Συναίσθημα. Πολύ συναίσθημα. Η Αλεξία Καμμένου, η Ομοσπονδιακή τεχνικός της Εθνικής ομάδας Γυναικών, ετοιμάζεται να (καθ)οδηγήσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στο Παρίσι. Η «γαλανόλευκη» επέστρεψε μετά από 16 ολόκληρα χρόνια στους Ολυμπιακούς, η Αλεξία Καμμένου μιλάει και λυγίζει…
Λίγες πλέον ημέρες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ποια είναι τα συναισθήματα που σε διακατέχουν;
«Προσμονή, χαρά, αυτοσυγκέντρωση. Πρέπει πνευματικά να είμαστε 100% στο στόχο μας. Να μην μας αποπροσανατολίσει τίποτα. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα τεράστιο γεγονός, η τελετή έναρξης, το ολυμπιακό χωριό. Θα τα ζήσουμε όλα αυτά αλλά πρωτίστως θα βρεθούμε στο Παρίσι για να δώσουμε αγώνες, να δώσουμε τη ψυχή μας σε κάθε παιχνίδι και να προχωρήσουμε όσο μπορούμε περισσότερο και καλύτερα στη διοργάνωση».
Η συμμετοχή της Εθνικής μας ομάδας στο Παρίσι είναι για εσένα ατομικά η κορύφωση μιας πολύχρονης πορείας;
«Πολύ σωστά. Σε κάθε προπονητή αυτό πρέπει να υπάρχει στο μυαλό του, η κορυφή, πριν κάνει κάτι άλλο. Ασφαλώς και είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω πετύχει όλα αυτά τα χρόνια στο χώρο, δεν συγκρίνεται με κάτι άλλο, δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν το όνειρο κάθε αθλητή και προπονητή. Προφανώς και το δικό μου από τότε που ξεκίνησα να παίζω πόλο και αργότερα βρέθηκα στην εθνική μας ομάδα. Κουβαλάω πολλές γενιές, κουβαλάω τις προσπάθειες των συμπαικτριών μου, που νοερά θα ταξιδέψουν μαζί μου στο Παρίσι. Ειδικά κάποιες με τις οποίες ζήσαμε πολλά πράγματα μαζί για πολλά χρόνια, στα «πέτρινα» της ομάδας. Ένα προολυμπιακό παίξαμε εμείς το 2000 και δεν τα καταφέραμε. Ένοιωσα τον πόνο αθλητριών μου που δεν κατάφεραν να προκριθούν, την μεγάλη χαρά συμπαικτριών μου εδώ στην Αθήνα το 2004 που αγωνίσθηκαν μπροστά στους συμπατριώτες μας και ανέβηκαν στο βάθρο, κατά αυτό το τρόπο έχω «ζήσει» τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τώρα ήρθε η σειρά μου να γίνει το όνειρό μου πραγματικότητα, μετά από πολύ δουλειά πολλών χρόνων. Είμαι η πιο «παλιά», και αυτό με κάνει να νοιώθω μια πραγματική δικαίωση. Θα ταξιδέψω στο Παρίσι για όλες τις φίλες μου και συναθλήτριές μου που δεν θα είναι μαζί μου, και έχουν σταματήσει χρόνια. Το νοιώθω αυτό πολύ έντονα τις τελευταίες μέρες. Μπορεί να ακούγεται πολύ συναισθηματικό, δεν με αποπροσανατολίζει. Αν όμως δεν κουβαλάμε μαζί μας και την ιστορία μας δεν πάμε πουθενά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε λεπτό πόσο τυχεροί είμαστε που καταφέραμε να προκριθούμε και να το ζήσουμε, καθώς υπήρχαν πολλοί άξιοι άνθρωποι, προπονητές, αθλήτριες, με μεγάλες καριέρες, που δεν τα κατάφεραν. Ναι, λοιπόν, νοιώθω πάρα πολύ τυχερή, αλλά πιστεύω ότι ήρθε μέσα από τη πολύ δουλειά όλο αυτό».
