Το 2023 τα είχε όλα για την Αλεξάνδρα Ασημάκη. Επιστροφή στο υψηλό επίπεδο αγωνιστικά, οικογενειακή θαλπωρή και για… κερασάκι στην τούρτα το μεγάλο come back με το «γαλανόλευκο» σκουφάκι.
Δίχως αμφιβολία, η μαχήτρια Αλεξάνδρα αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο για την ελληνική υδατοσφαίριση και όχι μόνο. Η επιστροφή της στην πισίνα που ξεκίνησε ουσιαστικά ως ένα όραμα και στοίχημα μαζί, επανάφεραν στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ένα μεγάλο… κανόνι. Το ιστορικό «7»
Με 65 γκολ σε Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και παρούσα στα τρία από τα τέσσερα «γαλανόλευκα» ασημένια της «γηραιάς ηπείρου» η μαμά Ασημάκη γύρισε στο πιο κρίσιμο και κομβικό σταυροδρόμι για την Εθνική ομάδα των γυναικών.
Μπροστά στη… θέα μιας διάκρισης που θα φέρει αυτομάτως και το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου, η πάντοτε καλοσυνάτη αλλά και κοινωνικά ανήσυχη φουνταριστός του Αλίμου, «ξέκλεψε» λίγο χρόνο από την κόρη της Σταυριάνα για χάρη του #AQF24 και ελέω μιας αφορμής που «μιλάει» από μόνη της.
Τη μοίρα της άλλωστε δεν την εναποθέτει στα χέρια της τύχης όπως έχει αποδείξει πάμπολλες φορές. Θέλει να την ορίζει η ίδια για να κάνει κυρίως περήφανη την κόρη της για τη μαμά της και να δείξει το δρόμο στα μικρότερα κορίτσια πως σε αυτή τη ζωή δεν υπάρχει δεν μπορώ αλλά δεν θέλω.
«Αισθάνομαι μεγάλη χαρά για αυτήν την επιστροφή. Χαρούμενη που είμαι και πάλι μέλος της προσπάθειας αυτής της Εθνικής ομάδας που έχουμε μπροστά μας δύο πολύ σημαντικές διοργανώσεις (Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο) σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Εγώ προσωπικά δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν να έχουν υπάρξει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα δύο μεγάλα ραντεβού. Κομμάτι της Εθνικής ομάδας δεν έπαψα να νιώθω ποτέ με όλα αυτά που έχω ζήσει. Εύχομαι να πετύχουμε όλους μας τους στόχους, να είμαστε γερές και δυνατές και να προσφέρω και εγώ τα μέγιστα σε αυτήν την προσπάθεια».
Το ντεμπούτο της σε επίπεδο γυναικών με το «γαλανόλευκο» σκουφάκι σε μεγάλη διοργάνωση χρονολογείται πίσω στο 2005 και το World League ενώ πρεμιέρα σε Ευρωπαϊκό έκανε την αμέσως επόμενη χρονιά, με άλλα έξι (με αυτό στην Ολλανδία) να ακολουθούν. Παρούσα και κομβική στα τρία από τα 4 μετάλλια.
«Έχουμε ένα συνήθειο με τα ασημένια όμως αυτή η ομάδα θεωρώ ότι συνδυάζει την ποιότητα, το ταλέντο και την εμπειρία πλέον από μεγάλες διοργανώσεις για να φτάσουμε στην κορυφή. Η ομάδα είναι πολύ καλή και το αποδεικνύουν οι επιτυχίες και σε εθνικό και σε συλλογικό επίπεδο. Υπάρχουν τα φόντα για να κάνει η Ελλάδα κάτι μεγάλο και εύχομαι αυτό το Ευρωπαϊκό να είναι η αρχή. Και το Παγκόσμιο δίνει πρόκριση όμως νομίζω ότι πρέπει να κοιτάξουμε το Αϊντχόβεν και τη διάκριση εκεί και όλα τα άλλα θα έρθουν».
