Ανέκαθεν ο αθλητισμός ήταν πεδίο συναισθημάτων και είναι κάθε φορά σημείο αναφοράς το εσωτερικό κίνητρο που οδηγεί έναν άνθρωπο προς την υπηρέτηση του στόχου του, προς την επίτευξη του ονείρου του, προς την αέναη προσπάθεια για βελτίωση.
Το απόγευμα της Κυριακής η ομάδα του ΑΝΟ Γλυφάδας στέφθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδος στην κατηγορία των Νέων γυναικών, μια κατάκτηση που κρύβει μέσα της ορισμένα περιστατικά που την κάνουν συγκινησιακά -ακόμη πιο- φορτισμένη για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας.
Ειδικότερα για τον προπονητή της συγκεκριμένης επιτυχίας, Τάσο Πιρπιρή, πέραν της απόλυτης ευτυχίας για το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησαν στο κλειστό κολυμβητήριο Νέας Σμύρνης, αυτό το τρόπαιο είναι μια ευκαιρία να υπενθυμίσει στον εαυτό του τον λόγο για τον οποίο ξεκίνησε… Τη μητέρα του που πλέον δεν βρίσκεται στη ζωή, αλλά είδε από ψηλά τον γιο της να της αφιερώνει αυτό το Κύπελλο.
Ο Τάσος Πιρπιρής μίλησε αναλυτικά στο Aquafeed24 και τον Ορέστη Κανελλόπουλο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ελλάδας από τον ΑΝΟΓ στις Νέες γυναίκες
Για το τι σημαίνει ακριβώς η αφιέρωση που έκανε δημόσια μετά την κατάκτηση του τροπαίου:
«Το έχω ξαναπεί και πέρυσι μετά την 3η θέση στην Α1 γυναικών, νομίζω μπορεί να ειπωθεί και τώρα πιο έντονα πως ότι και αν κάνω στην καριέρα μου και στη ζωή μου από εδώ και πέρα θα το αφιερώνω στη μητέρα μου γιατί την έχασα πριν εννέα χρόνια. Με έχει στηρίξει σε όλο αυτό το κομμάτι και ήταν πάντα κοντά μου, δίπλα μου, οπότε ότι και αν κάνω από εδώ και πέρα θα είναι αφιερωμένο σε εκείνη. Το ένιωσα λίγο περισσότερο επειδή ήταν ένα πρωτάθλημα και με τον τρόπο που ήρθε ένιωσα την ανάγκη να το κάνω και το έκανα».
Για τις στιγμές του τελικού και τι είναι αυτό που έδωσε το πρωτάθλημα στον ΑΝΟΓ:
«Ήταν εξ αρχής ένα πρωτάθλημα για το οποίο ξέραμε ότι είχαμε μια ομάδα, η οποία διεκδικούσε μετάλλιο. Είχαμε την είσοδο στον τελικό σαν πρώτο στόχο.
Ύστερα από δύο σχετικά άνετες επικρατήσεις στον όμιλο, κόντρα στη Βουλιαγμένη δεν ήμασταν τόσο καλοί και χάσαμε. Είχαμε κάποια σοβαρά θέματα με τις τερματοφύλακες μας καθ’όλη τη διάρκεια του τουρνουά. Η πρώτη τερματοφύλακας, Εμμανουέλα Αρχοντάκη και η δεύτερη, Εύα Καρύτσα, ήταν τραυματισμένες.
Η Αρχοντάκη έπαιξε με ένεση και στον ημιτελικό και στον τελικό. Στο παιχνίδι με τη Βουλιαγμένη για τον Όμιλο είχε θέμα στον προσαγωγό και δε μπορούσε να είναι αυτή που έπρεπε, η Εύα είχε πρόβλημα στο γόνατο με αποτέλεσμα όλο αυτό λίγο να αποσυντονίσει την ομάδα, τα κορίτσια να μπούνε σε μια διαδικασία να σκέφτονται τις συμπαίκτριες τους, δε ένιωθαν καλά, δε παίξαμε και καλά με τη Βουλιαγμένη, επομένως χάσαμε.
Πήγαμε να παίξουμε ένα ημιτελικό με τον Ολυμπιακό που όπως εξελίχθηκε με την απουσία της Μυριοκεφαλιτάκη ήμασταν το φαβορί για να περάσουμε στον τελικό και επίσης κατά διαστήματα κάναμε κάποια πράγματα αλλά δεν ήταν εύκολο. Η Αρχοντάκη πριν τελειώσει το παιχνίδι βγήκε έξω γιατί δε μπορούσε να συνεχίσει άλλο μπήκε μέσα η Εύα η Καρύτσα οποία κανονικά δεν έπρεπε να είναι στο νερό λόγω τραυματισμού και έπεσε τέσσερα λεπτά, έπιασε το τελευταίο σουτ και περάσαμε στον τελικό.
Ο τελικός είναι πάντα ένα ξεχωριστό παιχνίδι και αυτό είπαμε και στα κορίτσια, ότι δε πρέπει να κοιτάτε τι έγινε στα προηγούμενα παιχνίδια, ότι έγινε-έγινε αυτό το παιχνίδι είναι διαφορετικό το προετοιμάσαμε, τους είπαμε κάποια πράγματα. Αυτό που ουσιαστικά έκρινε τον τίτλο είναι ότι μπήκανε τόσο συγκεντρωμένες με τόσο πάθος και διάθεση να αποδείξουν ότι είναι καλύτερη ομάδα και θέλουν τον τίτλο, που κάνανε στον υπερθετικό βαθμό όλα αυτά που είχαμε σχεδιάσει και σε άμυνα και σε επίθεση.
