Από bnsports.gr – Μάνος Φυρογένης
Όπου ελίτ της παγκόσμιας υδατοσφαίρισης και ένας Έλληνας από πίσω. Μόνο που αυτή τη φορά, το άλμα δεν είναι απλά μεγάλο. Είναι τεράστιο, αδιανόητα και ασύγκριτα μεγάλο. Ο Κώστας Κάκαρης δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος Έλληνας που ψάχνει την τύχη του στο κορυφαίο επίπεδο εκτός των τειχών με τη διαφορά ότι η Προ Ρέκο δεν είναι απλά μία μεγάλη ομάδα.
Οι Ιταλοί αποτελούν εν ενεργεία Πρωταθλητές Ευρώπης (back-to-back-to-back). Κάρι σαν τη ναυαρχίδα του αθλήματος. Η αντίστοιχη Ρεάλ Μαδρίτης του σπορ χωρίς καμία υπερβολή στη χρήση. Και σε αυτήν την ηγέτιδα δύναμη που μοιάζει άτρωτη, ένα δικό μας παιδί θα δεσπόζει στο 2 της μέτρα από την ερχόμενη περίοδο. Ο λόγος φυσικά για τον ικανότατο Κώστα Κάκαρη, ο οποίος δικαίως συμπεριλαμβάνεται ως ένας εκ των κορυφαίων φουνταριστών παγκοσμίως.
Μεταξύ άλλων, η μεταγραφή αυτή αποτελεί την… επιτομή ενός ιδιαίτερα κινητικού κύματος της τελευταίας 8ετίας -10ετίας που θέλει την «αφρόκρεμα» του ελληνικού πόλο να ανοίγει τα «φτερά» της όλο και πιο συχνά για πιο προηγμένες λίγκες (Ουγγαρία, Σερβία, Κροατία, Ιταλία) και τεράστια μεγέθη συλλόγων. Ποζίλιπο, Φερεντσβάρος, Νόβι Μπέογκραντ, Γιουγκ Ντουμπρόβνικ έχουν αποτελέσει λαμπρά καταφύγια υψηλού επιπέδου, με την Προ Ρέκο βέβαια να μην έχει αντίπαλο. Ακόμα και η Ένκα, του Χριστόδουλου Κολόμβου, από την Τουρκία μπορεί να μην έχει τη φήμη και τις παραστάσεις αλλά την οικονομική διαφάνεια, θυμίζοντας… Νιουκάστλ για παράδειγμα. Όταν οι Έλληνες αγγίζουν τα… αστέρια, το κάνουν εμφατικά και πρωταγωνιστούν.
Χρήστος Αφρουδάκης – Ποζίλιπο 2004-06
Ο πρώτος που έδειξε το δρόμο και στα χνάρια του οποίοι πάτησαν και οι υπόλοιποι μια δεκαετία αργότερα ήταν ο Χρήστος Αφρουδάκης. Ο παίκτης με το ιστορικό, γαλανόλευκο «Νο7», στην… Ανατολή της πλούσιας και γεμάτης καριέρας του πήρε γεύση από εξωτερικό και δη τον κραταιό τότε Ιταλικό Νότο.
Η Ποζίλιπο αποτελεί μία από τις μεγάλες δυνάμεις της ευρωπαϊκής υδατοσφαίρισης, έχοντας να επιδείξει μάλιστα στο παλμερέ της, 3 κατακτήσεις της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Στην τελευταία χρονικά, μέρος της ήταν και ο Χρήστος Αφρουδάκης (2005).
Άγγελος Βλαχόπουλος – Ποζίλιπο 2016-17, Έγκερ 2017-20, Μπρέσια 2020-21, Νόβι Μπέογκραντ 2021 έως τώρα
Από το 2016 που άνοιξε την… πόρτα του εξωτερικού, ο Άγγελος Βλαχόπουλος διαπρέπει μακριά από την πατρίδα, φορώντας το σκουφάκι συλλόγων με υψηλές στροφές. Το… μυαλό της Εθνικής Ομάδας και ένας εκ των πιο απρόβλεπτων και επικίνδυνων αθλητών παγκοσμίως συνέχισε την παράδοση στον Ιταλικό Νότο με τις Ποζίλιπο και Μπρέσια (με την οποία μάλιστα στέφθηκε και πρωταθλητής) κάνοντας στο μεσοδιάστημα και το βήμα για τη… Μέκκα του αθλήματος. Στην Ουγγαρία και την Έγκερ, το συνεπές… πιστόλι με το διαυγές μυαλό, Άγγελος Βλαχόπουλος είχε το πρώτο φλερτ με τις ομάδες που διεκδικούσαν το βαρύτιμο τρόπαιο του Len Champions League, για να φτάσει μια ανάσα μακριά του την τελευταία διετία με την Νόβι Μπέογκραντ (δύο χαμένοι τελικοί). Όλα αυτά, με τον Έλληνα περιφερειακό να μην αποτελεί απλώς μέρος του ροτέισον αλλά η… ασπίδα, το τόξο και το βέλος ταυτόχρονα.