Την τελευταία φορά που η ελληνική ομάδα ήταν παρούσα σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2008), η Αλεξάνδρα Ασημάκη ήταν φυσικά παρούσα. «Ήμουν μικρούλα τότε ναι, στα πρώτα μου βήματα στην Εθνική. Σίγουρα είναι μεγάλη τιμή να συμμετέχεις σε μια Ολυμπιάδα. Για όλους τους αθλητές είναι ένα από τα… κουτάκια που θέλουν να κάνουν τικ και για μένα παραμένει κάτι ανεκπλήρωτο γιατί για όλους μας και όλες μας που έχουμε δώσει και την ψυχή μας στην Εθνική ομάδα όλα αυτά τα χρόνια είναι ένα βάρος και ένας βραχνάς το ότι στα Προολυμπιακά που ακολούθησαν, αποκλειστήκαμε. Μας βαραίνει όλους και θέλουμε όσο τίποτα να δώσουμε το παρόν στο Παρίσι το καλοκαίρι.»
Κακά τα ψέματα, οι διαφορές στην ελίτ είναι πολύ μικρές. Η τελική κατάταξη μπορεί να καθοριστεί στην κυριολεξία από ένα γκολ, ένα χαμένο παραπάνω, μια άμυνα, ένα μπλοκ, ένα δοκάρι. Και η Ελλάδα στις γυναίκες – και όχι μόνο – έχει «πληγωθεί» αρκετά στα… σημεία.
«Πλέον οι ομάδες είναι πολύ κοντά. Δεν υπάρχει βέβαια η Ρωσία βέβαια που υπήρξε σπουδαία δύναμη στην γυναικεία υδατοσφαίριση. Τα παιχνίδια κρίνονται στις λεπτομέρειες και συγκυρίες πολλές φορές. Η ψυχολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, ειδικά στο γυναικείο αθλητισμό και νομίζω είναι πολύ σημαντική η συνέπεια στις επιτυχίες ή τις υψηλές θέσεις. Είναι καλή ευκαιρία να μπει το λιθαράκι στο Ευρωπαϊκό και να επιστρέψει η ομάδα στα μετάλλια, δίνοντας συνέχεια στη διάκριση του Σπλιτ. Tο πρώτο παιχνίδι με την Ουγγαρία είναι πολύ κρίσιμο. Αυτό μόνο κοιτάζουμε και προχωράμε.»
Το μόνο βέβαιο είναι στα δύο μέτρα το ταλέντο «ξεχειλίζει» με τις Ασημάκη και Ξενάκη. «Νομίζω πως αυτή η ομάδα έχει αρκετό βάθος σε όλες τις θέσεις. Υπάρχει το υλικό. Πέρα από τα δεδομένα εχέγγυα όμως υπάρχει και πείσμα για να τα καταφέρουμε.
Η ένταξη μου ήταν αρκετά εύκολη αν και μπήκα λίγο αργότερα. Όλα τα πρόσωπα είναι γνώριμα εκεί και όλο βγήκε πολύ φυσικά. Πλέον και έχοντας κάνει το χειρουργείο, νιώθω πιο υγιής και δυνατή. Αυτό το «διάλειμμα» μου έκανε πάρα πολύ καλό για να δω τα πράγματα από πολύ διαφορετικές οπτικές. Δούλεψα πολύ όλο αυτό το διάστημα και είμαι μια διαφορετική αθλήτρια. Νιώθω προσωπικά καλύτερα. Πέρα από τα δεδομένα εχέγγυα όμως υπάρχει και πείσμα για να τα καταφέρουμε».
Δοθείσης της ευκαιρίας όμως και της συνθήκης, η Αλεξάνδρα μοίρασε ευχές για το νέο έτος, δίνοντας την απαραίτητη βαρύτητα εκεί που πρέπει.
«Να ονειρευόμαστε και να πετυχαίνουμε τους στόχους μας. Και κυρίως να έχουμε την υγειά μας. Για να την έχουμε όμως πρέπει να υπάρχει ειρήνη. Αυτό λοιπόν που εύχομαι μέσα από την καρδιά μου για το 2024 είναι κανένας γονιός να μην θρηνήσει το παιδί του. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Πρέπει να υπάρχει ειρήνη για να υπάρχει υγεία στον κόσμο», κατέληξε.
