η πολύτιμη χαλάρωσή μου (σ.σ γέλια)».
– Πως φαντάζεσαι την πρώτη σου συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες;
– «Σίγουρα απίστευτη εμπειρία που την περιμένω με ανυπομονησία… Αν ρωτήσω τώρα τον προπονητή μου θα μου πει ότι ο χρόνος μου αυτή την στιγμή μπορεί να με φτάσει και στον τελικό. Βέβαια έχω ένα κακό ελάττωμα να μην πιστεύω πάντα στο 100% αυτά που μου λέει για τον εαυτό μου αν και στο τέλος βγαίνω πάντα λάθος κι εκείνος έχει δίκιο… Οπότε για αρχή θα στοχεύσω σε μια 16αδα στο Παρίσι, σε έναν ημιτελικό στα 200μ ύπτιο δηλαδή κι από εκεί και πέρα ό,τι να έρθει, ας έρθει»!
Για όσους γνωρίζουν την προσέγγιση μας ως μέσο στο κομμάτι του πρωταθλητισμού και των αθλητών, είναι πλέον ξεκάθαρη η ευαισθησία μας στον τομέα της αθλητικής ψυχολογίας. Με τον αθλητισμό και την κοινωνία να εξελίσσονται ανά τα χρόνια, οι ειδικοί της συγκεκριμένης επιστήμης είναι πιο απαραίτητοι από ποτέ και στην συζήτηση μας με τον Απόστολο Σίσκο, εξηγήσαμε το γιατί.
«Όπως είπα και προηγουμένως, η σεζόν ενός πρωταθλητή είναι μεγάλη και τις περισσότερες μέρες, τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Σκοπός είναι να υπάρχει κάποιος ειδικός που θα σε στηρίξει, θα σε βοηθήσει να μην κλείσεις στον εαυτό σου γιατί θα σε πάρει από κάτω ή θα υπάρχει η σκέψη ότι «δεν μπορώ πλέον». Ξέρω πολλούς αθλητές που έχουν φτάσει σχεδόν στο σημείο να τα παρατήσουν. Ο ειδικός θα σε προστατεύσει κατά κάποιον τρόπο από μια τέτοια κατάσταση, από τις αρνητικές σκέψεις και θα σε βοηθήσει να σε επανέλθεις. Ωστόσο η βασική δουλειά πιστεύω γίνεται από τον ίδιο σου τον εαυτό, πρέπει να έχεις ψυχολογήσει το μέσα σου, να ξέρεις ποιος είσαι και να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις κάθε πρόκληση, μέχρι και το ψυχολογικό κομμάτι».
– Εσύ έχεις αισθανθεί ότι θέλεις να τα παρατήσεις; Όχι μόνο στιγμιαία στην προπόνηση, γενικά… Ποια ήταν η πιο ευάλωτη περίοδος για σένα;
– «Με διαφορά η περσινή χρονιά, όπου τελείωσα του αγώνες και επέστρεψα στην Ελλάδα 13 Σεπτεμβρίου. Δηλαδή είχε ήδη ξεκινήσει η νέα σεζόν και νέα σχολική χρονιά… Δεν θυμάμαι ποτέ να έχω πει στον εαυτό μου ότι θέλω να τα παρατήσω, όμως έχω φτάσει στο σημείο να πω ότι «αυτό είναι το πικ μου, το πικ των επιδόσεων μου» ή ότι δεν μπορώ να αποδώσω παραπάνω. Αυτές τις σκέψεις τις κάνω συχνά στο μυαλό μου, όμως δεν έχω ξεπεράσει αυτό το σημείο».
