Πενήντα χρόνια πίσω, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, 686 κολυμβητές, καταδύτες και παίκτες υδατοσφαίρισης από 47 χώρες συγκεντρώθηκαν στο Βελιγράδι για να διαγωνιστούν στο πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης. Η Φουκουόκα αποτελεί τον 20ο σταθμό της διοργάνωσης (μετά το 2001) και σχεδόν μισό αιώνα μετά… ένα πρωταγωνιστής από το 1ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού στίβου μοιράζεται τις αναμνήσεις του από το μακρινό 1973!
Όταν ο Andy Hoepelman ταξίδεψε από την Ολλανδία για το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης στο Βελιγράδι (1973), ήταν ένας πολύ γρήγορος 18χρονος παίκτης της τότε Εθνικής ομάδας.
“Ήταν συναρπαστικό για μένα”, είπε, “γιατί ήταν το πρώτο τουρνουά όπου πήγαμε μαζί με κολυμβητές και ανθρώπους της καλλιτεχνικής κολύμβησης”.
Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες φυσικά, αλλά η FINA ξεκίνησε τα παγκόσμια πρωταθλήματα για να δώσει στους αθλητές της υδατοσφαίρισης μια ευκαιρία να ξεχωρίσουν μεταξύ των Ολυμπιάδων.
Ο Αμερικανός Ολυμπιονίκης στο πρόσθιο Rick Colella, δήλωσε τότε στους New York Times: “Είναι καλό να φτάνουμε στο peak μας την… λάθος χρονιά”. Ο Colella δεν κέρδισε μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972, αλλά κέρδισε χάλκινο μετάλλιο στο Μόντρεαλ τέσσερα χρόνια – και δύο παγκόσμια πρωταθλήματα – αργότερα.
Ο Hoepelman και η Εθνική ομάδα της Ολλανδίας κέρδισαν επίσης ένα χάλκινο μετάλλιο στο Μόντρεαλ. «Βοήθησε το γεγονός ότι παίξαμε σημαντικά παιχνίδια εναντίον κορυφαίων ομάδων σε ένα τόσο μεγάλο τουρνουά. Πριν από αυτό, υπήρχαν μόνο κάποια ανεπίσημα τουρνουά έξι ή οκτώ χωρών και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα».
Κι όμως, ακόμη και ως έφηβος, ο Hoepelman μπορούσε να δει ότι το παγκόσμιο πρωτάθλημα θα αφήσει ιστορία τα επόμενα χρόνια… «Και άλλα αθλήματα είχαν παγκόσμια πρωταθλήματα, αυτό είναι το φυσιολογικό»! Αλλά η κανονικότητα έχει μεταβληθεί αρκετά μέσα σε 50 χρόνια.
Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1973, «η Κούβα ήταν πολύ καλή στην υδατοσφαίριση. Η Ρουμανία επίσης. Το Μεξικό ήταν εκεί. Ήταν πολύ πιο δυνατοί από ό,τι είναι τώρα», θυμήθηκε. Η Κούβα, η Ρουμανία και το Μεξικό κατέλαβαν την έκτη, την έβδομη και την ένατη θέση, μπροστά από την Ισπανία και την Ελλάδα που σήμερα είναι υπερδυνάμεις.
Τεχνολογία και μαγιό ήταν επίσης διαφορετικά πέντε δεκαετίες πίσω…
Όταν σημειωνόταν γκολ, είπε ο Hoepelman, κάποιος άλλαζε τον πίνακα αποτελεσμάτων με το χέρι! Τα “Speedos” που φορούσαμε ήταν μεγαλύτερα και λόγω εθνικότητας… «είχαμε Speedos με τουλίπες. Το θυμάμαι αυτό γιατί είδα έναν συμπαίκτη μου από εκείνη την εποχή να φοράει ακόμα αυτό το μαγιό. Το δικό μου έχει χαθεί εδώ και αιώνες».
