Οι εντυπώσεις από το επίπεδο των ομάδων, των αθλητών και των προπονητών στην τελική φάση του πρωταθλήματος Μίνι Παίδων ήταν εξαιρετικές και μια γλυκιά γεύση έχει απομείνει από τη διοργάνωση, όσον αφορά τα παραπάνω.
Δυνατά παιχνίδια, ανατροπές στις… ανατροπές, παιδιά που έδειξαν το υψηλό τους επίπεδο και οφείλουμε να τους δώσουμε όλα τα εφόδια για να συνεχίσουν στο μέλλον. Η βάση της ελληνικής υδατοσφαίρισης είναι δυνατή και οι επιτυχίες θα συνεχιστούν. Αλλά…
Αρκετοί φίλοι του αθλήματος απευθύνθηκαν προς εμάς για ορισμένα περιστατικά τα οποία ρίχνουν σκιές σε μια διοργάνωση που αφορά παιδιά και αθλητισμό, όπου μόνο το φως οφείλει να υπάρχει. Ερευνήσαμε, βρεθήκαμε εκεί και τα είδαμε.
Συγκεκριμένα, επιβεβαιώσαμε ότι υπήρξαν ομάδες οι οποίες δεν τήρησαν τους κανονισμούς του πρωταθλήματος για τη συγκεκριμένη ηλικία, δηλαδή την εφαρμογή των αλλαγών. Στους Μίνι Παίδες μια ομάδα μπορεί να έχει στη σύνθεσή της έως 15 παίκτες. Για όλες τις φάσεις, στα δύο (2) πρώτα επτάλεπτα αγωνίζονται επτά (7) παίκτες (με αριθμό σκουφιών
από 1 έως 7) στο 1ο επτάλεπτο και άλλοι επτά (με αριθμό σκουφιών από 8 έως 14) στο 2ο.
.
Δεν επιτρέπονται αλλαγές κατά την διάρκεια αυτών των επταλέπτων παρά μόνο σε
περίπτωση τραυματισμού (πιστοποιημένου από τον γιατρό του αγώνα), οπότε θα
αντικατασταθεί από τον παίκτη Νο 15. Στο 3ο και 4ο μπορεί να χρησιμοποιήσει ο
προπονητής όποιους παίκτες θέλει και για όση διάρκεια επιθυμεί.
Υπήρξαν περιστατικά όπου ομάδες τη μια ημέρα είχαν στη σύνθεση τους 15 παίκτες και σε επόμενα παιχνίδια άφηναν τα παιδιά στην κερκίδα, κατέβαζαν λιγότερους, χωρίς προφανή λόγο ή τουλάχιστον δεν προσκόμισαν βεβαιώσεις ότι τα παιδιά ήταν άρρωστα ή τραυματισμένα για παράδειγμα. Έτσι, ο προπονητής διατηρούσε στην 7άδα τους πιο ποιοτικούς αθλητές και παιδιά έμεναν εκτός αγώνα με αυτοσκοπό το αποτέλεσμα… Αυτό παρατηρήθηκε και σε αγώνες με κρισιμότητα, κάτι που υποβαθμίζει τη διοργάνωση, το άθλημα, αλλά και την ευγενή άμιλλα.
Ακόμη, έχει καταγγελθεί, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί, ότι ομάδα άλλαζε σκουφάκια παικτών στα αποδυτήρια… Η διαπαιδαγώγηση δεν είναι μια α λα καρτ διαδικασία. Δεν θυμόμαστε να έχει διδαχθεί ποτέ η πονηράδα ως μέθοδος καλλιέργειας υγιώς σκεπτόμενων αθλητών και ανθρώπων. Αντίθετα, υπήρξαν ομάδες που τήρησαν τους κανονισμούς σε απόλυτο βαθμό και τις συγχαίρουμε.
Το μέτρο που υποχρεώνει τις ομάδες να χρησιμοποιούν ουσιαστικά όλα τα παιδιά είναι όχι απλώς προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά αναγκαίο και επικροτείται. Έτσι επιτυγχάνεται η πρόοδος. Οι ομάδες εξ αρχής πρέπει να δηλώνουν τον αριθμό των αθλητών τους, κάτι που θα ισχύει για όλα τα παιχνίδια τους και για απουσίες να προσκομίζουν τις απαραίτητες βεβαιώσεις.
Επιπρόσθετα, πιστεύουμε ότι σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να παίζουν έμπειροι διαιτητές, διότι τα παιδιά βρίσκονται στην εξέλιξή τους και σε διαδικασία μάθησης. Η βάση είναι πιο σημαντική από το υψηλότερο επίπεδο. Προπονητές και διαιτητές με εμπειρία είναι άκρως απαραίτητοι σε αυτή την ηλικία και όχι να συμβαίνει αποκλειστικά το αντίστροφο. Αν καταστρέφεται η χαρά του παιχνιδιού, ποιο είναι το νόημα; Θέλουμε ανάπτυξη ή να κάνουμε βήματα προς τα πίσω; Θέλουμε να μπερδεύονται τα παιδιά; Στην Ελλάδα έχουμε από τους κορυφαίους διαιτητές στην Ευρώπη και είναι πολυάριθμοι. Ας τους αξιοποιήσουμε (σ.σ Φυσικά και υπήρχαν και εξαιρετικές διαιτησίες στη διοργάνωση, σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε και είδαμε).
Όσον αφορά τα πρωτόκολλα, προσπάθησαν οι αλυτάρχες να τα τηρήσουν, γίνονταν επισημάνσεις σε όλη τη διάρκεια από τα μεγάφωνα, ωστόσο την τελευταία ημέρα στους τελικούς η κερκίδα ήταν φίσκα και ο αγωνιστικός χώρος γεμάτος. Οι απονομές έγιναν μπροστά στην κερκίδα, σε απόσταση αναπνοής από τους γονείς και τους φιλάθλους. Τις προηγούμενες ημέρες των αγώνων όλα κύλησαν πολύ καλύτερα.
Η μιζέρια δεν χωράει στη φιλοσοφία μας, ούτε στο άθλημά μας, αλλά ορισμένα βήματα πρέπει να γίνουν για να δίνουμε όλα τα εφόδια στα παιδιά να χαίρονται το άθλημα και να παλεύουν μέσα σε αυτό. Είμαστε βέβαιοι ότι τα ίδια φαινόμενα δεν θα παρατηρηθούν ξανά, καθώς υπάρχουν ευήκοα ώτα.
Παρότι αναφέραμε αρκετά παραπάνω, τιμούμε και σεβόμαστε την προσπάθεια όλων των ομάδων, των προπονητών τους και των αθλητών, η οποία γίνεται με τεράστιο κόπο, θυσίες και υπό δυσμενείς συνθήκες. Ας μην το λησμονούμε, αλλά ας δείχνουμε τη φροντίδα μας και όταν η μπάλα «καίει».