Οι σκέψεις και οι προβλέψεις για το 2023 και όλες τος διοργανώσεις που αναμένονται…
«Πιστεύω ότι και το 2023 θα είναι το ίδιο δύσκολη και κουραστική χρονιά με την περσινή. Πάλι με βλέπω να επιστρέφω από τις διοργανώσεις Σεπτέμβριο στην Ελλάδα, ωστόσο αν έχω καταφέρει τον στόχο μου δεν θα με νοιάξει καθόλου που έχασα την ξεκούραση μου το καλοκαίρι. Ξέρω ότι αυτά τα δυο χρόνια θα καθορίσουν την ζωή μου και αθλητικά και ακαδημαϊκά, οπότε είμαι έτοιμος να τα δώσω όλα»!
– Ποιοι είναι οι άνθρωποι που στρέφεται όταν θες να μοιραστείς τα συναισθήματα σου, τις σκέψεις σου ή την πίεση που μπορεί να νιώθεις;
– «Σίγουρα οι πρώτοι άνθρωποι είναι οι γονείς μου και ο προπονητής μου. Από εκεί και πέρα, έχω φίλους που με καταλαβαίνουν απόλυτα και με έχουν στηρίξει σε δύσκολες στιγμές – και τους έχω στηρίξει κι εγώ με την σειρά μου, ενώ στα πρόσωπα που μπορώ να μιλήσω ανοιχτά είναι και η γιαγιά μου με τον παππού μου που παρόλο που είναι στις Σέρρες και δεν τους βλέπω πολύ συχνά, τους ακούω και τους εμπιστεύομαι για μια πιο έμπειρη μάτια».
Στην περίπτωση που ο Απόστολος παραμείνει στην Ελλάδα και συνεχίσει την ζωή του εδώ, μας περιέγραψε πως αναμένεται η νέα του καθημερινότητα…
«Σίγουρα υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο, ακόμη είμαι στο 50-50 μέχρι να πάρω την τελική μου απόφαση. Με τις σπουδές μου δεν έχω κατασταλάξει ακόμη σε ποια σχολή θα ήθελα να μπω… Οι πρώτες μου σκέψεις είναι για πολιτικός μηχανικός, μετά ίσως για φυσιοθεραπεία. Αυτές είναι μέχρι στιγμής οι πιθανές επιλογές μου και στο αθλητικό κομμάτι σίγουρα θα συνέχιζα με τον προπονητή μου, 100%. Είναι έναν άνθρωπος που ξέρω ότι μπορεί να με εξελίξει πάρα πολύ, είναι ένας άνθρωπος που έχει τις γνώσεις και την όρεξη να το κάνει και κυνηγά πάντα το καλύτερο – πάντα την τελειότητα. Οπότε θεωρώ ότι για μένα θα είναι εξίσου καλό είτε μείνω εδώ είτε φύγω για την Αμερική».
Περί αυστηρότητας και συνεργασίας…
«Από μικρός όλοι μου έλεγαν ότι είμαι αρκετά ανταγωνιστικός. Προπονητές, καθηγητές, κολυμβητές… μου έλεγαν από πολύ μικρή ηλικία ότι όλα τα έβλεπα σαν έναν αγώνα – με την καλή έννοια φυσικά, ακόμη κι αν δεν κατάφερνα πάντα τα πράγματα στον βαθμό που ήθελα. Δεν άφησα ούτε την σχολική μου πορεία να περάσει χωρίς μια προσπάθεια για να είμαι καλός μαθητής, ούτε κάποιον κολυμβητικό αγώνα χωρίς να έχω δώσει τον καλύτερο μου εαυτό. Οπότε ναι, θα πω ότι είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου στο να γίνουν κάποια πράγματα έτσι όπως πρέπει και πειθαρχημένος θα έλεγα».
«Με τον προπονητή μου συνεργαζόμαστε και υπάρχει ουσιαστική αλληλεπίδραση. Η γνώμη μου μετράει και του μαθαίνω πράγματα, είναι αμοιβαίο. Αλλά πάνω από όλα υπάρχει σεβασμός»!
Συνέντευξη – επιμέλεια: Δέσποινα Μπαλαχτάρη