«Είχαμε σκουφάκια και τότε, αλλά τα αυτιά ήταν ανοιχτά χωρίς καλύπτρες», πρόσθεσε. «Η Αυστραλία ήταν η πρώτη ομάδα που τοποθέτησε προστατευτικά για τα αυτιά. Αγόρασα ένα σκουφάκι κάποια στιγμή, από έναν Αυστραλό παίκτη και την πρώτη φορά που έπαιξα με αυτό, με ρώτησαν “Τι είναι αυτό;” Είπα στον προπονητή: «μυστικός πομπός».
Παρά τις διαφορές, οι φίλαθλοι της οικοδέσποινας χώρας ήταν το ίδιο ένθερμοι όπως και σήμερα.
«Θυμάμαι πολύ θόρυβο: ο κόσμος φώναζε και σφύριζε! Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Όλα τα παιχνίδια υδατοσφαίρισης της Γιουγκοσλαβίας ήταν εντελώς sold out – ακόμη και τα παιχνίδια που δεν ήταν τόσο σημαντικά ήταν γεμάτα! Είναι εντυπωσιακό το ότι από το 1973 το πόλο στο Βελιγράδι υπάρχει ακόμα, αναπτύσσεται συνεχώς και αποτελεί την καρδιά της ευρωπαϊκής υδατοσφαίρισης»!
«Θυμάμαι εκείνη την πισίνα, την Tasmajdan» είπε ο Heopelman. «Ήμουν εκεί πριν από ένα χρόνο, μια απλή καλοκαιρινή μέρα και ήταν εντελώς γεμάτη»!
Ο Heopelman την έψαξε στο τηλέφωνό του καθώς μιλούσε και στη συνέχεια έδειξε μια φωτογραφία. «Αυτή ήταν η εσωτερική πισίνα αυτή η εξωτερική πισίνα και εδώ είμαστε όλοι όρθιοι. Ήταν πιο πρωτόγονο τότε. Το ξενοδοχείο μας απείχε 500 μέτρα από την πισίνα”, θυμήθηκε.
Στην 50ή «επέτειο» από το 1ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού στίβου, ο Hoepelman προβλέπει… τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει το πρόγραμμα σε 50 χρόνια από τώρα.
«Είμαι τεράστιος υποστηρικτής της υδατοσφαίρισης στην παραλία. Μπορείς να παίξεις στη θάλασσα, στις λίμνες, στα ποτάμια. Χρειάζεσαι λιγότερους παίκτες. Πρόσφατα είχαμε έναν προκριματικό αγώνα υδατοσφαίρισης Beach Games στην Αίγυπτο. Είχε μεγάλη επιτυχία. Η Αίγυπτος ήταν στον τελικό και έχασε από το Μαυροβούνιο στη διαδικασία των πέναλτι. Ήταν πιο περιεκτικός. Η υδατοσφαίριση στην θάλασσα αναπτύσσεται πολύ, πολύ γρήγορα – πολύ πιο γρήγορα από την κανονική υδατοσφαίριση. Έτσι πιστεύω ότι θα έχει θέση σε 50 χρόνια από τώρα.
Νομίζω επίσης, ότι θα ήταν καλό να διεξάγουμε τις φάσεις των Ομίλων ή και τα προημιτελικά σε διαφορετικές πόλεις, να παίζουμε σε ώρες αιχμής όπου όλος ο κόσμος θα μπορεί να το παρακολουθήσει. Το κάναμε πέρυσι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η οικοδέσποινα Ουγγαρία έπαιξε στη Βουδαπέστη, οι άλλες ομάδες έπαιξαν σε διαφορετικές πόλεις και ήταν μεγάλη επιτυχία!
Δεν μπορώ να μιλήσω για άλλα αθλήματα του υγρού στίβου πλην της υδατοσφαίρισης, αλλά το μέλλον διαγράφεται καλύτερο για σπορ πιο ελκυστικά, γρήγορα, μικρής διάρκειας και προσιτά για τη νεολαία. Έτσι προβλέπω ότι θα πρέπει ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα να μοιάζει περισσότερο με φεστιβάλ, με ένα οικογενειακό-ενωτικό γεγονός – όπως βλέπετε σε όλα τα αθλήματα… είναι γεγονός πια»!