Χριστόδουλος Κολόμβος – Ένκα 2017-21
«Η ζωή είναι ρόδα που γυρίζει» και ενίοτε η φράση αυτή βρίσκει πάτημα και στον αθλητισμό. Ήταν καλοκαίρι του 2017 όταν οι Κωνσταντινουπολίτες έπειθαν τον υψηλόσωμο φουνταριστό να αφήσει την Ελλάδα για ένα σαφώς πιο χαμηλό επίπεδο.
Η ζεστασιά παρόλα αυτά που ένωσε ο Χριστόδουλος Κολόμβος και το ενδιαφέρον που έδειξαν από πλευράς ΕΝΚΑ τον έκαναν όχι μόνο να περάσει 4 χρόνια εκεί αλλά και να επιστρέψει, όπως έγινε γνωστό πριν από λίγες ημέρες. Φυσικά, δεν πρόκειται για κάποιο μεγαθήριο της ευρωπαϊκής υδατοσφαίρισης, παρόλα αυτά συμπεριλαμβάνεται στη λίστα για την επιρροή που είχε ο ασημένιος Ολυμπιονίκης του Τόκιο σε αυτή αλλά και για τα χρήματα που είχε καρπωθεί για να αφήσει τους «ερυθρολεύκους» (τα διπλάσια από όσα έπαιρνε στο Λιμάνι) και τη μόνιμη θέση στο Champions League.
Γιάννης Φουντούλης – Φερεντσβάρος (2019-21)
H… σημαία της Εθνικής ομάδας και του Ολυμπιακού. Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της «γαλανόλευκης», το καλοκαίρι του 2019 αποφάσισε να πει το «ναι» στην επίμονη Φερεντσβάρος, η οποία τον πολιορκούσε για πολλά χρόνια μέχρι να τον πείσει να αφήσει το Λιμάνι του και την οικογένειά του.
Το μέγεθος παρόλα αυτά του συλλόγου, η ποιότητα του αθλήματος και η απήχηση που έχει στην Ουγγαρία καθώς και τα χρήματα που έλαβε, τον έκαναν να αποδεχτεί την πρόκληση. Ο Γιάννης Φουντούλης, τη διετία που αγωνίστηκε με τα χρώματα της Φερεντσβάρος κατέκτησε το Σούπερ Καπ Ευρώπης με το… καλημέρα και έφτασε μέχρι τον τελικό του LEN Champions League, πριν επιστρέψει στον Πειραιά. Αξίζει να τονιστεί πως το διάστημα που πήρε μεταγραφή στην ομάδα της Βουδαπέστης, εκείνη ήταν στην κορυφή της Ευρώπης (όπως συμβαίνει και με τον Κάκαρη) ενώ μόνο ως απαρατήρητη δεν πέρασε η παρουσία του από εκεί.
Στέλιος Αργυρόπουλος – Γιουγκ (2021-22), Φερεντσβάρος (2022-έως τώρα)
Το ξεπέταγμά του ως top-class παίκτης, μονάχα ως εμφατική μπορεί να χαρακτηριστεί. Ο Στέλιος Αργυρόπουλος-Κανακάκης είναι από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της «γαλανόλευκης» τα τελευταία δύο χρόνια και εξαιρετικά περιζήτητος στην ομήγυρη της υδατοσφαίρισης.
Ο διεθνής περιφερειακός, ο οποίος μπορεί να αγωνιστεί και στα δύο μέτρα κυρίως ως δεύτερος φουνταριστός, έφτιαξε το όνομά του στον Ολυμπιακό, με τον οποίο και στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το 2019 και δύο χρόνια αργότερα άνοιξε τα… φτερά του για το Ντουμπρόβνικ και τη Γιουγκ. Οι Κροάτες των Δαλματικών Ακτών, μόνο τυχαίοι δεν είναι, έχοντας κατακτήσει 4 φορές την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, με τελευταία το 2016.
Οι τρομερές του εμφανίσεις εκεί καθώς και με το σκουφάκι της Εθνικής ομάδας (μέλος της κορυφαίας επτάδας στους Ολυμπιακούς του Τόκιο), του έδωσαν το… εισιτήριο για την πρωταθλήτρια Ουγγαρίας, Φερεντσβάρος, όντας εντυπωσιακός από την πρώτη του χρονιά.
Το… ταβάνι του παγκόσμιου πόλο φυσικά δεν το έχουν αγγίξει μονάχα εκείνοι. Ο Γιώργος Δερβίσης έχει παίξει για την Ποζίλιπο, όπως και οι Κοπελιάδης, Παπάκος, ο Δημήτρης Νικολαΐδης για τη Μπρέσια και τη Σπαντάου, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα για τη Βουλιαγμένη, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου για τη Γιουγκ την περασμένη σεζόν. Φυσικά υπάρχει και ο Δημήτρης Σκουμπάκης, συμπαίκτης του Άγγελου Βλαχόπουλου στο Βελιγράδι.
Ο δρόμος προς το υψηλότερο στερέωμα της παγκόσμιας υδατοσφαίρισης γεμίζει όλο και περισσότερο με Έλληνες τα τελευταία χρόνια και το γεγονός αυτό εξηγεί εν πολλοίς και τις πορείες της Εθνικής ομάδας προς τη ζώνη μεταλλίων στις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις.
