H Αλεξάνδρα Ασημάκη, σε δύσκολες στιγμές για την εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης γυναικών, κι ενώ τα δάκρυα για την ήττα από την Ισπανία στα πέναλτι και τον οδυνηρό αποκλεισμό από την τετράδα του παγκοσμίου πρωταθλήματος της Βουδαπέστης, δεν έχουν στερέψει, δίνει το σύνθημα της ανασύνταξης – ανασυγκρότησης και δείχνει την επόμενη μέρα.
Η 29χρονη αρχηγός της ελληνικής ομάδας, ψύχραιμη και αποφασιστική, παρά το σοκ της ήττας στα πέναλτι (14-12), δηλώνει υπερήφανη για τις συμπαίκτριες της και τονίζεοι κατηγορηματικά, ότι το μέλλον ανήκει στην Εθνική πόλο γυναικών.
“Τα πέναλτι είναι μια διαδικασία που θέλει και τύχη σαφέστατα, ανέφερε η Αλεξάνδρα, για τον επίλογο της αναμέτρησης με την Ισπανία. Κι είναι στο πρόγραμμα κάποια να χαθούν. Δεν καθορίζει ή έκβαση τους ποιά είναι καλύτερη ομάδα και ποια όχι”.
“Σαφέστατα μας αφήνει μια μεγάλη πικρία ο τρόπος που χάθηκε αυτό το παιχνίδι, γιατί θα μπορούσαμε να πάρουμε τη νίκη εφόσον καταφέρναμε και διατηρούσαμε το υπέρ μας προβάδισμα, για ενάμιση λεπτό με το γκολ της Έλενας Ξενάκη. Τελικά δεχθήκαμε το γκολ της ισοφάρισης στα τελευταία δευτερόλεπτα. Αυτό μας αφήνει μια μεγάλη πίκρα, αλλά ξέουμε ότι κι αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα και στον αθλητισμό. Πρέπει να συνεχίσουμε. Και δεν εννοώ μόνο αυτή τη διοργάνωση. Εννοώ και γενικότερα το μέλλον. Γιατί αυτή η εθνική έχει μέλλον. Εγώ είμαι πολύ υπερήφανη για την ομάδα και τις συμπαίκτριές μου. Για τα κορίτσια αυτά που παλεύουμε κάθε μέρα σε καιρούς πολύ δύσκολους, για να ασχολείσαι με το πόλο και τον υγρό στίβο γενικότερα”.
“Αν συγκρίνουμε ας πούμε τους χώρους που έχουμε εμείς με εκείνους των Ισπανίδων, θα είναι αστείο. Θα λέγαμε ότι είναι και θαύμα που είμαστε εδώ πέρα. Οπότε ένα μεγάλο μπράβο σ΄αυτά τα παιδιά που παλεύουνε καθημερινά, γιατί είμαστε μόνες μας. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε γιατί θέλουμε να φτάσουμε την εθνική ομάδα ψηλά, πιό ψηλά. Αξίζαμε να είμαστε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες αυτής της διοργάνωσης, γιατί η ομάδα αυτή έκανε την υπέρβαση, άλλαξε κάτι στον διακόπτη και το αλλάξαμε εμείς μόνες μας. Αλλά θέλουμε ακόμη πιο ψηλά και θα καταφέρουμε με πολύ δουλειά”.
-Τα κορίτσια αποχώρησαν με δακρυσμένα μάτια και κλάματα. Ήταν σοκ. Ως αρχηγός τι θα τους πεις;
“Ότι είμαι πολύ υπερήφανη για όλες τους. Για την κάθε μία ξεχωριστά. Για το τι ομάδα καταφέραμε να χτίσουμε ουσιαστικά μέσα σ΄αυτούς τους δύο μήνες. Είμαστε ουσιαστικά από δυο σωματεία που κονταροχτυπιόμαστε στο πρωτάθλημα κι ένα κορίτσι απ την Αμερική.Με σημαντικές αποκλίσεις στις ηλικίες, Ωστόσο εγώ ένοιωσα την κάθε μας μέρα ότι είμαστε ένα. Ένοιωσα ότι όλα τα παιχνίδια τα παλεύαμε από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή. Πετύχαμε κάτι πάρα πολύ δύσκολο με την Αυστραλία, ουσιαστικά αυτό που θέλαμε, και σίγουρα αναπτέρωσε το ηθικό μας. Με την Ισπανία το παλέψαμε με μια ομάδα που κακά τα ψέματα έχει συνηθίσει περισσότερο τις νίκες το τελευταίο διάστημα απ ότι εμείς. Για να είμαστε ειλικρινείς τρώμε το ένα χαστούκι πίσω από το άλλο Ωστόσο θα τους πω ότι ο διακόπτης γύρισε κι αυτό είναι το πολύ σημαντικό κι αυτό το οποίο πρέπει να κρατήσουμε από αυτή τη διοργάνωση”.
“Βέβαια το να είσαι στους τέσσερις είναι διαφορετικό, οπότε η συνέχεια θα είναι διαφορετική για μας. Άλλο να παίζεις για τετράδα κι άλλο πιο κάτω. Θα τους πω ότι πρέπει να δούμε την επόμενη μέρα…Ψηλά τα κεφάλια και συνεχίζουμε… Πιστεύω ότι το μέλλον μας ανήκει και ότι στην επόμενη διοργάνωση εμείς θα είμαστε που θα χαμογελάμε στο τέλος”.