Όταν μπαίνεις έτσι είναι δύσκολο να χάσεις ένα κύπελλο για αυτό και πήγε το σκορ στο 6-1, παρότι η Βουλιαγμένη είναι η προηγούμενη πρωταθλήτρια της κατηγορίας αυτής, είναι μια ομάδα πάρα πολύ καλή η οποία αντέδρασε, το έκανε 7-6 όμως εκεί φάνηκε ότι διατηρήσαμε και πάλι την ψυχραιμία μας και πήγε το παιχνίδι 11-6. Ήταν σε μέρα καλή όλα τα κορίτσια».
Για τη σχέση του με την Αλεξία Καμμένου:
«Είναι μια πολύ όμορφη στιγμή για μένα, με την Αλεξία έχουμε μια πολύ διαφορετική σχέση, έχουμε βρεθεί συνεργάτες στη Γλυφάδα, την προηγούμενη φορά που η Γλυφάδα βρέθηκε σε τελικό σε πρωτάθλημα των κατηγοριών ήμασταν εμείς οι δυο εκεί, ως πρώτη η Αλεξία ως βοηθός εγώ πριν τρία χρόνια και τα έφερε η ζωή έτσι τώρα να αντιμετωπίσουμε ο ένας τον άλλο ως πρώτοι προπονητές σε ένα τελικό νέων γυναικών.
Είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα γιατί έχω πάρει πολλά από την Αλεξία. Η εξέλιξη στην καριέρα μου και σε αυτά που έχω κάνει και ότι προσπαθώ να κάνω, το ξέρει πάρα πολύ καλά έχουμε μιλήσει και πριν το παιχνίδι. Είναι σίγουρα ιδιαίτερο συναίσθημα, από τη μια είναι δύσκολο και περίεργο να αντιμετωπίζεις έναν άνθρωπο που έχεις μαζί του μια τέτοια σχέση που έχεις υπάρξει μαζί του συνεργάτης και σε έχει βοηθήσει, αλλά από την άλλη είναι η χαρά του αθλητισμού. Η αξία του αντιπάλου δίνει μεγαλύτερο γόητρο στον νικητή και αυτό αφορά τόσο την Αλεξία ως προπονήτρια, όσο και τη Βουλιαγμένη ως σύλλογο».
Για το αν η κατάκτηση του τροπαίου αποτελεί δικαίωση για το προπονητικό επιτελείο του ΑΝΟΓ φέτος. δηλαδή τον ίδιο και τον Ορέστη Σαλάχα:
«Αυτό που ξέρω είναι ότι αποτελεί δικαίωση πρώτα απ’ όλα των κοριτσιών αυτών που δουλεύουν όλη τη χρονιά και έχουν περάσει μια πάρα πολύ δύσκολη χρονιά και πρώτη τους φορά διεκδίκησαν σε ένα πρωτάθλημα νέων γυναικών ένα χρυσό μετάλλιο. Είμαι πολύ περήφανος για αυτές και τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ και ένα ακόμη για τις δυο τερματοφύλακες μου που ρίσκαραν την υγεία τους για την ομάδα.
Για εμάς δε μπορώ να σου πω ότι είναι δικαίωση, το σίγουρο είναι ότι δε χάσαμε την εμπιστοσύνη μας ούτε σε αυτά τα κορίτσια, ούτε στα κορίτσια του γυναικείου γιατί ήταν μια πολύ δύσκολη και περίεργη χρονιά και από το πρόγραμμα που είχαμε με τα παιχνίδια της Ευρώπης μας έκαναν κάποια στιγμή να πιεστούμε, να χάσουμε λίγο τη συγκέντρωσή μας, αλλά τα καταφέραμε, τα κορίτσια δούλεψαν, προσπάθησαν πάρα πολύ με αποτέλεσμα να πάρουμε ένα μετάλλιο και ένα τίτλο που εύχομαι να το καταφέρουμε ξανά».
Για το επίπεδο της τελικής φάσης και την απουσία εποπτών γραμμής:
«Στα παιχνίδια των τελικών είχε επόπτες, δεν είχε σε όλα τα παιχνίδια του ομίλου ούτε στον δικό μας ούτε στον άλλον όμιλο. Είναι απαράδεκτο για εμένα αυτό, ενόσω το παράβολο ξεπερνάει τα 600 ευρώ για κάθε ομάδα. Δεν γίνεται να υπάρχει τελική φάση χωρίς επόπτες σε όλα τα παιχνίδια. Τώρα, όσον αφορά το επίπεδο τα παιχνίδια της Κυριακής και οι ημιτελικοί αλλά κυρίως ο μικρός και μεγάλος τελικός ήταν αγώνες πολύ υψηλού επιπέδου, παίχτηκε πάρα πολύ καλό πόλο και δείξανε τα παιδιά και της Πάτρας και του Ολυμπιακού και εμείς με τη Βουλιαγμένη ότι υπάρχει μέλλον και ότι μπορούν να βασιστούν σε αυτές οι ομάδες τους».
