Εκ προθέσεως γράφονται οι παρακάτω αράδες κάποια 24ωρα μετά το φινάλε ενός ακόμα καλοκαιριού γεμάτου υποχρεώσεις Εθνικών Ομάδων και όχι λίγες ώρες μετά το ασημένιο που πέρασαν στο λαιμό οι Νεανίδες στην μακρινή Κίνα. Η «σκόνη» της επιτυχίας έπρεπε να κάτσει και οι θυελλώδεις σκέψεις να κοπάσουν. Το χέρι οφείλει να είναι σταθερό για να καταγράψει αυτά που ο νους συλλογιέται.
Αρχής γενομένης από τα δεδομένα. Στη… δύση του καλοκαιριού Νέες Γυναίκες και Νεανίδες «διασκέδασαν τις εντυπώσεις» γεμίζοντας για μία ακόμα φορά με το αίσθημα εθνικής περηφάνειας κόσμο και κοσμάκη. Η αίθουσα αφίξεων του Ελ. Βενιζέλος που είναι συνηθισμένη πλέον τα τελευταία χρόνια να υποδέχεται φορτωμένα με διάκριση μπαγκάζια, πλατιά χαμόγελα και να λαμπυρίζει από τη θέα των μεταλλίων που ο υγρός στίβος και η υδατοσφαίριση εν προκειμένω φέρνει με συνέπεια, δεν έμεινε παραπονεμένη ούτε φέτος.
Μία ταλαντούχα φουρνιά Ελληνίδων αθλητριών, με τα ίδια πρόσωπα εν πολλοίς και στις δύο ηλικιακές κατηγορίες, έπειτα από μία μακρά και σκληρή προετοιμασία που διήρκησε κοντά 3 μήνες, είδε τις «θυσίες» τους να έχουν απτή ανταμοιβή. «Αγαθά κόποις κτώνται» ισχυρίζεται ο σοφός λαός και ως συνήθως έχει δίκιο.
Σε μια ζωή και μια κοινωνία που όλα έχουν πλέον μετρήσιμη υπόσταση, η κατάληψη μιας θέσης στο βάθρο των νικητών συνεπάγεται μία μαζικότητα. Ξαφνικά ο «φτωχός συγγενής» του αθλητισμού στην Ελλάδα, ο υγρός στίβος, αναπαράγεται, αναδεικνύεται τρόπον τινά για 2-3 μέρες όσο κρατάνε δηλαδή οι ημιτελικοί και οι τελικοί.
Το πόλο, που έχει φέρει τόσες και τόσες εθνικές και συλλογικές διακρίσεις και πορείες άξιες θαυμασμού και επευφημίας, γίνεται είδηση πανελλήνιας εμβέλειας. Οι πρωταγωνίστριες γίνονται «τα κορίτσια ΜΑΣ», το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα μετατρέπεται στην Εθνική ΜΑΣ ομάδα. Τα αστέρια ΜΑΣ, οι γοργόνες ΜΑΣ και ούτω καθ’ εξής.
Για μερικές μέρες μπορεί να μάθουν και το όνομα της Ξενάκη, της Χυδηριώτη, της Τριχά, της Καραμπέτσου, της Κυριακοπούλου πριν λησμονηθούν γρήγορα. Μέχρι να συμπληρωθεί ο κύκλος, η «γαλανόλευκη» ανέβει ξανά στο βάθρο και τα ονόματά ανασυρθούν ξανά από το θυμικό και αναφερθούν και πάλι.
Η επιτυχία καπηλεύεται, μοιράζεται. Ξαφνικά όλοι σαν έθνος αισθανόμαστε μέρος αυτής λες και αφιερώσαμε έστω και το 1% της προσπάθειας της εκάστοτε Εθνικής Ομάδας για να λάβει μέρος σε μια διεθνή διοργάνωση και αν είναι δυνατόν να φτάσει μακριά. Λες και νιώσαμε τον πόνο της ψυχής και του σώματος, το άγχος, το βάρος, την πίεση για το αποτέλεσμα. Το «εμείς» και το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο συντροφεύει την πραγματοποίηση του στόχου.
Όταν όμως τα πράγματα δεν πάνε κατ’ ευχήν, το αφήγημα αλλάζει. Η κριτική γίνεται σκληρή, συχνά και άδικη σε αθλητές και αθλήτριες που κουβαλούν μαζί τους την ταμπέλα του επαγγελματία, ωστόσο στην πραγματικότητα μόνο αντιπροσωπευτική δεν είναι αυτή. Στη… στραβή, το «εμείς» γίνεται «εσείς» και η θέση της μεγάλης μερίδας του κόσμου, διαχωρίζεται.
Η 5η θέση, η 8η, η 12η και η 16η δεν δημιουργούν αίσθημα υπερηφάνειας βλέπετε συνεπώς το μερίδιο της «αποτυχίας» ανήκει ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ στους συντελεστές και μόνο σε αυτούς.
Στους κλισέ κύκλους του αθλητισμού, η κριτική είναι καλοδεχούμενη όταν είναι καλοπροαίρετη και εκείνος ή εκείνη που την ασκεί αφενός δεν… κρύβεται στις διακρίσεις κι αφετέρου γνωρίζει στοιχειωδώς πρόσωπα και καταστάσεις, πως λειτουργεί εν γένει ο χώρος. Έχει αφήσει τις δουλειές του ένα Σάββατο μεσημέρι για να πάει να δει αγώνα ελληνικού πρωταθλήματος που διεξάγεται μεταξύ συγγενών και φίλων, έχει συμβάλει ποικιλοτρόπως στην έστω και στιγμιαία αναγνώριση των πρωταγωνιστών, έχει προβληματιστεί για το μέλλον του αθλήματος, έχει πικραθεί.
Στο λεξιλόγιο του ανθρώπου αυτού όμως δεν υπάρχει «εμείς» και «εσείς». Δεν αισθάνεται την ανάγκη αυτή να βγάλει… χολή στην Εθνική ανδρών για την 5η θέση στο Παρίσι διότι κάπου διάβασε ότι μπορούσε το χρυσό η Ελλάδα και δεν έμεινε ικανοποιημένος/η που τα παλικάρια του Θοδωρή Βλάχου δεν το έφεραν. Αυτά που μερικούς μήνες πίσω έφτασαν μία ανάσα από την κορυφή του κόσμου.
Έχει κοντή μνήμη ο άνθρωπος και λόγο τραχύ και αιχμηρό. Υπό την ασφάλεια που παρέχει μία θέση πίσω από το πληκτρολόγιο, «υφαίνει» διθυράμβους της μάζας στα καλά και αισθάνεται όνειδος στην ήττα.
