Οκτώ ομάδες γεμάτες παικταράδες στο ενεργητικό τους και μερικοί σπουδαίοι προπονητές με γιγάντιες περγαμηνές στην πλάτη τους. Η αλήθεια είναι ότι έτσι και αλλιώς την αίγλη των διοργανώσεων την δημιουργούν οι συμμετέχοντες και αυτό ισχύει παντού. Δεν είναι μόνο το όνομα της διοργάνωσης που από μόνο του εκπέμπει μία δυναμική αλλά οι ομάδες που το απαρτίζουν είναι αυτές που την γεννούν. Έτσι λοιπόν για να μην πολυλογούμε, συνήθως οι παρόντες διαμορφώνουν το δυναμισμό της διοργάνωσης και δεν αντιλέγουμε σε καμία των περιπτώσεων ότι όλες οι ομάδες ήταν εκεί άξια.
Είναι κάτι όμως που δεν αλλάζει και αυτό το κατάλαβαν πολύ καλά φέτος άπαντες, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, αλλά και πολύς ακόμα κόσμος του χώρου που ήρθε από Ελλάδα και Εξωτερικό για να παρακολουθήσει τα παιχνίδια. Τι είναι αυτό που δεν αλλάζει; «Της αγάπης την ουσία, την μετρώ στην απουσία». Αυτός ο στίχος του Μίλτου Πασχαλίδη αποδείχθηκε φέτος στο Final 8 περίτρανα, με μία ελληνική απουσία, εκείνη του Ολυμπιακού. Θα μας πει κανείς τι λέμε…Δεν το λέμε εμείς ή τουλάχιστον δε το λέμε μόνο εμείς. Πολλοί άνθρωποι του χώρου, διοργανωτές και αξιωματούχοι της LEN, προπονητές, αθλητές και πρώην αθλητές μας είπαν πόσο πολύ λείπει από τη διοργάνωση ο Ολυμπιακός.
Βλέπετε το brand name που κουβαλά η ομάδα του Πειραιά είναι σχεδόν ασυναγώνιστο. Αν είχε καταφέρει να βρεθεί στο Final 8, θα ήταν η μοναδική ομάδα που θα μπορούσε να γεμίσει δύο φορές το κολυμβητήριο Βλάχο Όρλιτς από μόνη της. Όπως είναι γνωστό ο Ολυμπιακός και οι φίλαθλοι του έχουν άριστες σχέσεις με τον Ερυθρό Αστέρα, οπότε Σέρβοι και Έλληνες θα είχαν σίγουρα κατακλείσει τις κερκίδες. Η αλήθεια είναι πως εν απουσία της ελληνικής ομάδας υπήρχαν φορές που κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών υπήρχαν πάρα πολλές κενές θέσεις, σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα περισσότερες από τις γεμάτες, κάτι το οποίο σίγουρα δε αρμόζει στην κορυφαία Ευρωπαϊκή Διασυλλογική Διοργάνωση.
Έλειψε λίγο το ζεστό φίλαθλο κλίμα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Ούγγρων και των Ισπανών φίλων της Φερεντσβάρος και της Μπαρτσελονέτα αντίστοιχα. Αυτός λοιπόν ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που η απουσία του Ολυμπιακού ήταν τρανταχτή, φυσικά βέβαια και για τις τεράστιες αθλητικές προσωπικότητες που έχει η ομάδα, αλλά αν το λέγαμε αυτό θα ήταν σαν να μειώνουμε κάποιον από τους άλλους συμμετέχοντες. Η ουσία πάντως είναι ότι έλαμψε δια της απουσίας του, γιατί θα μπορούσε να χαρίσει με την συνολική του δυναμική ως σύλλογος αυτό το «παραπάνω» που έλειπε.
Η πληροφορία έφθασε στα αυτιά μας από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε στην APRIL 11, καθώς γίναμε και επίσημα οι Έλληνες, όπως μας χαρακτήριζαν και από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκαμε ότι εκπροσωπούμε την Ελλάδα και την εγχώρια υδατοσφαίριση, δηλαδή δεν είμαστε εκεί μόνο ως ιδιώτες. Ο Νίκολα Ράτζεν στη συνέντευξη του στο #AQF24 το ανέφερε, ο Τάμας Μαρτζ, προπονητής της Εθνικής ανδρών της Ουγγαρίας, το είπε σε συζήτησή του με τον Ορέστη, το ίδιο και άλλοι αλλά και πολυάριθμοι μεγάλοι του αθλήματος, όπως ο Βέσελιν Τζούχο, πρώην προπονητής του Ολυμπιακού με τον οποίο παρακολουθήσαμε τον τελικό σε διπλανές θέσεις.