Πώς κατέληξες στην επιλογή των 13 κοριτσιών;
«Είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει στη καριέρα μου. Δεν έχει υπάρξει μάλλον δυσκολότερη στιγμή. Όλες οι αθλήτριες έχουν δώσει και δίνουν τη ψυχή τους, αυτό από τη μία σε χαροποιεί καθώς νοιώθεις εκτός των άλλων πως υπάρχει και «αύριο», κάποιες από αυτές έχουν πολλούς Ολυμπιακούς Αγώνες μπροστά τους. Από την άλλη όμως, είναι μια στιγμή, η επιλογή των 13, πολύ κόντρα στο χαρακτήρα μου, πολύ κόντρα ότι δεν θέλω να στενοχωρώ τις αθλήτριές μου. Είναι όμως μια δουλειά και με βοήθησε και η ψυχολόγος της ομάδας, η Μαρία Ψυχουντάκη. Οι συνεργάτες μου παίζουν τεράστιο ρόλο, με ομοψυχία στάθηκαν δίπλα μου και είπαν τη γνώμη τους που σέβομαι πάρα πολύ, η τελική επιλογή και ευθύνη όμως είναι ολοκληρωτικά δική μου. Σκέφτηκα με κριτήριο τη προσφορά στην ομάδα, ποια θα μπορέσει τη δεδομένη χρονικά στιγμή να δώσει περισσότερα. Και θέλω στο σημείο αυτό να κάνω ειδική μνεία στα τρία κορίτσια που δεν είναι στη τελική 13άδα αλλά έμειναν μέχρι το τέλος της προετοιμασίας μαζί μας: Σάντα, Ελληνιάδη, Σωτηρέλη. Έδωσαν πραγματικά τον ορισμό της ομάδας, της συμπαίκτριας, της μεγάλης αθλήτριας και σε νοοτροπία και δεν το κρύβω με συγκίνησαν πάρα πολύ. Είναι εδώ με ανιδιοτέλεια, δίνουν και τη ψυχή τους, και θέλω ιδιαίτερα να τις ευχαριστήσω. Ένα τεράστιο κέρδος για τις ίδιες, και για όλη την ομάδα που για να λέγεται και να είναι ομάδα, το δείχνει μέσα από τέτοιες διαδικασίες».
Είσαι ικανοποιημένη από τη προετοιμασία;
«Ναι, είμαι ικανοποιημένη. Τα παιδιά έδωσαν το 100%, θα μπαίνοντας στο ρυθμό των Αγώνων, θα είναι έτοιμες».
Υπάρχει κατασκοπεία στον όμιλο;
«Προφανώς και όλοι κρύβουμε πράγματα. Τα στοιχεία βεβαίως μιας ομάδας δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Κυρίως για εμάς που παίζουμε με ομάδες πάρα πολύ έμπειρες: ξεκινάμε με Ισπανία, ΗΠΑ που είναι ίσως οι πλέον έμπειρες του τουρνουά, έχουμε την Ιταλία που είναι πολύ καλή και τη διοργανώτρια Γαλλία που αναμένεται να είναι επίσης δύσκολος αντίπαλος. Όλα τα παιχνίδια στον όμιλό μας είναι φοβερά δύσκολα. Θα παίξουμε χωρίς την εμπειρία Ολυμπιακών Αγώνων αλλά με ενθουσιασμό και πίστη για το καλύτερο».
Ποιόν ή ποια πήρες τηλέφωνο να αντλήσεις πληροφορίες για τις συνθήκες που επικρατούν;
«Αυτό που με ένοιαζε κυρίως εμένα είναι να μην έχω να ανέβω σκαλιά, αλλά θα μείνουμε στον 4ο όροφο και δεν γίνεται τίποτα. Σε ασανσέρ δεν μπαίνω ποτέ έτσι και αλλιώς, θα έχουμε όμως air condition…
Τι δώρο θέλεις να φέρεις από το Παρίσι;
«Μια φωτογραφία αυτής της μεγάλης ομάδας που μας οδήγησε στο Παρίσι. Να τις βλέπω να είναι χαμογελαστές και να την έχω στο δωμάτιό μου για όλη μου τη ζωή».
Πηγή: koe.org.gr
