«Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν». Αθλητές/τριες έρχονται και παρέρχονται, οι λιγοστές αυτές πισίνες και αθλητικές εγκαταστάσεις για τον ταλαίπωρο τον υγρό στίβο, γεμίζουν με τους πρωταγωνιστές/στριες του σήμερα και του αύριο αλλά και τους αγνούς εκείνους «υπηρέτες» της μεγάλης τους αγάπης, του νερού. Εκείνη όμως στέκει εκεί, αγέρωχη, να βομβαρδίζει τα αντίπαλα δίχτυα, να αποτελεί έμπνευση.
Οι δυο εποχές της Εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης ενώνονται σε μια κλωστή υπό το δικό της πρίσμα και ο Άλιμος ΝΑΣ, το δεύτερο δικό της «παιδί», μεγαλώνει και ομορφαίνει και τη χαίρεται. Η Αλεξάνδρα Ασημάκη αποτελεί κινητήρια δύναμη, το αγωνιστικό της πείσμα και το επίπεδο στο οποίο συνεχίζει να βρίσκεται, το mindset και το πλατύ της χαμόγελο σκιαγραφούν την απάντηση στο «δεν μπορώ» πίσω από το οποίο καμουφλαριζόμαστε και εγκαταλείπουμε τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας όταν έρθει η στραβή.
Η κανονική διάρκεια της μεγάλης κατηγορίας υδατοσφαίρισης γυναικών στα του οίκου μας, ο μαραθώνιος της πρώτης φάσης που διήρκησε κοντά επτά μήνες, ολοκληρώθηκε. Εικοσιδύο στροφές ήταν, πάει πέρασαν αφήνοντας το στίγμα τους. Η τετράδα που έμοιαζε πιο πιθανή πριν την πρώτη σέντρα τον περασμένο Σεπτέμβρη, επιβεβαιώθηκε όντως στο νερό. Ολυμπιακός, Βουλιαγμένη, Άλιμος και Εθνικός Πειραιά έκλεισαν θέση για τα ημιτελικά των play off και το Final 4 του Κυπέλλου Ελλάδας.
Ώρα λοιπόν και για το «χρυσό σκουφάκι». Σε μια χρονιά με έντονες στιγμές, την επιστροφή στο LEN Champions League αλλά και φυσικά το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα με το οποίο επετεύχθη και ο στόχος του Παρισίου μέσω χάλκινου Ευρωπαϊκού μεταλλίου, ήρθε και η ατομική διάκριση για τη «Βασίλισσα» της ελληνικής υδατοσφαίρισης. Η μαμά Αλεξάνδρα Ασημάκη στα 36 της χρόνια, ήταν για έκτη φορά στην πλούσια καριέρα της η πρώτη σκόρερ στην Α1 πόλο γυναικών. Υπάρχει πιο ηχηρό come back από αυτό;
Γυρνώντας κανείς το χρόνο πίσω, συναντά το όνομά της για πρώτη φορά στα κορυφαία «κανόνια» της χρονιάς το 2010-11 με το σκουφάκι της Βουλιαγμένης όταν και είχε ανακηρυχθεί η καλύτερη παίκτρια του κόσμου αλλά και της Ευρώπης. Τέσσερις σερί χρονιές είχε πάρει το βραβείο αμανάτι (2014-15, 2015-16, 2016-17, 2017-18) βρισκόμενη στον Ολυμπιακό και να που εκείνο έφτασε και πάλι στα χέρια της.
Η Αλεξάνδρα Ασημάκη για έκτη φορά κορυφαία σκόρερ του πρωταθλήματος. Καμία άλλη δεν τα έχει καταφέρει τόσες φορές. Οι σπουδαίες Άλκηστης Αβραμίδου και Βούλα Κοζομπόλη έμειναν στις 4. Με 79 γκολ φόρτωσε τα αντίπαλα δίχτυα χωρίς να πάρει εκούσια ή ακούσια καμία μέρα ρεπό. Τα 3,6 γκολ της κατά μέσο όρο ανά παιχνίδι την έχρισαν και πάλι πρώτη των πρώτων, σε μια ομάδα που κάνει διαρκώς βήματα προόδου και μαζί της, η Αλεξάνδρα Ασημάκη βγάζει και εκείνη τον καλό της αγωνιστικό εαυτό.
Το ανεκπλήρωτο και η παθολογική αγάπη που κρύβουν μέσα τους όλοι οι μεγάλοι αθλητές και αθλήτριες για το σπορ μέσα στο οποίο μεγάλωσαν, την έσπρωξε να επιστρέψει παρότι τα πάντα μπροστά της έμοιαζαν με βουνό αν και είχε πει πως κρεμάει το σκουφάκι της. Δεν της άρμοζε όμως το τέλος αυτό μέσα στην καταχνιά του Covid-19. Όχι πως είχε πετύχει λίγα αλλά το αντίο της πρέπει να είναι γιορτή.
Μετά από ένα σοβαρό χειρουργείο για να διορθώσει ένα πρόβλημα στο ισχίο της που την ταλαιπωρούσε από τα 25 της (τέτοια εποχή πριν από τρία χρόνια), αφότου έφερε στον κόσμο την κόρη της Σταυριάννα, η θρυλική φουνταριστός εξακολουθεί να μετατρέπει αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο σε δυνατό.
Το «αγκάθι» στο σώμα της όλα αυτά τα χρόνια της υπέρλαμπρης καριέρας διορθώθηκε με ολική αρθροπλαστική για να μπορέσει να περπατήσει ξανά σε πρώτη φάση. Η θέλησή και αυταπάρνησή της όμως την οδηγούσαν ανέκαθεν, μαζί φυσικά με το διάχυτο ταλέντο και τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς και προπόνησης. Σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν σου χαρίζεται αλλά και τίποτα δεν απαγορεύεται (εκτός των παράνομων). Και να που Πρωτομαγιά του 2024, η κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια υδατοσφαίρισης όλων των εποχών, απέδειξε πρώτα στον εαυτό της και έπειτα στους υπολοίπους πως όταν υπάρχει θέληση και πάθος, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα.
